zit er doorheen.. hormonen?!

ohh wat klote zeg! Kan me voorstellen dat je er helemaal doorheen zit. Misschien lekker een dagje oppas regelen zodat jij lekker naar het strand kan gaan of lekker shoppen? Daar krijg je vast energie van! Komt vast helemaal weer goed!
Veel sterkte!
 
lieve Margreet,

jIk begrijp je heel goed en ik denk ook dat het niet zozeer met je leeftijd, maar meer met je wereld op z'n kop te maken heeft. Gebroken nachten, dus moe, dus kun je al minder hebben, niet alles loopt zoals je had gehoopt misschien, wordt je nog moeier van, etc, etc, en dat cirkeltje gaat maar door. Dus, effe op de rem: je moet ECHT even iets leuks gaan doen hoor!! Regel oppas een voor een middag of avondje en ga er even tussenuit, echt iets voor jezelf doen zodat je je batterij weer kunt opladen. En praat er vooral over met manlief. Weet hij wel wat het allemaal met jou doet? Misschien niet en   is het daarom zo vanzelfsprekend voor hem dat alles nu op jou aankomt. Misschien als hij echt weet hoe jij je voelt dat er dan toch ruimte gemaakt kan worden voor jouw broodnodige rust en ontspanning.

GEWOON DOEN!

groetjes
Mie
 
Hoi hoi,

Het is allemaal herkenbaar hoor wat jullie schrijven en ik sluit me er grotendeels bij aan....alleen mijn manneke denkt te veel aan de kinderen en zal niet zo weggaan hihihihihi. Maar echt dingen doen die nodig zijn om te "over"leven doet ie niet (de was/toilet etc tec).
Ook ik zit er nu effe helemaal doorheen............er speelt vanalles nog mee.
De onverwachtse zwangerschap, de operatie's van Jozua met de complicaties, de zware bevalling, Ruben die niet lekker in zijn vel zat en naar de chiropraktor moest, mijn gebroeken voet en NU weer een operatie voor Jozua..........pffffffff wanneer krijg ik rust in mijn koppie.
Maar zoals jullie al schreven ooit schijnt de zon weer!!!!!!!

Groetjes van Mieke mv Lotte, Jozua en Ruben
 
Ooit schijnt de zon weer? Vandaag deed ie anders ook flink zijn best, of was je dat niet opgevallen?
 
Het valt ook allemaal niet mee. Mijn vriend is een toppertje, dus daar ligt het niet aan. Het is alleen af en toe gewoon veel. Werken, huishouden, baby.......Vandaag ben ik een flink stuk gaan fietsen, met de kleine, en dan kom ik thuis in een chaos (zoals ik het heb achtergelaten) Daar kan ik niet zo goed tegen, en ben dus de hele avond aan het opruimen....en ik ben nu zooooo moe. Terwijl ik eigenlijk helemaal niet moet klagen, mijn voorbeeldige meisje slaapt 's nachts door.....en toch vind ik het zwaar. Doen we het allemaal wel goed, ik word soms zo onzeker. Maar ze groeit goed, ontwikkelt als een speer en is hardstikke vrolijk. Soms ben ik zo bezig met alles regelen dat ik vergeet van haar te genieten en stil te staan bij het moment.
 
 voor alle mama's!

Sja wat kán het soms tegen vallen he, dat moeder zijn?
Ik zit toch wel heel veel écht op die roze wolk, maar zo af en toe komt er een donkere wolk voorbij...
Eén en al herkenning wat die mannen betreft, hier is ook zo 1 thuis waarvoor er niet veel is verandert. Hij gaat naar de sportschool, ziet zn vrienden (minstens) 1 x per week etc. En ik?..... Ik heb hem al wel eens gevraagd of hij er wel bij stil staat, dat hij gewoon zijn gangetje gaat net zoals voor Jamie geboren was. Nou nee dus. Maar zijn antwoord- Wat kan ik er dan aan doen lieffie?

Nou ik plan nou dus ook mijn uitjes, en daar heeft vriend zich dan maar eens bij aan te passen! ZO!

Wat ik dus iedereen kan aanraden is zo'n beauty verwendagje! Heerlijk genieten en relaxen! Gewoon doen, samen met een vriendin of met je eigen moeder (heb ik dus gedaan!)

(en natuurlijk plannen we ook avondjes voor ons samen, lekker uit eten, bioscoopje!)

Groetjes!
 
hihi, ja ik doe dat nu best vaak, gewoon een avondje weg plannen. Dan kijkt manlief vaak wel even raar, alsof hij wil gaan protesteren. Maar dan zie ik hem denken "ships ik heb geen poot om op te staan " hahahaha gemeen he. Nee hoor, gewoon doen. Laat die mannen ook maar wat doen hoor. Worden ze groot en sterk van
 
Hoi Margreet,

Wat ontzettend herkenbaar! Ik had soms het idee alsof ik echt geen leven meer had. Alles draaide om iets anders, om mijn meisje, mijn man, mijn werk. Er was geen ruimte meer voor mij.

 Ik was het zo ontzettend zat op een gegeven moment, vriendlief (en hij is echt lief hoor) deed zijn ding en ik was me maar aan het wegcijferen. Tuurlijk, doe jij dit maar, doe jij dat maar. Nou is dat al helemaal niets voor mij en op een gegeven moment zat ik er echt helemaal doorheen, huilen om het minste of   geringste. Ik begon ook een hekel te krijgen aan die zeur-trut die nergens tegen kon en overal moeilijk om ging doen.
Dus toen heb ik een heerlijk avondje stappen gepland met mijn vrienden. Dochter richting vriendlief geschoven en heb de deur achter me dicht getrokken. Heerlijk! Want alhoewel ik het zo ontzettend leuk vind om moeder te zijn, vind ik het soms ook heerlijk om eens gewoon, mezelf te zijn.
Ik probeernu om één keer in de week iets voor mezelf te doen. Al is het maar een avondje met een vrouwen-film en een zak m&m's op de bank. (Kan vriendlief mooi gaan stappen of sporten ofzo)
En ik moet zeggen, voor mij werkt het geweldig. MIjn vriend is blij want hij kan ook ongestoord zijn ding doen, ik ben blij want ik heb weer een leven en mijn dochter is blij want ik ben nu voor haar een veel relaxtere moeder.

Groetjes, KT
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan