A
Anoniem
Guest
dag dames.. moet even mn sores kwijt hier!
ben vandaag bij de gyn geweest en alles was prima in orde, maar ik voel me zo ontzettend K*T
zie het echt allemaal even niet meer zitten..
ben bijna 35 weken zwanger (of bijna 37 want het zou kunnen dat we 2 weken verder zijn, aangezien metingen met echo's, bepaalde symptomen die ik anders wel vroeg in de zwangerschap zou hebben gekregen maar als we echt 2 weken voorlopen zouden deze wel weer normaal zijn)
ze veranderen de uitgerekende datum niet, maar ik moet het wel in mn hoofd houden dat het zo kan zijn..
word gek va die onzekerheid!
ik heb al een paar weken constante buikpijn, een ontstoken gevoel (zoals je keel kan aanvoelen bij een keelontsteking)
heb het al meerdere malen aangegeven, mn urine is rgelmatig gecontroleerd en er is niet te vinden.
ook de baby doet mij ontzettend veel pijn, overal waar ik voel voel ik mn kindje en het beweegt zo ontzettend veel! op zich heel fijn want ik weet dat het goed gaat dan met het kindje, maar het is me gewoon even te veel.
ook voelt het alsof alles er gewoon ''uit komt vallen'' aan de onderkant zeg maar.. het drukt maar en normaal zitten gaat niet.
ik ben ook al een paar dagen nu onwijs misselijk, en ik weet dat er griep heerst maar heb verder niets wat daarop wijst.
kom ook niet bij mensen in de buurt, kom sowieso niet veel buiten.
ook slapen is een drama! ik pak nog geen 4 uur fatsoenlijke slaap in een nacht en ook overdag lukt het me niet door de buikpijn.
de hele dag loop ik te huilen en te balen van mezelf en dat ik me zo voel en ik heb echt helemaal nergens meer energie voor, ik kan gewoon niet meer en weet niet wat ik nog moet doen.
van mij mag de baby wel komen dan is het tenminste over, tenminste daar ga ik vanuit, maar ik weet ook wel dat het beter is als de baby nog even blijft zitten en ik wil natuurlijk wel het beste voor mn kindje.. het is zo dubbel allemaal!
maar ben het in ieder geval echt goed zat..
is er iemand die dit herkent, uit vorige zwangerschappen of van dit moment?
sorry hoor van het lange verhaal maar moest het gewoon ff hier kwijt, hier zijn ongetwijfeld mensen die me het best begrijpen van allemaal! aan mn vriend kan ik het wel kwijt maar die heeft er natuurlijk geen idee van hoe het voelt en bij mn gyn heb ik me vandaag groot zitten te houden maar misschien had ik alles er wel uit moeten gooien. alleen dit heb ik 1 keer eerder gedaan (bij een andere gyn, ik moest naar het ziekenhuis toen omdat ik van mn fiets was gevallen en erge buikpijn had, toen heeft ze me niet eens gecontroleerd verder (ja ze voelde even aan mn buik en de ctg was goed) en zij dat de buikpijn wel minder zou worden als ik met een psyholoog ging praten.. WHATEVER!
heb daar dus een vieze nasmaak van, ik heb namelijk geen psycholoog nodig want in mn hoofd zit het wel lekker want daar zit geen baby, die zit in mn buik en daar doet het pijn, lijkt mij dat dat niets met mn hoofd te maken heeft.. pff..
ben vandaag bij de gyn geweest en alles was prima in orde, maar ik voel me zo ontzettend K*T
zie het echt allemaal even niet meer zitten..
ben bijna 35 weken zwanger (of bijna 37 want het zou kunnen dat we 2 weken verder zijn, aangezien metingen met echo's, bepaalde symptomen die ik anders wel vroeg in de zwangerschap zou hebben gekregen maar als we echt 2 weken voorlopen zouden deze wel weer normaal zijn)
ze veranderen de uitgerekende datum niet, maar ik moet het wel in mn hoofd houden dat het zo kan zijn..
word gek va die onzekerheid!
ik heb al een paar weken constante buikpijn, een ontstoken gevoel (zoals je keel kan aanvoelen bij een keelontsteking)
heb het al meerdere malen aangegeven, mn urine is rgelmatig gecontroleerd en er is niet te vinden.
ook de baby doet mij ontzettend veel pijn, overal waar ik voel voel ik mn kindje en het beweegt zo ontzettend veel! op zich heel fijn want ik weet dat het goed gaat dan met het kindje, maar het is me gewoon even te veel.
ook voelt het alsof alles er gewoon ''uit komt vallen'' aan de onderkant zeg maar.. het drukt maar en normaal zitten gaat niet.
ik ben ook al een paar dagen nu onwijs misselijk, en ik weet dat er griep heerst maar heb verder niets wat daarop wijst.
kom ook niet bij mensen in de buurt, kom sowieso niet veel buiten.
ook slapen is een drama! ik pak nog geen 4 uur fatsoenlijke slaap in een nacht en ook overdag lukt het me niet door de buikpijn.
de hele dag loop ik te huilen en te balen van mezelf en dat ik me zo voel en ik heb echt helemaal nergens meer energie voor, ik kan gewoon niet meer en weet niet wat ik nog moet doen.
van mij mag de baby wel komen dan is het tenminste over, tenminste daar ga ik vanuit, maar ik weet ook wel dat het beter is als de baby nog even blijft zitten en ik wil natuurlijk wel het beste voor mn kindje.. het is zo dubbel allemaal!
maar ben het in ieder geval echt goed zat..
is er iemand die dit herkent, uit vorige zwangerschappen of van dit moment?
sorry hoor van het lange verhaal maar moest het gewoon ff hier kwijt, hier zijn ongetwijfeld mensen die me het best begrijpen van allemaal! aan mn vriend kan ik het wel kwijt maar die heeft er natuurlijk geen idee van hoe het voelt en bij mn gyn heb ik me vandaag groot zitten te houden maar misschien had ik alles er wel uit moeten gooien. alleen dit heb ik 1 keer eerder gedaan (bij een andere gyn, ik moest naar het ziekenhuis toen omdat ik van mn fiets was gevallen en erge buikpijn had, toen heeft ze me niet eens gecontroleerd verder (ja ze voelde even aan mn buik en de ctg was goed) en zij dat de buikpijn wel minder zou worden als ik met een psyholoog ging praten.. WHATEVER!
heb daar dus een vieze nasmaak van, ik heb namelijk geen psycholoog nodig want in mn hoofd zit het wel lekker want daar zit geen baby, die zit in mn buik en daar doet het pijn, lijkt mij dat dat niets met mn hoofd te maken heeft.. pff..
