zwaar onderwerp.."abortus"

A

Angell82

hey meiden..
ik zit er al heel lang mee of ik dit zal plaatsen of niet. maar uiteindelijk doe ik het wel want hoop steun van jullie te krijgen.

ik ben op mijn 23e per ongeluk zwanger geworden doordat ik de pil wel eens vaak vergat en dacht dat dit geen kwaad kon omdat mijn zus gen eisprong heeft en ik dacht dat ik dit ook zou hebben.
maar goed er is toen een wondertje gebeurd.. ik was zomaar ineens zwanger.. een droom kwam uit voor mij.
helaas zat ik toen in een relatie crissis dor mijn depressie waardoor ik tijdelijk terug ben gegaan naar mijn ouders.
we waren in de wolken dat we zwanger waren.. iedereen was blij voor ons. mijn ex zijn broer zijn ouders mijn zus...en toen.. moest ik het vertellen aan mijn ouders.. dat was niet zo goed plan.. zij hebben mij in mijn labiele toestand aangezet tot een abortus..
ik wou dit totaal niet maar uit respect voor mijn ouders heb ik dit doorgezet..
huilend en gillend heb ik op die tafel in de kliniek gelegen dat ik dit niet door wilde zetten.. maar ze drukte bij mij gewoon die naald met narcose in mijn arm.. en hysterisch viel ik in slaap.
toen ik wakker werd was het gebeurd.. ik was leeg.. ik raakte in paniek en nog tot de dag van vandaag voel ik mij zoals ik mij toen voelde.
heb het ondertussen redelijk een plekje kunnen geven maar nu mijn vriend en ik bezig zijn voel ik mij zo onwijs schuldig.. en dat het nog niet lukt zie ik als een straf.. mijn vriend en mijn vriendin zeggen dat ik zo niet mag denken.. maar toch zie ik het zo..

ik heb het er zo onwijs moeilijk mee..
nu is mijn vraag.. heeft iemand ook zoiets mee gemaakt of kan iemand mij helpen of hoe dan ook..

sorry voor dit verhaal.. het kan heftige emoties opleveren..
maar ik moet dit kwijt..

veel liefs..
mirjam
 
Lieve Mirjam,
wat een verschrikkelijke ervaring heb je gehad!Je moet je absoluut NIET zien als een straf dat je nu nog niet zwanger bent!Zoals ik het lees is het niet eens jouw schuld! Je ouders hebben misbruik gemaakt van jouw labiele toestand destijds, wat ik heel erg vind om te lezen!Ik ken je ouders niet maar dit doe je je eigen kind toch niet aan!Ik vind het heel erg voor je hoor!Ik kan je verder niet helpen omdat ik het zelf niet heb meegemaakt!maar wil je toch helpen door je te steunen lieve meid!
sterkte en we zijn er hier allemaal voor je!
Veel Liefs
 
Lieve Mirjam,

Ik wil beginnen met zeggen dat ik het bijzonder moedig en knap van je vind dat je hier je verhaal hebt geschreven. Het is inderdaad een gevoelig onderwerp. Ik hoop voor je dat je hier steun kunt krijgen in deze moeilijke periode.
Ik leef in ieder geval enorm met je mee.
Meid wat vreselijk dat er tegen je zin is doorgezet..
Ik respecteer iedereen in keuze en gedachten (tot op zekere zin natuurlijk) maar als ik het zo lees is dit echt fout geweest.

Neem een ding van me aan, het feit dat je nu een paar maanden aan het wachten bent en het nog niet zover is heeft ABSOLUUT nix met jou/de geschiedenis te maken. Kwel je alsjeblieft niet met de gedachten dat dit een straf is.
Misschien is het goed om eens van een expert te horen?
Ik kan je verder helaas niet helpen vanuit ervaringen. Ik hoop dat je er over kunt praten en dat je snel de gedachten van schuld uit je hoofd kunt krijgen. Misschien is proffesionel hulp een tip?

Hier kun je altijd terecht voor je verhaal, steun een luisternd oor etc!!

Een dikke knuffel! Liefs Lisette

 
hoi hoi
ik lees hier je verhaal en denk bij mezelf hier kan ik niet niks op zeggen
ik heb geen ervaring met een abortus maar wel een miskraam
het is niet het zelfde maar ik voelde me bij mijn miskraam ook goed lullig omdat ik mezelf de schuld gaf
maar 1 ding dat ik jou heel duidelijk wil maken is dat jij jezelf niet moet wijs maken dat dit een straf is of iets in die zin want dat kan niet
een kindje word je gegeven en onder dwang is dat kindje jou afgenomen door jou ouders die na hun weten het beste met jou voor hadden
dus jou kan niks verweten worden dat mag niet en kan niet
je zat toen in een heel ander gedeelte van je leven en dat leven is nu niet meer aan de oorde (wat ik graag geloof omdat ik ook 2 delen heb in mijn leven en nu ergens anders zit dan 8 jaar geleden)

wat toen is gebeurt is nu iets daar kan je de rest je schuldig over voelen maar of dat dat nut heeft weet ik niet
omdat je toen niet veel controlle had over de situatie zou ik nu kijken naar nu en niet proberen te blijven hangen in het gedeelte van je leven waar je eigenlijk niks over te beslissen had

meid geniet nu van nu en van je leven nu
geniet van het samen zijn met je vriend en het samen genieten van het maken van het nieuwe mooie wonder
 
Wat een vreselijke ervaring!!! Jeetje.... Meid dit is wellicht met goede bedoelingen van je ouders geweest maar is totaal verkeerd gelopen zo te lezen... Ik kan je alleen maar adviseren: zoek hulp bij een psycholoog ofzo, wellicht kan hij/zij je handvatten geven om dit een plekje te geven want dit zit heel diep bij je.
Sterkte!
 
Jeetje meis, wat een verschrikkelijk leed is jou aangedaan!
En nu moet je niet gaan denken dat je straf krijgt, omdat het nu iets langer kan duren.
Het duurt altijd lang als je iets heel graag wilt.
Ik heb zoiets niet meegemaakt, maar ik vind het heel stoer dat je je hart lucht.

Kop op meis, gewoon blijven proberen en geniet er van.
Heel veel sterkte en het gaat jullie echt wel lukken!
xxx
 
Meid ik denk dat hierboven alles wel is gezegd. Dit is verschrikkelijk. En dit mag je je zelf niet verwijten. Je hebt zelfs tijdens de behandeling nog geschreeuwd dat je het niet wilde. Ik wist trouwens niet dat het mocht om een abortus dan toch door te zetten. Die artsen en verpleegkundigen mogen toch niet aborteren tegen de wil van de moeder??? Als dat wel is gebeurd ligt hier ook een grote fout bij de kliniek.

Zoek hulp zou ik zeggen! ga praten met lotgenoten of een psycholoog. En laat het los! Je hebt heir geen schuld aan!

Sterkte!
 
hoihoi
ik ben het helemaal eens met de meiden hierboven. zoiets gun je niemand. ook ik vind het heel raar hoe het is gelopen in die kliniek aangezien je al ruim meerderjarig bent en naar mijn idee toch echt zelf mag beslissen over je lichaam
heel veel sterkte en zoals de andere ook al zeggen praten lucht op. zoiets moet je niet alleen verwerken.
en dat het iets langer duurt hoeft hier helemaal niets mee te maken te hebben. er zijn hier meer meiden die helaas wat langer moeten wachten.
nogmaals heel veel sterkte
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan