Ziektewet en huishouden

Ik heb vanaf 22 weken half thuis gezeten en vanaf 30 weken volledig, vanwege bekkenpijn en dreigende vroeggeboorte. Ik ben gewoon de deur uit gegaan als dat lukte hoor. Dat je geen werkdagen volhoudt betekent toch niet dat je geen boodschappen kunt halen of even naar familie kan? Je hebt in de ziektewet wel de verplichting om niets te doen dat het erger maakt. Bij zwangerschappen gaan ze er meestal vanuit dat je na je verlof weer terug bent. Dus ligt de druk om weer terug te keren minder hoog. Hangt wel van de klachten af. Als je een griepje hebt wel natuurlijk. Maar met bekkenpijn staan ze er gewoon anders in. Maar je mag doen wat je wel kan. Aangepast werk kan daar zeker wel onderdeel van zijn, en als je dat wel kan mag je werkgever dat ook van je vragen. 
Maar pas goed op jezelf. Bekkenpijn kan snel verergeren en herstelt achteraf niet altijd volledig. Dus test je grenzen niet teveel uit. 
 
Dat je nog maar 22 weken bent zegt niks. Ieder lichaam is anders. Mijn verloskundige zei altijd of je doet het nu rustig aan of over 3 weken mag je alleen nog maar in bed liggen tot het eind. Dat wil je denk ik liever niet. Er zijn genoeg manieren waarop je werkgever het op kan lossen dus voel je niet schuldig. Dat je daarna 2 uur geslapen hebt zegt dus genoeg. Vergeet ook njet dat als jij geen rust neemt dat je baby hier last van kan krijgen na de bevalling. Het is misschien niet leuk om nu al thuis te zitten maar bedenk dat dat het beste is voor je baby je kan nog werken tot aan je pensioen. Ik vond het ook heel moeilijk om zo vroeg te accepteren dat ik zo weinig meer kon. Dat zit niet in mij. Maar dan bedacht ik me weer dat me verloskundige zei wil je anders dat ze te vroeg word geboren omdat jij niet naar je michaam luistert. Of idd dat werken nog me hele leven kan. Ik ben blij dat ik naar me lichaam heb geluisterd. Ik kreeg uiteindelijk een keizersnede en daar heb de kleine al genoeg last van gehad laat staan als ik me grenzen contine was over gegaan.
 
Terug
Bovenaan