zijn jullie ook zo down na een teleurstellende reactie van kennissen?

Hoi hoi,

Ik herken het ook wel een beetje.
Ik vertelde het me ouders en die waren blij maar omdat ik jong ben (19) vroegen ze wel of ik het wel zeker wist om het te houden omdat het een hele verandwoordelijkheid is enzo.
Nou vertelde het dus dat we het zeker wisten en toen waren ze heel blij enzo.
Me opa reageerde het zelfde en de rest is allemaal blij!!


Groetjes Amanda (6w en 5d)
 
Hallo,
Vervelend voor   je dat die vriend zo koel reageert. Ik kan me voorstellen dat je dan even onzeker wordt.
Ik heb ook een aantal lauwe reacties gehad toen ik vertelde dat ik zwanger
was van de derde. Zelfs 2 die het erg onverstandig van ons vonden. Twee was toch
veeel   handiger geweest?! En ik ben pas 28 wat deed ik mezelf aan! Je kent het wel.
1 Van hen kan geen kinderen krijgen en heeft een adoptie kindje. Ik begrijp het wel, maar vond het niet leuk een preek te krijgen van 20 min over onze "domme" beslissing. Maar ja.. ik trek me er niks van aan. Wij zijn blij met ons knulletje en dat is  het belangrijkste!
Geniet lekker van je zwangerschap!
liefs Daan (23 wkn zwanger)
 
Wel herkenbaar en achteraf werd ook duidelijk waarom.
Bij onze eerste vertelde we het een paar goede vrienden. Niet erg enthousiast. Jammer. Toen ik eenmaal bevallen was, is er nog een paar keer gebeld, maar op kraamvisite zijn ze niet eens geweest. Heel herkenbaar, hebben ze eerder gedaan bij vrienden die al eerder een kindje kregen. We waren natuurlijk niet meer interessant omdat we niet meer elk weekend de kroeg in konden/willen!
Zo is wel duidelijk wie echte vrienden waren en wie niet. Was op dat moment erg teleurgesteld, maar achteraf is het wel goed zo.

XXX Yvet
 
Mijn schoonouders reageerden niet echt geweldig. Heel lauwtjes eigenlijk. Ze bleven gewoon zitten op de  bank, geen  felicitaties, geen zoenen.  Heb wel een idee waardoor dit kwam. Mijn schoonzusje was erbij (we vertelden het met Kerst) en zij heeft wel een kinderwens, maar geen partner. Ze is bovendien bijna 41, dus de kans dat er nog kindjes gaan komen, is  niet zo groot meer. Voor haar was het nieuws een redelijke "shock" (dikke tranen, niet echt leuk)  en daar kan ik me best iets bij voorstellen. Ik heb haar sinds de kerst ook niet meer gezien of gesproken. Mijn man heeft wel contact, maar naar de zwangerschap wordt niet gevraagd. Nu gaan we begin juni nog een weekendje weg met die kant van de familie en ik voel me bijna ongemakkelijk dat ik daar met een dikke buik loop.

Groetjes,
Hester
 
hallo iedereen

bij mij in de omgegeving reageerde bijna iedereen het zelfde, behalve de ouders en broers en zussen die wisten dat we de kinderen redelijk snel achterelkaar wilde. onze zoon in nu 29 maart 1 geworden en de tweede zal als het goed gaat in nov geboren worden. bijna iedereen in onze omgeving vraagt of het geen foutje is zelfs de oma van mijn man. ik vind dit best vervelend omdat we bij onze zoon meer als een jaar bezig zijn geweest met zwanger worden en uiteindelijk in het ziekenhuis terecht zijn   gekomen. nu zijn we spontaan zwanger geworden binnen een paar maanden wat is er nou mooier.

