Zo zielig

Ja, ik ga tijdens de vaart niet mee naar buiten zonder mijn geel met oranje zwemvest. Dit moet zelfs ieder jaar gekeurd worden en mijn mama heeft speciale instructies van mijn papa gehad voor als ze me niet meer tegen kan houden. Ze moet me namelijk een extra duw geven als ik val, anders kan ik door de schroef gezogen worden. Eng he... mama moet er niet aan denken dat ze me ooit een harde duw moet geven omdat ze me niet tegen kan houden. Daarom knijpt ze me ook altijd zo hard als we buiten zijn en we gaan tijdens de vaart bijna nooit aan dek, dat vindt ze veiliger.

Groetjes Laura
 
Hoi Laura,

Jeetje, dat lijkt me ook wel griezelig zeg! Het lijkt mij dat mama je echt moet lanceren wil je niet in de schroef komen? Want die grote schepen zuigen echt zegt mama... Brrrrr, moet er ff niet aan denken, zeg! Dan maar lekker binnen blijven inderdaad. Je hebt wel een spannend bestaan hoor! Mijn uitzicht is iedere dag hetzelfde...

Groetjes,

Esther
 
Nu val ik toch maar even uit mijn rol. Eveline, dit is mijn grootste nachtmerrie! Ik moet er niet aan denken, dat als ik Laura niet kan houden, dat ik haar een enorme duw moet geven. Dat gaat tegen al mijn gevoelens in! Ik vertrouwde mezelf in het begin hier aan boord totaal niet en was bang dat ik haar zou laten vallen. Nu is die angst minder, maar ik moet er nog steeds niet aan denken en durf ook amper naar buiten, maar op een jacht of zeiljacht lijkt me eerlijk gezegd ook eng! Ik ben ook bang dat Laura straks gaat kruipen. De deur maar goed dicht houden! Laten we er maar vanuit gaan dat alles goed gaat.

Groetjes Ilona
 
Hoi Iloon,

Ik kan het me echt helemaal voorstellen, die nachtmerrie! Er gaat ook zoveel geweld uit van die grote schepen en dan zo'n klein meisje... Ik zei het vandaag nog tegen David, dat ik haar overal tegen wil beschermen en dat ik wel kan huilen bij de gedachte dat het me ooit niet zal lukken. Het zal inderdaad oppassen worden als ze gaat kruipen, ja. Aan de lifeline of zo? Of kun je die nergens aan vastmaken?
En wij gaan met Esther alleen op de Westeinder plassen zeilen voorlopig, hoor. Geen oversteken naar Engeland of zo... Hoewel een lange zeilreis met kleine kinderen me wel heel gaaf lijkt. Ken je het boekje 'Baby aan boord' van Femmie Goudswaard? Maar dat gaan we niet doen totdat ze de hondenwacht kan draaien!

Misschien moet je maar zo denken: de meeste ongelukken gebeuren bij ervaren scheepslieden, omdat die nonchalanter en overmoedig worden. En dan struikel je veel eerder, zit je niet goed vast, let je minder op, enz. Juist omdat dit jouw angst is, zal jij niet nonchalant worden. En Laura zal jouw angst ook wel voelen en misschien wel overnemen. Het komt vast helemaal goed!

Liefs,

Eveline
 
Hoi Eveline,

Laura gaat zodra ze kan kruipen ook in de woning aan een tuigje, ik neem geen risico!!! Het enge is, dat het laatste kind wat overboord gevallen is en dood was in de beroepsvaart de afgelopen jaren een jongen van 11 was. Je kan nog zo voorzichtig zijn, maar ik neem aan dat je op die leeftijd je kind wel zelf even naar de stuurhut laat lopen, ook Mattijs of mij kan iets gebeuren en ik kan Laura niet voor eeuwig binnen houden. Ik hoop dat we met een paar jaar een huisje hebben. (Dan kan ik ook jouw voorbeeld volgen en weer zwanger proberen te worden.) Pas dan zal ik Laura echt buiten laten spelen. Tot die tijd ben ik er gewoon bij.

Groetjes Ilona
 
Hoi Ilona,

Jeetje, 11 al. Ja, dan houd je ze toch minder in de gaten. En inderdaad, het kan iedereen gebeuren. Maar goed, aan wal zijn weer andere gevaren (meer verkeer, bijvoorbeeld, of mensen met kwade bedoelingen). Ze zijn gewoon zo kwetsbaar, onze kindjes... Wat zou het toch heerlijk zijn als we ze af en toe gewoon even terug zouden kunnen stoppen in de buik zodat niemand erbij kan, he?
Maar ik zal voor jullie duimen dat de tijd snel aanbreekt dat jullie weer een huisje aan wal kunnen zoeken!

Groetjes,

Eveline
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan