Zo naar de gynaecoloog

[Anoniem]

Hoi Marlise EN Elise,

wat hebben jullie al veel achter de rug zeg. En nu ook weer moeten strijden... Ik vind jullie heel dapper en wens jullie heel veel sterkte toe met de laatste weken. Laat je goed informeren, vraag eventueel een second opinion aan. Nogmaals veel sterkte gewenst en houden jullie ons op de hoogte?

Groetjes, Hanneke

 

[Anoniem]

Hi Marlise,

Het is ook mijn ervaring dat je in het ziekenhuis écht niet moet verwachten dat zij alles voor je regelen en uitdenken. Je moet gewoon zelf alles ontzettend goed in de gaten houden, goed weten wat je wilt en overal navraag na doen.
Mijn ervaring is trouwens wel dat als je je zo opstelt, de artsen ook vaak wel 'meebewegen' en je vrij goed gedaan krijgt wat je zelf graag wilt.

Natuurlijk moet je je niet als een betweter gaan opstellen (artsen blijven experts), maar het is wel heel goed om steeds aan te geven waar jij de risico's ziet en hoe jij die zou willen voorkomen en wat je zelf had gedacht. Dan kun je je eigen ideeën eens tegen de gyn aanhouden en samen overleggen wat het beste is. Maar... verwacht niet dat je gyn dat zelfstandig helemaal doet! Helaas moet je zelf écht meedenken!

Verder is het voor jou natuurlijk dubbel spannend nu: enerzijds heb je de laatste loodjes van je zwangerschap en gieren de hormonen door je lijf. Daar wordt je toch al emotioneel en labiel van. Anderzijds heb je ook nog eens dat je nu nét die spannende weken tegemoet gaat waarbij het bij je vorige zwangerschap mis ging...   Dat maakt gewoon dat het geen makkelijke tijd voor je is. Heel begrijpelijk!

Ik heb zelf een vroeggeboorte gehad bij m'n eerste zwangerschap rond 32 weken. Ik merkte in deze zwangerschap dat ik rond die periode gewoon veel minder goed in m'n vel zat en veel meer stresste. Nu ben ik ondertussen die tijd voorbij (ben 36 weken!) en nu is er een hele last van me afgevallen en ben ik weer veel meer ontspannen en zie ik minder beren op de weg.

Het vervelende bij jou is dat die last pas van je af zal vallen zodra je bevallen bent van een gezond kind. De stress zal de komende weken dus extra hoog zijn én blijven, denk ik. Pas als je straks je kindje in je armen houdt, kun je écht weer relaxed worden. Maar... dat gaat dus ook gewoon gebeuren, hoor! Het gaat goedkomen en je gaat een prachtig kindje krijgen!

Veel succes bij de laatste loodjes. En... laat je niet afschepen, he? Maak het die artsen maar lekker lastig! ;-)

 

[Anoniem]

Hoi meiden,

Bedankt voor jullie lieve reacties. Ik heb gisteren na best wel moeten te zeuren een echo gehad. De gyn. vertelde mij dat er n iet op gezien kon worden hoe de conditie is van de placenta. Ik zei hem dat ik dan wilde weten hoeveel vruchtwater er nog was en hoe de toevoer van de navelstreng was. Uiteindelijk zei hij dat ik er eentje kon krijgen. Hij kwam met een heel verhaal dat ik echt niet bang hoefde te zijn, want dit kindje werd 3 weken eerder gehaald dan Roan* en bij een tweede kindje is de kans dat dit gebeurt eerder dan 42 weken heel klein. Ik zei hem alleen maar genoegen te nemen met 100% zekerheid. Geen waarschijnlijk of een kleine kans. Dat begreep hij wel. Nu mag ik volgende week weer op controle.

Bij de echoscopist zag het er allemaal netjes uit. Ons kleintje weegt nu 2600 gram en ligt nu 1,5 weken voor op zijn groei. Dat doet ie dus netjes, van 3,5 week terug naar 1,5 week. Zij vertelde mij over het thuismonitoren. Ik zei dat mijn gyn. daar echt niet aan wilde meewerken. Toen zei ze dat ze het wel even met hem ging overleggen in de pauze. Ik ben dus benieuwd.

Ik heb tegen de gyn ook gezagd dat ik niet over de 39 weken wil lopen. Hij doet de geplande keizersnee altijd op maandag dus ik wil hem 17 september en niet de 24 ste. Dat begreep hij en hij zei dat hij het ook wel op een andere dag kon doen. (ik denk dat het gewoon de 17de dus wordt)

Elise ik herken veel in je verhaal. Jammer toch dat we er zo voor m oeten strijden he. Ik hoop dat er bij jou ook wat meer duidelijkheid komt.

Groetjes, Marlise.