zo teleurgesteld maar we moeten verder

Hoi Wilhelmin,

Ja mijn zoontje was ziek, hij had een zeldzame, slecht te genezen vorm van leukemie. Hij werd ziek toen hij een jaar en 10 maanden was. Na 5 maanden ziekenhuis en chemo mocht hij naar huis en was hij in remissie. Helaas was dat van korte duur, de leukemie stak snel de kop weer op en liet zich daarna (met veel ups en downs) niet meer verjagen en hij is uiteindelijk overleden toen hij 2.5 was.
Dat is echt zo zwaar geweest, voor ons en onze oudste zoon (en uiteraard iedereen om ons heen). Ons gezin voelt zo incompleet dat we graag nog een derde kindje willen en nu voel je je zo verraden, zo boos en teleurgesteld: waarom hebben we geen recht op een beetje zon.
Ik weet ook wel dat er een reden voor is dat een hartje stopt met kloppen, er moet ergens in de aanleg iets fout gegaan zijn, maar dat maakt het niet makkelijker. En je hebt nu eenmaal weer die kinderwens en dan valt het heel zwaar dat het zo laat mis gaat en ik voel dan ook de klok tikken, volgende week 37. Nou weet ik ook wel dat het absoluut niet te oud is, maar als je in de put zit dan ziet alles er gelijk somber uit.

groetjes, keesje
 
Jeetje wat heftig zeg.
Ik kan me voorstellen dat deze miskraam extra zwaar valt.
Ik ga voor je duimen dat 2008 jullie jaar gaat worden waarin in elk geval je droom voor nog een kindje vervuld gaat worden.
Jeanette
 
O keesje, wat hebben julie een moelijke tijd gehad. Het liefste wat je bezit zie je dan zolang ziek. Wat ben je dan machteloos. Je kan hem niet helpen, wel al je liefde geven maar dat maakt zijn ziekte niet beter. En je kan het niet uitleggen aan een peuter. Er gebeurd van alles met hem wat hij niet wil. Moeilijk, moeilijk. Heel veel sterkte
 
Terug
Bovenaan