groetjes sabine
 
Wij zijn nu voor de 6e keer zwanger (5  miskramen)  en mijn ouders zijn heel enthousiast en hopen met ons mee dat het goed gaat. Vragen ook hoe ik mij voel etc.
Mijn schoonouders hebben het van mijn man gehoord en ik was daar niet bij. Toen ik hen de eerstvolgende keer zag (binnen een paar dagen) hebben ze helemaal niets tegen mij gezegd.
Toen ik dit weekend zei dat ik geen rosbief mocht, zei mijn schoonma ook nog: nou het is nog maar afwachten, eerst maar eens zien, het is nog erg vroeg.
Ik heb dus ook de indruk dat wij het hen beter niet hadden kunnen vertellen, net of zij meer teleurgesteld zijn geweest dan wij!!!

Tja wat erg dat zij geen kleinkind kregen, maar ik een miskraam. Wat vervelend voor hun!
Ja ik ben voor de lol voor de 6e keer zwanger en heb 1 kind gekregen.......voor hun is het echt erg.

sorry hoor, moest het ff kwijt.....
 
Waarom maken jullie je zo druk om de reacties van anderen...?? Ik heb gemerkt dat je jezelf en je partner tijdens een zwangerschap op een heel andere manier leert kennen. Dat zal niet anders zijn met de mensen om je heen en zéker als de baby er straks is.
Vergeet niet dat het allerbelangrijkste is dat jij en je partner achter deze keuze staan, ongeacht hoe oud je bent of hoe het tot stand is gekomen.
Het is júllie kind en van niemand anders. Laat je de blijdschap en de opwinding hierover niet afnemen. De mensen om je heen zullen allemaal hun eigen reden hebben om op hun eigen manier te reageren en als je eerlijk bent hebben ze daar ook recht op. Dit betekent niet dat je hoeft te accepteren dat ze naar beneden halen of kwetsen. Het is helemaal niet verkeerd om te zeggen "Ik voel me gekwetst door deze opmerking, ik hoopte dat je blij voor ons zou zijn." Dat mag jij namelijk vinden en geen hond die dat voor jou uitmaakt. Maar voel je niet verplicht uit te gaan zoeken wat de reden is. Dit is een periode waarin jij, je partner en je kind(eren) op de eerste plaats komen en de rest van de wereld doet maar wat ie wilt. Ik denk dat het voor jezelf belangrijk is dat je een groep mensen om je heen verzamelt waar je energie en blijdschap uit put en de rest zoekt het maar uit.
Denk maar dat er een glazen koepel om jullie heen zit waar geen geluiden doorheen komen, enkel zonneschijn
 
hoi dames,

ik ben nu bijna 12 weken zwanger en we hebben het alleen nog maar aan onze ouders, broer en zus en een paar goede vrienden verteld. zonder uitzondering reageerde iedereen heel positief. ouders, schoonouders, zusje en 2 vriendinnen begonnen zelfs te huilen van ontroering/blijdschap, echt heel mooi!

toch snap ik het wel dat sommige mensen het lastig vinden om blij te reageren.
het heeft bij ons meer dan een jaar geduurd voor ik zwanger was en daarvoor hadden we al een paar jaar een kinderwens die wegens de studie van mijn man niet vervuld kon worden. in dat jaar  zijn er een paar vriendinnen zwanger geworden.
ik heb hen nooit iets laten merken van mijn dubbele gevoel en altijd heel blij en positief gereageerd, maar het was echt moeilijk en confronterend als er weer eentje vertelde dat ze een kindje kreeg, terwijl ik dat zelf ook zo graag wilde en  het maar niet lukte.  elke keer kwamen dan later thuis de tranen...

nou ja, wat ik wilde zeggen: het is natuurlijk heel fijn als mensen zich in jou verplaatsen en blij voor je reageren, maar verplaats je ook in anderen en begrijp waarom ze soms niet zo reageren als je hoopt. het ligt dan echt niet aan jou of dat ze het jou niet gunnen, maar het komt meestal door hun eigen verdriet.

geniet allemaal van jullie zwangerschap!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan