Zijn er hier nog meer alleenstaande moeders die hun eerste kindje verwachten??

Hoi Kimmie,

Je hebt echt wel een goede keus gemaakt hoor!! Meid je red het heus wel.
Ik ben alleenstaande moeder geweest, dus ik kan eigenlijk een succes verhaal voor je schrijven haha.
Ik ben uiteinderlijk bij mijn ex weg gegaan toen mijn oudste 1,5 jaar was. Ik ben het blijven proberen met hem (eigenlijk wilde ik tijdens de zwangerschap al weg). Met therapie en alles er op en eraan. Maar hij  maakte mij alleen maar ongelukkig. Ik telde niet, ik was een huisvrouw moest 24 uur per dag voor ons kindje zorgen waar hij geen vinger naar uit stak en ik moest er voor zorgen dat het eten klaar stond als hij thuis kwam en zijn kleren moetsen gewassen in zijn kast liggen. Ik mocht geen mening hebben.
Nou meid, ik ben bij hem weg gegaan en ik ben nog nooit zo gelukkgi geweest. Einderlijk kon ik mezelf ontwikkelen (ik was 17 toen ik bij mn ex kwam). Ik werd een vrolijke meid met een eigen mening. Samen met mijn dochtertje hdeb ik op een mini flatje gewoond, maar dat huisje mis ik nu nog steeds, zelfs mijn dochtertje heeft het er nog steeds over.
7 maanden daarna leerde ik mijn huidige vriend kennen. Via internet. We hadden hele leuke contacten en spraken wat af. Het klikte meteen. Hij was perfect voor mij. 4 weken later heb ik hem kennis laten maken met mijn dochter. Het ging allemaal zo perfect. Mijn vriend had helemaal geen ervaring met kinderen maar speelde een echte vaderrol. 1,5 jaar later zijn we gaan samen wonen. En ik ben 9 weken geleden bevallen van mijn 2de en zijn eerste kindje. Helemaal gelukkig!!
Zo zie je maar, alles komt wel weer op zn pootjes terecht. En heel stiekum verlang ik soms nog wel eens naar de tijd dat ik samen met mijn dochter was.
Maar mijn vriend is een hele lieve vader, voor beide kinderen en mijn oudste is ook erg gek op hem.

Meid, je kunt het echt wel, geniet er maar van het is een byzondere tijd.

Liefs Ris
 
Ow ja, ik ben nu 25 jaar, en was nog net geen 22 toen ik alleenstaande moeder werd.
 
Hoi,

Dapper hoor dat je gewoon lekker helemaal voor je kindje gaat. Dat je af en toe twijfels hebt dat is heel normaal. Dat heeft elke aankomdende ouder denk ik weleens, komt omdat je niet weet wat je te wachten staat. Het is voor jou alleen iets moeilijk omdat je het niet met een partner kunt delen.

Het is voor een kindje helemaal niet zielig om zonder vader op te groeien. Het is zieliger als je een vader om je heen hebt die je het gevoel geeft dat hij niet blij met je is.

Persoonlijk, maar dat is echt wat ik zou doen, zou ik wel vertellen aan mijn kindje hoe de situatie in elkaar zit. Maar pas als het kindje ernaar vraagt en dan moet je erg opletten wat je vertelt op welke leeftijd. Een kind moet het wel aankunnen.

Ik zou er zelf nooit over liegen. En hoe erg je je ex ook haat of wat dan ook, als je nog een foto van hem hebt bewaar die ergens zodat je kindje ooit kan zien of hij op zijn vader lijkt, mocht je kindje daar behoefte aan hebben.

Succes, ik ga geen sterkte zeggen want als ik jouw verhaal zo lees dan gaat het helemaal goedkomen met jou en je kindje!

Syl
 
Hoi Kimmie,
Ik ben ook 22, alleenstaand en zwanger.
Ik herken je probleem heel goed dat iedereen zijn mening maar even in je gezicht smijt waar je helemaal niet op zit te wachten. Maar bij mij was dit vooral in het begin, later als de buitenwereld aan het idee gewend is dan zeiken ze niet meer zo. Ze begrijpen niet wat ze jou ermee aandoen, want het blijft maar in je hoofd malen. En wat heb je eraan om hun mening te weten? Ga je nu toch maar abortus laten doen (kan niet meer)? Moet je je nu de rest van je leven schuldig erover voelen? NEE. Je bent gewoon dolgelukkig dat er zich een wonder afspeelt in je buik. Ja, het is wel even een moeilijke situatie maar we redden ons wel, we wonen in Nederland dus we zullen geen honger lijden hoor.
Ik zou je ook willen adviseren om je grenzen aan te geven: als iemand erover begint en je verwacht een negatieve reactie of commentaar, zeg dan gewoon dat je daar niet op zit te wachten en  dat je liever over oplossingen praat ipv hoe ellendig je situatie wel niet is. Tegen mensen die er echt niks mee te maken hebben kan je op een vriendelijke manier zeggen dat het jou leven is en dat je oud en wijs genoeg bent om zelf je problemen op te lossen.
Vergelijk jouw situatie eens met situaties van mensen die het veel erger hebben, dan valt het allemaal reuze mee. En vergeet vooral niet: je krijgt een kindje en dat is hardstikke leuk, geniet ervan, probeer positief te denken en dan komt alles goed...

Succes ermee!! Groetjes Lisa22

 
Hoi Kimmy,

Meis. mijn PET AF!

Super dat je dit doet.. en zo te lezen kom je er wel.. en mag je blij zijn dat je van hem af bent! je kan namelijk in een relatie ook heel eenzaam zijn en het allemaal alleen moeten doen! (nee geen ervaring mee.. maar zie het genoeg om me heen)
Je hebt een super lieve tante en wie weet kan die je helpen en je hebt ouders.. die zullen straks opa en oma zijn.. dus je kindje heeft een belangrijke man in zijn eerste levens tijd!
echt meis, wees blij dat je van hem af bent!
Maar wat ga je doen ga je hem vertellen dat je een kleine hebt? ga je het zijn ouders vertellen? geef je hem/hun die kans?? en wat je ga je op je geboorte bewijs zetten als vader? als ie zo lullig zou doen zou ik ONBEKEND zetten.. haha
meis, ik weet zeker dat jij het gaat redden! je praat zo volwassen!!
laat de mensen om je heen maar lekker praten!! het is echt waar wat ze zeggen
DE BESTE STUURLUI STAAN AAN WAL...
en ik moeilijke tijden leer je je echte vrienden kennen!!!

ik wens je veel sterkte toe en vooral veel genieten!

heel veel liefs Annemieke

12weken precies.
 
Hoi Hoi,

Allereerst wil ik je ondanks alles toch feliciteren met het feit dat je je kindje toch laat komen.
Wil me eerst even voorstellen   Aafje   29 jaar en alleenstaande moeder van Cornelis-Jan nu 5 maanden oud.
Mijn ex en ik hadden al de trouwdatum ed al staan   dat ik zwanger bleek te zijn. We waren hier al 4 maanden bewust mee bezig. Hij was heel blij hiermee en hoopte op een jongetje.   Maar dat we het aan zijn vader en stiefmoeder vertelden   waren die het er dus uiteindelijk niet mee eens en heeft mijn ex dus hun kant gekozen. En tot op heden heeft mijn ex dus zijn zoontje nog niet gezien.
Ik heb nu zoiets van   kerel zak lekker in de stront   Cornelis-Jan en ik redden ons wel met z'n tweetjes   en met behulp van mijn moeder die oppast als ik moet werken.

Meid laat je ex   een   lekker     MAMAPOEPIE ruiken     en laat zien dat je het in je eentje ook kan. Want laten we eerlijk zijn     we zijn het sterkere geslacht de vrouwen.

Ik heb mijn ex wel op de hoogte gehouden van de zwangerschap en nu dus het leventje van zijn zoontje. Ik stuur iedere keer emails en kaartjes via de mail en heb een fotosite aangemaakt.   Heb er nu mee bereikt dat mijn ex   zelf af en toe belt van hoe is het ermee? en dat hij volgende week   dan toch   op bezoek komt om zijn zoon te zien. Maar ja das eerst zien en dan geloven want het is nog niet zo ver.  

Je zal je onzekerheden   ook wel hebben   maar daarvoor kun je altijd op deze site terecht. Moeders zat die je wel kunnen helpen.   Maar voor heel veel dingen kun je ook terecht bij maatschappelijk werk. Die kunnen je helpen qua financiën en huisvesting.

Volg je eigen intuïtie.

groetjes aafje
 
Je hebt al superveel leuke reacties gehad, waar je echt wat aan heb. En sta daar helemaal achter. Ik vind het sterk van je dat je door gaat. En het komt echt wel allemaal op zijn pootjes terecht. Als je je hoofd erbij houdt. gaat alles goed echt waar. Geniet van je zwangerschap. Ik was ook alleenstaand en emotioneel heeft het ook heus wel wat me me gedaan. Maar ik had het geluk dat ik toen mijn dochter 6 maanden was mijn man heb ontmoet. En echt een superpapa is!!

super veel geluk saampies! Ik hoop dat je familie achter jou staat, en in zien hoe sterk het is dat jij   dat kindje houdt en er helemaal voor wil gaan!

groetjes wendy
 
Hoi kimmie,

Trek je in godsnaam niets aan van al die kritiek en commentaar!
Ik heb zelf ook last van zon smerige ex-"vriend"!
Zie hierboven in het forum.
Tegen mij word ook gezegd ;ja,hij heeft recht om te weten wie zn vader is of:hij heeft recht op t kindje!
Nee,dus niet want in hoeveel gevallen is het alleen maar slecht afgelopen?
Je gaat t zeker redden echt!
En zoals je ziet zijn er veel meer vrouwen die t meemaken.
Geldt trouwens ook voor mij ,wetende dat ik "helaas"niet de enige ben in dit soort situaties.
Sterkte

Liefs viona
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan