Hey Meid,
ik herken je angsten zo! Ik heb zelf een miskraam gehad in nov 2007 en heb daarna een gezonde dochter gekregen. Nu alweer ruim 32 weken zwanger van ons tweede wondertje. Maar die eerste weken bleven zo spannend. Bij de eerste zwangerschap verdwenen de klachten als sneeuw voor de zon, dit voelde al gelijk zo fout en toen begon ik na een paar dagen enorm te bloeden. Dit was mijn inziens destijds alleen maar een bevestiging.
Toen ik voor de tweede keer zwanger raakte had ik enorm last van mijn borsten. Toen dit ineens over ging was ik gelijk in paniek. het zou gelijk weer mis zijn! maar na een paar dagen kreeg ik ineens misselijkheid... de ene dag wel en de andere dag niet. Elke keer als de kalchten verdwenen werd ik bang en ik was zo opgelucht en blij als ik weer boven de pot hing. Gek hè? alles is toen goed gegaan. Een gezonde dochter.
Deze zwangerschap had ik op mijn NOD enorme zere borsten! Ik blij en de test was positief! Maar de dag daarna was alles weg en is anderhalve week weg gebleven. Ik heb toen 1 week na mijn NOD weer een test gedaan uit onzekerheid. KNAL KNAL... ik weer blij want het hormoon was zichtbaar toegenomen. Maar klachten? Ho maar... noppes niks. Pas na 7 weken kreeg ik wat klachten. Vreetbuien en als ik niet at... zo wee en beroerd. Maar dit kon met het uur verschillen en zo ineens dagen weg zijn. het maakte me echt heel onzeker. Ik heb zelfs heel sterk het gevoel gehad dat het mis zou gaan. Maar het zat allemaal hartstikke goed. Een prachtige echo en nu al ruim 32 weken. Dus je gevoel zegt niks, je lichaam zegt niks... alleen dat je niet bloed is een goed teken. Er zijn zelfs vrouwen die dag en nacht misselijk zijn en toch een miskraam krijgen. Dit zegt dus niks!
Je zult dus af moeten wachten. Je kunt allerlei smoezen bedenken om eerder te kunnen gaan maar een vroege echo kan ook teleurstelling geven als je minder ver bent dan gedacht en er onverhoopt nog geen hartje klopt, dan pas wordt je echt bang. Nee.... probeer veel afleiding te zoeken en af te wachten... hoe moeilijk dit ook is. Je kunt er soms knettergek van worden.
Praat tegen jezelf als je weer allerlei 'als dit, als dat' gedachten voelt opkomen. Zeg dan: "Stop... dit is nadenken over iets wat je niet weet, waar je geen invloed op hebt... dus dit ga ik niet doen'!" En dan HEEL VEEL afleiding zoeken!!!! Geen bevestiging zoeken in je angsten. Je hoopt er op dat het goed gaat, maar je hebt er geen invloed op. Door veel te piekeren heb je niet meer kans op een goede afloop. Die krijg je toch wel, ook als je niet piekert. En als het fout gaat, gaat het sowieso wel fout... en dan is er dan nog genoeg te huilen en te verdrieten.
Probeer er positief in te staan. Geniet van het feit dat je nu weer zwanger bent. Je mag weer vol goede moed naar de toekomst kijken. Er groeit een wonder in je. En hoe dit eindigt... dat weet niemand.. ook niet als je straks die 12 weken bent gepasseerd. Dan pieker je weer over andere zaken... als je niet uitkijkt. Ik moet ook afwachten of ik ons kleintje begin mei in mijn armen mag houden. Niets is zeker... accepteer dat!!!! zo is het leven. gelukkig mogen wel weten dat 1 op 10 zwangerschappen goed gaat en dat de meeste kinderen gezond ter wereld komen. Kijk daar dan eens naar.... de kans dat het opnieuw fout gaat is zo klein! En er is met jullie niks aan de hand... dus vertrouw op je lichaam, ook na 2 miskramen. De kans is gewoon net zo groot als bij iedere gezonde vrouw dat het wel goed gaat!
Doodeng om los te laten, dat wel... maar vasthouden helpt ook niks. Dus maak de keuze met je verstand. Je gevoel volgt dan vanzelf! (niet gelijk maar als jij vol houdt, dan zul je merken dat je het meer los kan laten)...
Succes meid... het is niet niks.. en zo zwaar... maar je kunt het!
xx
ik herken je angsten zo! Ik heb zelf een miskraam gehad in nov 2007 en heb daarna een gezonde dochter gekregen. Nu alweer ruim 32 weken zwanger van ons tweede wondertje. Maar die eerste weken bleven zo spannend. Bij de eerste zwangerschap verdwenen de klachten als sneeuw voor de zon, dit voelde al gelijk zo fout en toen begon ik na een paar dagen enorm te bloeden. Dit was mijn inziens destijds alleen maar een bevestiging.
Toen ik voor de tweede keer zwanger raakte had ik enorm last van mijn borsten. Toen dit ineens over ging was ik gelijk in paniek. het zou gelijk weer mis zijn! maar na een paar dagen kreeg ik ineens misselijkheid... de ene dag wel en de andere dag niet. Elke keer als de kalchten verdwenen werd ik bang en ik was zo opgelucht en blij als ik weer boven de pot hing. Gek hè? alles is toen goed gegaan. Een gezonde dochter.
Deze zwangerschap had ik op mijn NOD enorme zere borsten! Ik blij en de test was positief! Maar de dag daarna was alles weg en is anderhalve week weg gebleven. Ik heb toen 1 week na mijn NOD weer een test gedaan uit onzekerheid. KNAL KNAL... ik weer blij want het hormoon was zichtbaar toegenomen. Maar klachten? Ho maar... noppes niks. Pas na 7 weken kreeg ik wat klachten. Vreetbuien en als ik niet at... zo wee en beroerd. Maar dit kon met het uur verschillen en zo ineens dagen weg zijn. het maakte me echt heel onzeker. Ik heb zelfs heel sterk het gevoel gehad dat het mis zou gaan. Maar het zat allemaal hartstikke goed. Een prachtige echo en nu al ruim 32 weken. Dus je gevoel zegt niks, je lichaam zegt niks... alleen dat je niet bloed is een goed teken. Er zijn zelfs vrouwen die dag en nacht misselijk zijn en toch een miskraam krijgen. Dit zegt dus niks!
Je zult dus af moeten wachten. Je kunt allerlei smoezen bedenken om eerder te kunnen gaan maar een vroege echo kan ook teleurstelling geven als je minder ver bent dan gedacht en er onverhoopt nog geen hartje klopt, dan pas wordt je echt bang. Nee.... probeer veel afleiding te zoeken en af te wachten... hoe moeilijk dit ook is. Je kunt er soms knettergek van worden.
Praat tegen jezelf als je weer allerlei 'als dit, als dat' gedachten voelt opkomen. Zeg dan: "Stop... dit is nadenken over iets wat je niet weet, waar je geen invloed op hebt... dus dit ga ik niet doen'!" En dan HEEL VEEL afleiding zoeken!!!! Geen bevestiging zoeken in je angsten. Je hoopt er op dat het goed gaat, maar je hebt er geen invloed op. Door veel te piekeren heb je niet meer kans op een goede afloop. Die krijg je toch wel, ook als je niet piekert. En als het fout gaat, gaat het sowieso wel fout... en dan is er dan nog genoeg te huilen en te verdrieten.
Probeer er positief in te staan. Geniet van het feit dat je nu weer zwanger bent. Je mag weer vol goede moed naar de toekomst kijken. Er groeit een wonder in je. En hoe dit eindigt... dat weet niemand.. ook niet als je straks die 12 weken bent gepasseerd. Dan pieker je weer over andere zaken... als je niet uitkijkt. Ik moet ook afwachten of ik ons kleintje begin mei in mijn armen mag houden. Niets is zeker... accepteer dat!!!! zo is het leven. gelukkig mogen wel weten dat 1 op 10 zwangerschappen goed gaat en dat de meeste kinderen gezond ter wereld komen. Kijk daar dan eens naar.... de kans dat het opnieuw fout gaat is zo klein! En er is met jullie niks aan de hand... dus vertrouw op je lichaam, ook na 2 miskramen. De kans is gewoon net zo groot als bij iedere gezonde vrouw dat het wel goed gaat!
Doodeng om los te laten, dat wel... maar vasthouden helpt ook niks. Dus maak de keuze met je verstand. Je gevoel volgt dan vanzelf! (niet gelijk maar als jij vol houdt, dan zul je merken dat je het meer los kan laten)...
Succes meid... het is niet niks.. en zo zwaar... maar je kunt het!
xx