Zijn er meer mama's die een beetje worstelen???

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hi meiden,

Ik zit momenteel een beetje in de knoop. Ik zit maar op die blijdschap te wachten, die echte blijdschap en die is er nog niet. Dit maakt me verdrietig en onzeker en tegelijk ook boos.

Ik merk gewoon dat er qua zwanger zijn er een hoge, dikke muur is opgebouwd, puur door de miskramen. Ik sta het nog niet toe, zeg ik tegen mezelf. Volgende week maandag hebben we weer een echo en dan hoop ik echt dat ik ga genieten, dat heeft dit ukje verdiend.

Ik ben nu boos op mezelf om dat ik niet geniet van dit grote wonder, 2 jaar gewacht, 2 miskramen gehad en dan reageer ik er zo op... Grrr, door de hormonen lijk ik soms niet logisch meer te kunnen denken...pffff!

Mijn mannetje en de vk vinden het heel logisch en zeggen dat het nog wel komt. Wie herkent dit?

Liefs grote broer
 
Ik herken het wel, hoor. Ik heb na het bloedverlies, vroeg in deze zwangerschap alleen een echo gehad bij 5 weken. Dan is er nog niets te zien. Ik moet nu wachten tot de 10e week en dat duurt zo lang. Ik vind het eng om al te genieten, steeds dat stemmetje met 'stel dat'...

Ik lees steeds dat mensen een hartje hebben gezien, dat wil ik ook zo graag.
Maar ik begrijp dat het bij jou nog steeds die onzekerheid geeft. Logisch natuurlijk, maar wel vervelend.
Het is ook niet erg dat je nog niet op een roze wolk zit, het moet ook geen must worden. Het zal vanzelf groeien. Bij jou, maar ook bij mij.

Ook wij gaan straks stralen. let maar op!!!!


liefs Lorelei
 
ik herken het gigantisch!
k voel me niet eens zwanger ik voel me gewoon ziek! en elke keer moet ik tegen mezelf zeggen aman! je bent zwanger eindelijk ! ook na de miskraam. ik heb een goeie echo gehad!

maar de vreugde van de eerste week is compleet weg! en ook ik wil het terug!
ook mijn vriend zegt dat het vanzelf wel weer komt!

dus daar gaan we maar lekker vanuit!

dikke kus aman
 
zo herkenbaar....gelukkig maar zucht van opluchting.
Ik heb nog nooit een miskraam gehad dus dat ken ik niet maar bij de eerste 2 was ik 4 maanden kots en kots misselijk en bij deze af en toe een heel klein beetje wat weer over gaat als ik even wat eet. Mijn normale broeken pas ik niet meer dus die heb ik alvast maar weer weggehangen en de zw broeken aan gedaan.
Ik heb wel heel veel last van mijn darmen veel buikpijn echt lelijke krampen Af en toe hou ik mn adem er van in.
en verder zo moe zooooo moe en maar wachten op die eerste afspraak die maar niet dichterbij wil komen...volgende week mijn intake gesprek ben dan als ik goed geteld heb 9 weken onderweg en dan op 22 december de eerste echo..
Wat kan een mens toch onzeker zijn he...
xxx
winx
 
ik herken dit ook wel hoor!! na 2 miskramen, nu weer zwanger, vandaag 2e goede echo gehad, mijn man kon niet mee, dus ging mijn moeder mee, die was helemaal enthousiast want die had zoiets nog nooit gezien en helemaal niet bij een kind van haar. ik kon zelf nog moeilijk heel blij zijn merkte ik. nog steeds een beetje de rem erop ben zo bang om blij te zijn en dat het toch nog misgaat. maar goed. ik probeer het wel hoor, soms lukt het ook, maar ik denk ook wel af en toe waarom kan ik niet gewoon blij zijn, maar die miskramen blijven me toch achtervolgen.

over 2 week weer een echo en daarna controles bij de verloskundige, kunnen ze daar het hartje luisteren.

succes iedereen

liefs, Kaatje
 
tja ik herken het ook....
En vooral mijn vriend heeft er last van. De vorige keer was hij zo fanatiek had zelfs al een buikdoek besteld... een speen gekocht.. ons lid gemaakt van ouders voor nu... en nu... nu is hij bang als ik op de bank lig omdat ik moe ben.. vraagt hij steeds gaat het wel... als ik aan mijn buik zit... heb je kramp???

Zelf dwing ik mezelf om relax te doen. Gewoon lief zijn voor mezelf. Zeggen dat het goed komt.
Probeer te genieten. Na de eerste ego gaat dat ook beter...en ik blijf wat gereserveerd maar dat is okay dat mag mezelf...
Niet boos zijn op jezelf het is zelfbescherming.
Let maar op als je ego volgende week heb gehad zakt dat gevoel wel weg...

En jij weet als moeder je angst houd je altijd... In je buik... bij de bevalling... als ze in de wieg slapen... naar school gaan... verkering krijgen... hahahah dat gaat nooit meer over.

liefs
 
Hoi Grote Broer,

Hier een enigzins ervaren moeder met twee kids en tussen deze zwangerschappen 3 miskramen gehad. Dus dan stap je ook een zwangerschap anders in.

Ik wil je niet ontmoedigen maar mijn tweede zwangerschap is nooit zo geworden als de eerste. Ik denk ongeacht of dat je miskramen hebt gehad of neit dat een tweede zwangerschap niet vergeleken kan worden met een eerste. Je tijd en energie gaat toch veel uit naar de kleine die al rondloopt en de tijd vliegt dan ook veel sneller voorbij. Je hoeft je niet meer in te lezen in zwangerschappen en bevallingen want je hebt het al een keer live mee mogen maken. En je hoeft nog maar heel weinig te shoppen, want je hebt alles al van de eerste. Al met al was ik ook gewoon minder en anders met de zwangerschap bezig.

Natuurlijk hoop ik voor je dat je een geweldige zwangerschap hebt en heerlijk mag genieten en dat de onzekerheid weg mag gaan. Maar ik weet niet of dat realistisch is. Na mijn miskramen is denk ik geen enkele zwangerschap meer zoals de eerste. Maar ik denk wel dat je ook andere verwachtingen bij jezelf moet neer gaan leggen, anders ga je je er nog schuldig over voelen en dat moet natuurlijk ook absoluut niet.

Succes ermee. Probeer je niet te druk te maken over wat je denkt te moeten voelen of niet. Laat het zijn zoals het is, dan is het ook goed. Je kunt toch niet tegen je gevoel vechten.

Liefs,
Kim.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan