Zo stom geweest, zwangerschapsdepressie? Uitgemaakt met partner

F

fcqyIw94iEAsEdGJ

Hallo allemaal,

Ik ben zo stom geweest dit weekend, ik dacht echt dat ik beter mijn relatie kon beëindigen, ik ben zwanger momenteel 24 weken.
Ik voelde me somber, uitgeteld, rusteloos, niet happy in me relatie, ik was liever vaak niet bij hem dan wel.
Ik heb vandaag flink zitten googlen op deze gevoelens, en heb gelijk een afspraak gemaakt bij de huisarts, omdat ik het vermoeden heb dat ik een zwangerschapsdepressie heb.
Ik heb veel stress ook, veel complicaties, huis zoeken, financieel hoe ga ik dit allemaal doen, de zwangerschap kwam heel onverwachts, en ongepland. Ken geen gevoel van een roze wolk, maar alleen maar regelen, regelen en regelen.
Ik heb vandaag hem een berichtje gedaan, of hij na wil denken over een break, hij kon het niet, nu nog niet, logisch ook.
Ik heb me soulmate gezegd dat ik minder van hem houdt, dat ik het niet trok de relatie.
Maar nu denk ik alleen maar ik ben me maatje kwijt, me alles, me liefde, ik wil alleen maar naar hem toe hem knuffelen zeggen dat het me spijt, dat ik een bitch ben geweest, hem zeggen dat ik trots op hem ben.
Hij wilde nooit kinderen, is bij me gebleven omdat hij met mij een toekomst zag, ik heb alles verpest, ik haat mezelf echt heel erg op dit moment.
Waarom heb ik niet eerder ingegrepen, waarom ben ik niet naar de huisarts gegaan, waarom gingen er geen alarmbellen rinkelen.

We hebben het niet altijd makkelijk gehad, werd snel zwanger van hem, maar we waren lang echt beste maatjes, alles ging in snel tempo in een keer.
Maar weet nu wel dat zijn gedrag voorkomt door hoe ik op alles reageerde.. en wil hem zo graag terug..
 
Goed dat je een afspraak hebt gemaakt bij de huisarts.
Zodat je goede hulp en begeleiding kan krijgen.
Voor nu: adem even goed in…..en uit.
Je kunt niks veranderen aan wat is gebeurt maar er kan veel gedaan worden aan de toekomstige situatie.
 
Ja zag echt zoveel overeenkomsten hierin, meerdere tests gedaan, alles wat ik voel komt overeen. Dankje in ieder geval.
Ben zoveel aan het huilen, maar als we echt bij elkaar horen komt het vast wel goed. Moet eerst hulp hebben.
 
fcqyIw94iEAsEdGJ zei:
Hallo allemaal,

Ik ben zo stom geweest dit weekend, ik dacht echt dat ik beter mijn relatie kon beëindigen, ik ben zwanger momenteel 24 weken.
Ik voelde me somber, uitgeteld, rusteloos, niet happy in me relatie, ik was liever vaak niet bij hem dan wel.
Ik heb vandaag flink zitten googlen op deze gevoelens, en heb gelijk een afspraak gemaakt bij de huisarts, omdat ik het vermoeden heb dat ik een zwangerschapsdepressie heb.
Ik heb veel stress ook, veel complicaties, huis zoeken, financieel hoe ga ik dit allemaal doen, de zwangerschap kwam heel onverwachts, en ongepland. Ken geen gevoel van een roze wolk, maar alleen maar regelen, regelen en regelen.
Ik heb vandaag hem een berichtje gedaan, of hij na wil denken over een break, hij kon het niet, nu nog niet, logisch ook.
Ik heb me soulmate gezegd dat ik minder van hem houdt, dat ik het niet trok de relatie.
Maar nu denk ik alleen maar ik ben me maatje kwijt, me alles, me liefde, ik wil alleen maar naar hem toe hem knuffelen zeggen dat het me spijt, dat ik een bitch ben geweest, hem zeggen dat ik trots op hem ben.
Hij wilde nooit kinderen, is bij me gebleven omdat hij met mij een toekomst zag, ik heb alles verpest, ik haat mezelf echt heel erg op dit moment.
Waarom heb ik niet eerder ingegrepen, waarom ben ik niet naar de huisarts gegaan, waarom gingen er geen alarmbellen rinkelen.

We hebben het niet altijd makkelijk gehad, werd snel zwanger van hem, maar we waren lang echt beste maatjes, alles ging in snel tempo in een keer.
Maar weet nu wel dat zijn gedrag voorkomt door hoe ik op alles reageerde.. en wil hem zo graag terug..
Klik om te vergroten...
Jezelf de schuld geven, waarom heb ik niet eerder aan de bel getrokken?
Je kon het niet echt weten. Achteraf zie je duidelijk wat je allemaal had moeten zien, maar wanneer je er middenin zit, en het langzaam opbouwt, weet je niet dat er iets misgaat tot het te laat is.

Wanneer jullie verkeerd op elkaars problemen reageren, is voor het moment wat afstand wel goed. Even weg uit alleen maar reageren reageren reageren. En van een afstandje bekijken hoe je het een volgende keer beter kan aanpakken.

Bedenk wel, dat ook papa's veranderen door de zwangerschap hormonen. Jullie zijn allebei niet dezelfde persoon als voor de zwangerschap, en zullen elkaar dus een beetje opnieuw moeten leren kennen.
 
Ik heb hem gisteravond een berichtje gestuurd, of hij een break zag zitten hij moest erover nadenken omdat ik hem echt op hart had getrapt.
Hij zag dat ik om half 12 nog online was op facebook en deed me een appje, wat er nou allemaal aan de hand was. Ik heb gezegd van de zwangerschapsdepressie, dat ik dat hoogstwaarschijnlijk heb, en dat ik ermee aan de gang ga.
Hij belde me op, we hebben een uur gepraat, en hij vroeg me of ik langs wilde komen, dus dat heb ik gedaan.
We hebben tot 3 uur snachts zitten praten, hij wil me een tweede kans geven.
Ik zei tegen hem ik laat je nu wel met rust, hij vroeg me te blijven, we hebben heel fijn geknuffeld, hij heeft tijd nodig om het allemaal even een plekje te geven, maar hij zei dat het wel goed komt tussen ons.
Hij wil mij ook niet kwijt, en ik hem ook echt niet.
We hebben veel gehuild samen, maar ook weer wat gelachen.
Hij had natuurlijk zijn familie ingelicht over dat het uit was, en vroeg me of ik 3 familieleden een berichtje wilde doen met hoe het in elkaar zit.
Dat heb ik voor hem gedaan, en ook hun waren super lief tegen me. Ik ben zo blij, voel me heel bang ook, voor alles wat er gaat komen.

Mijn ouders zeiden namelijk gelijk dat ik de goede keuze had gemaakt, maar die kennen hem niet zoals ik hem ken. Hij maakt mij gelukkig
 
Wat fijn! Gelukkig maar! Nou geen drastische dingen meer doen voor de baby 9 maanden oud is!
(Tenzij er is sprake is van mishandeling o.i.d. natuurlijk)
 
Sterkte en ook alle goeds voor jullie.
Je vertelt dat je je bang voelt voor wat gaat komen. Misschien moet je het maar op je af laten komen. Net als dat de andere omstandigheden met je relatie op dit moment gebeuren.
 
Nou dat absoluut, ga ik ook niet doen, ben blij dat ik een goede en lieve partner heb en het zag als een mijn momentje, we komen hier wel uit samen.
Er is gewoon best veel aan de hand, woningnood, bloedverlies, 1 kindje groeit te langzaam, al een tijd niet volledig kunnen werken. Denk alleen maar stel dat alles fout gaat.
Me partner zegt vaak al tegen me bij ik hou van jullie alle drie. Ik durf niet te zeggen dat ik van ze houdt. Maar goed vanmiddag op gesprek
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan