Hallo dames,
Hier ben ik weer met een verhaaltje.
Zoals de meesten vast wel weten heb ik vorige week mijn eerste echo gehad, het hartje klopte en ik was enorm opgelucht. Ik ben de dag daarna helemaal niet misselijk geweest(waarschijnlijk speelt de psychologie dus ook een rol bij dit fenomeen). Nou, vanaf afgelopen vrijdag is de misselijkheid in alle hevigheid weer losgebarsten en het lijkt wel steeds erger te worden. De afgelopen weken hoefde ik maar af en toe over te geven, sinds vrijdag is dat iedere dag en er komt ook iedere dag een keertje bij. Vandaag overkwam het me bijna in de supermarkt, wat was ik blij dat er geen lange wachtrij was voor de kassa......
Iedereen probeert me op te beuren door de weken af te tellen, want bij de meesten is het na 14 weken wel zo'n beetje over. Maar ik weet dat ik waarschijnlijk nog wat misselijke maanden in het vooruitzicht heb(in mijn familie van moeders kant hebben alle vrouwen last gehad van 9 maanden misselijkheid en ik ben daar vast geen uitzondering op....).
Ik baal enorm en ik moet uit de grond van mijn hart bekennen dat ik het nu niet leuk meer vindt. Ik wil heel graag een kindje en ik heb er best veel voor over, maar zo beroerd als ik me nu voel, wil ik me liever niet meer voelen.
Ik heb de VK aangegeven wat ik in het vooruitzicht heb en dat ik zo misselijk ben, maar volgens haar moet ik het nog een paar weken volhouden.
Wie heeft tips voor mij om zonder medicijnen toch de misselijkheid te verdrijven? Ik weet al van regelmatig eten, licht eten voor het opstaan, doorlopend kleine beetjes eten, etc,etc. Niets helpt bij mij, dus wie iets weet wat ik nog niet weet, dan lees ik dat graag.
En hoe komen jullie de misselijke dagen door? Waar trekken jullie de grens bij of je gaat werken of niet?
Oja, en natuurlijk wil ik ook graag weten hoe het met jullie gaat!
Groetjes Karin
Hier ben ik weer met een verhaaltje.
Zoals de meesten vast wel weten heb ik vorige week mijn eerste echo gehad, het hartje klopte en ik was enorm opgelucht. Ik ben de dag daarna helemaal niet misselijk geweest(waarschijnlijk speelt de psychologie dus ook een rol bij dit fenomeen). Nou, vanaf afgelopen vrijdag is de misselijkheid in alle hevigheid weer losgebarsten en het lijkt wel steeds erger te worden. De afgelopen weken hoefde ik maar af en toe over te geven, sinds vrijdag is dat iedere dag en er komt ook iedere dag een keertje bij. Vandaag overkwam het me bijna in de supermarkt, wat was ik blij dat er geen lange wachtrij was voor de kassa......
Iedereen probeert me op te beuren door de weken af te tellen, want bij de meesten is het na 14 weken wel zo'n beetje over. Maar ik weet dat ik waarschijnlijk nog wat misselijke maanden in het vooruitzicht heb(in mijn familie van moeders kant hebben alle vrouwen last gehad van 9 maanden misselijkheid en ik ben daar vast geen uitzondering op....).
Ik baal enorm en ik moet uit de grond van mijn hart bekennen dat ik het nu niet leuk meer vindt. Ik wil heel graag een kindje en ik heb er best veel voor over, maar zo beroerd als ik me nu voel, wil ik me liever niet meer voelen.
Ik heb de VK aangegeven wat ik in het vooruitzicht heb en dat ik zo misselijk ben, maar volgens haar moet ik het nog een paar weken volhouden.
Wie heeft tips voor mij om zonder medicijnen toch de misselijkheid te verdrijven? Ik weet al van regelmatig eten, licht eten voor het opstaan, doorlopend kleine beetjes eten, etc,etc. Niets helpt bij mij, dus wie iets weet wat ik nog niet weet, dan lees ik dat graag.
En hoe komen jullie de misselijke dagen door? Waar trekken jullie de grens bij of je gaat werken of niet?
Oja, en natuurlijk wil ik ook graag weten hoe het met jullie gaat!
Groetjes Karin