zijn jullie ook weleens bang....

[Anoniem]

Hoi Karin,

Nou, die gedachte heb ik vaak gehad, hoor, vooral in de sprong rond 19 weken, die hier bijna 7 weken duurde. Ik geloof ook in de sprongen, in de zin dat het toepasbaar is op Christian (heel nauwkeurig, is soms bijna eng, ha, ha), maar ik denk echt dat er ook genoeg kindjes zijn waarbij het helemaal anders loopt. Maar ontwikkelen moeten ze allemaal en ik kan me goed voorstellen dat er dan moeilijkere fases tussen zitten.

Maar tot nu toe heeft Christian zichzelf telkens bewezen door na de sprong weer een lief engeltje te worden, zonder problemen of moeite. Dat geeft mij wel zelfvertrouwen en na iedere sprong ben ik er meer van overtuigd dat het gewoon fases zijn waar vanzelf een eind aan komt. Ik kan me voorstellen dat jij het spoor een beetje bijster bent en inderdaad, alleen maar aan het overleven bent. Het is ook zwaar tenslotte, als je het nooit goed lijkt te doen en je kind zo ontevreden en humeurig is.

Heb geen goede tips, maar meid, hou vol! Er komt een eind aan en hij doet het niet express... En gewoon je instincten blijven volgen.

Groetjes, Karin

 

[Anoniem]

Hoi Karin,

Ook ik geloof in het afwisselen van makkelijke fases en hangerige periodes die men een sprong noemt. Noa begon met 16 weken enorm hangerig te worden en ging weer lekker kort slapen en weer meer huilen, als een afwezig meisje in de box liggen etc. en vorige week was het eindelijk voorbij.......maar dat was stilte voor de storm!   Nu is ze 19 weken en bam... vandaag de hele dag rondzeulen, niks is goed!   ze kan zichzelf maar kort vermaken (al kan ze ineens veel meer!) slaapt maar 45-50 minuten en valt echt niet meer in slaap, waardoor ze een uurtje op is en dan weer een klein uurtje slaapt etc. En soms heeft ze het ineens wel weer even naar haar zin en dan draait het weer helemaal om. En daarbij zijn er 2 kiezen aan het doorkomen en heeft ze uitslag op haar wangen van al dat speeksel wat ze aan haar gezicht smeert (zielig he) Maar ik heb soms ook het idee dat die sprongen elkaar enorm snel opvolgen en dat je maar korte momenten hebt om even bij te komen. Gelukkig heeft Noa er alleen overdag last van en nooit  ' s nachts. Toch denk ik dat het beter zal gaan, maar mijn ervaring is dat de kinderen altijd van die nukkige fases blijven houden. Op dit moment staat onze dochter van drie regelmatig 's nachts aan ons bed. Heel makkelijk zal het denk ik nooit meer worden (ook niet als ze 16 zijn, haha).
Succes de komende tijd en echt, je bent niet de enige.