<p>Goedemorgen allemaal,Ik zal meteen maar met de deur in huis vallen. Ik ben zwanger nu bijna 9 weken. En mijn vriend vond het enige maar nu opeens 4 weken later mij verzocht het weg te halen. </p><p>Mijn situatie is momenteel dat ik een zoon heb van 14 jaar oud. Ik was toen 19 jaar, en dit was niet bedoeling. Was ook direct genezen daarna. Uit eindelijk 7 jaar later toch een relatie gekregen en na 3 jaar nog een zoontje gekregen. Deze relatie bleek niet te werken en ben dat hij 1 is uit elkaar gegaan dikke pech. Wilde alleen verder maar kwam mijn huidige partner tegen. Heb dit tijden afgehouden wat had besloten alleen te blijven met de kinderen en niet meer in schuitje te stappen. Je raad het al niet gelukt. Hadden een leuke relatie werkte uit eindelijk samen op zn terrein. En nu naar 1.5 jaar blijk ik zwanger te zij. We waren er niet perse mee bezig maar slikte geen pil en als het zou komen was het voor hem altijd welkom. Hij wilde graag nog een kindje die ook van hemzelf was. Puntje bij paaltje vond hij het 4 weken heel leuk, maar heeft hij naar 4 weken besloten dat hij er toch nog niet aan toe is op 36 jarige leeftijd. En misschien nog plannen heeft in buitenland te gaan wonen .</p><p>Denk dat jullie wel snappen dat ik ten einde raad ben. Ik heb godzijdank wel mijn eigen huis, we pendelen hier tussen ivm mijn puberzoon zijn school maar eigenlijk leent de ruimte zich hier niet voor nog een kindje. Heb geen slaapkamer over en mijn andere zoontje is bijna 4. </p><p>Zwangerschap verloopt niet zo soepeltjes heb steeds bloedingen wss ivm cyste. Heb al 2 echos gehad inmiddels en het hartje klopt. Ben in 1 klap alles kwijt, want werkte ook samen en het is niet mogelijk dit door te zetten. Nu rest aan mij de keuze hoe ik verder moet. Ik wil natuurlijk helemaal geen 3 kinderen van verschillende vaders in een veel te kleine ruimte alleen opvoeden. Zou ander werk moeten vinden. Vind het erg cruw het kindje te laten weghalen ook omdat het hartje klopt en we nu tegen 9 weken aanlopen. Maar laten we eerlijk wezen het gaat zwaar zijn. En niet een beetje ook loop niet snel weg voor dingen maar zit met me handen ik het haar. Ik ben 35 jaar dit gaat laatste keer zijn als het zover komt dat in kindje op de wereld zal zetten. Maar heb eerlijk voor deze relatie nooit gedacht voor een 3de te gaan. Hij heeft me geprobeerd om te praten een aantal keer en hij wilde wil bij mij blijven maar geen vader worden nog en waren er ook plannen naar buitenland te vertrekken, en ben ik inmiddels verbannen. Me trots is groot maar zit met me handen in het haar op het moment! Ik ben zo intens verdrietig, kwaad en teleurgesteld. Elke situatie die ik bedenk is rot. Vergeven zal ik niet snel vergeten, houden vraag ik me af of ik dat nog een keer aankan en weet waar ik het over heb, en weg laten halen loop ik met eeuwig schuldgevoel want was zeker niet mijn keuze dat is dan een gedwongen keuze. Ik weet het allemaal niet meer! </p><p> </p><p>Wie geeft mij goede raad! </p><p> </p>
zwanger en de deur gewezen
- Onderwerp starter Gebruiker10351257
- Startdatum
Wat een verschrikkelijke situatie zeg! Uiteindelijk zal jij zelf de beslissing moeten maken wat goed voelt voor jou. Denk daar goed over na en laat je niet dwingen om het weg te halen omdat hij van gedachte veranderd is.
Ik vind het heel erg om te horen hoe een volwassen man zo onverantwoord kan omgaan met een kinderleven. Het is niet dat ik tegen een abortus ben, zeker niet. Maar je vriendin vragen om het kindje weg te laten halen omdat je toch opeens wat anders wil vind ik wel ver gaan.
Het is echt een rotsituatie voor je. Ik hoop dat je een keuze kan maken die voor jou goed voelt. Of je het nou wel of niet wil houden, jij moet er achter staan. Heel veel sterkte!
Ik vind het heel erg om te horen hoe een volwassen man zo onverantwoord kan omgaan met een kinderleven. Het is niet dat ik tegen een abortus ben, zeker niet. Maar je vriendin vragen om het kindje weg te laten halen omdat je toch opeens wat anders wil vind ik wel ver gaan.
Het is echt een rotsituatie voor je. Ik hoop dat je een keuze kan maken die voor jou goed voelt. Of je het nou wel of niet wil houden, jij moet er achter staan. Heel veel sterkte!
Ik denk dat je eerst voor jezelf duidelijk moet hebben, wil je met je partner blijven ja of nee. Als ik zo behandeld zou worden door mijn partner, dan zou ik er direct klaar mee zijn. Wat ik persoonlijk niet zou kunnen is een abortus (waar je zelf niet helemaal achter staat) en dan bij je partner blijven.
Dus mocht je besluiten niet met je partner verder te gaan, dan inderdaad goed nadenken over wat jij aan kan. Op zich denk ik dat je wel de kracht zal vinden om voor 3 kinderen te zorgen. Maar mocht jij dit echt niet denken, dan hou wel in je achterhoofd dat een ongelukkige moeder van 3 kids ook niet goed is voor je kinderen. Een erg lastige keuze!
Qua slaapkamers thuis, daar zie ik geen probleem. De baby kan eerst in een co-sleeper bij jou op de kamer en daarna bij je andere kindje van 4 op de kamer. Wellicht dat je oudste over 6 jaar al uit huis is en dan alleen nog een logeerbed nodig heeft, dan heb je weer meer plek voor de andere kids.
Onze kinderen slapen ook samen op 1 kamer, gaat helemaal prima. En de kamer is circa 6 m2... Stapelbed er in, kledingkasten, en een klein boekenkastje.
Heel veel succes en sterkte in deze lastige situatie! Misschien is het ook geen gek idee om het met je oudste kind open en eerlijk te bespreken. Ook eens polsen hoe hij er tegenover staat als er nog een klein hummeltje zou komen. Ik ken genoeg pubers die dat helemaal geweldig vinden en dus ook bereid zijn veel te helpen met flesjes, aankleden, verschonen, etc.
Dus mocht je besluiten niet met je partner verder te gaan, dan inderdaad goed nadenken over wat jij aan kan. Op zich denk ik dat je wel de kracht zal vinden om voor 3 kinderen te zorgen. Maar mocht jij dit echt niet denken, dan hou wel in je achterhoofd dat een ongelukkige moeder van 3 kids ook niet goed is voor je kinderen. Een erg lastige keuze!
Qua slaapkamers thuis, daar zie ik geen probleem. De baby kan eerst in een co-sleeper bij jou op de kamer en daarna bij je andere kindje van 4 op de kamer. Wellicht dat je oudste over 6 jaar al uit huis is en dan alleen nog een logeerbed nodig heeft, dan heb je weer meer plek voor de andere kids.
Onze kinderen slapen ook samen op 1 kamer, gaat helemaal prima. En de kamer is circa 6 m2... Stapelbed er in, kledingkasten, en een klein boekenkastje.
Heel veel succes en sterkte in deze lastige situatie! Misschien is het ook geen gek idee om het met je oudste kind open en eerlijk te bespreken. Ook eens polsen hoe hij er tegenover staat als er nog een klein hummeltje zou komen. Ik ken genoeg pubers die dat helemaal geweldig vinden en dus ook bereid zijn veel te helpen met flesjes, aankleden, verschonen, etc.
Jeetje, ik vind het echt heel rot voor je dat je in deze situatie bent beland. De engiste die weet wat het beste voor jouw en je gezin is, ben je zelf. Hoewel je nu in de war bent en misschien het liefste van iemand anders hoort waar je goed aan doet.
Zoals hierboven ook al is gezegd vind ik het onvolwassen dat een man van 36 jaar zijn verantwoordelijkheid niet neemt en jouw en je kinderen in de kou laat staan.
Persoonlijk zou ik ook bedanken voor deze relatie. Want of je het kindje nou houdt of niet, in hoeverre liggen jouw wensen en verwachtingen gelijk aan die van je vriend?Want wil jij met jouw kinderen gaan emigreren? Hoe zie je dat voor je?
Ik begrijp dat je bang bent om het alleen te moeten doen. Het zal zeker niet makkelijk zijn. Maar er zijn veel andere alleenstaande moeders in een dergelijke situatie. Echt. Je zal de kracht en het geluk vinden om hier iets moois van te maken.
Ik zou een abortus alleen doen als jij ervan overtuigd bent dat je dit kindje niet wilt. Maar die keuze moet jóuw keuze zijn. En niet die van je vriend. Ik denk echt dat je daar later last van gaat hebben: dat je iets hebt gedaan om een ander te plezieren.
En ja, je hebt dan 3 kinderen van 3 verschillende vaders. Ik begrijp dat je dit op voorhand niet een ideale situatie had gevonden maar soms lopen de dingen in het leven nou eenmaal zo.
Je kinderen hebben baat bij een zorgzame moeder die om hun geeft, hen ziet staan, ze aanmoedigd en troost als ze verdriet hebben. Dát is wat telt. De context erom (ouders bij elkaar, veel geld, goede banen, groot huis) dat betekent niets als je geen liefde kan geven aan je kindjes.
Ik wens je veel kracht en wijsheid. Je komt hier wel uit, echt ??
Zoals hierboven ook al is gezegd vind ik het onvolwassen dat een man van 36 jaar zijn verantwoordelijkheid niet neemt en jouw en je kinderen in de kou laat staan.
Persoonlijk zou ik ook bedanken voor deze relatie. Want of je het kindje nou houdt of niet, in hoeverre liggen jouw wensen en verwachtingen gelijk aan die van je vriend?Want wil jij met jouw kinderen gaan emigreren? Hoe zie je dat voor je?
Ik begrijp dat je bang bent om het alleen te moeten doen. Het zal zeker niet makkelijk zijn. Maar er zijn veel andere alleenstaande moeders in een dergelijke situatie. Echt. Je zal de kracht en het geluk vinden om hier iets moois van te maken.
Ik zou een abortus alleen doen als jij ervan overtuigd bent dat je dit kindje niet wilt. Maar die keuze moet jóuw keuze zijn. En niet die van je vriend. Ik denk echt dat je daar later last van gaat hebben: dat je iets hebt gedaan om een ander te plezieren.
En ja, je hebt dan 3 kinderen van 3 verschillende vaders. Ik begrijp dat je dit op voorhand niet een ideale situatie had gevonden maar soms lopen de dingen in het leven nou eenmaal zo.
Je kinderen hebben baat bij een zorgzame moeder die om hun geeft, hen ziet staan, ze aanmoedigd en troost als ze verdriet hebben. Dát is wat telt. De context erom (ouders bij elkaar, veel geld, goede banen, groot huis) dat betekent niets als je geen liefde kan geven aan je kindjes.
Ik wens je veel kracht en wijsheid. Je komt hier wel uit, echt ??
Wat een kutsituatie. Blijft alsjeblieft niet bij deze man. Ik bedoel, het is duidelijk dat hij niet te vertrouwen is. Eerst het is welkom mocht het gebeuren en dan is het zover en dan je partner vragen het weg te laten halen? Heb er echt geen woorden voor (ja scheldwoorden maar laat ik me inhouden). Je zou jezelf en je kids een plezier doen als je hem in zijn sop laat gaarkoken.Je geeft aan dat je geen pil slikte. Waarom was dat dan precies? Betekent dat dat je eigenlijk nog wel een derde kindje met deze man wilde? Dat betekent dus ook (lijkt mij) samenwonen etc. Ik ben wel echt heel blij voor je dat hij nu zijn ware aard laat zien en niet al verder, wanneer je bijv. je eigen huis had opgegeven (weet niet of dat dan het plan was).
3 kindjes van 3 mannen, nee ik snap dat je dat niet zo voor je zag, maar zo gaat het leven wel. Ondanks goede bedoelingen, je best doen, je hebt heel veel niet in de hand. Daar hoef je je niet voor te schamen.
Je kindjes komen op nr 1 lijkt mij, zou je het kunnen handelen, de zorg voor een derde met alles wat er bij komt, plus de zorg voor de andere 2? Belangrijk is ook: heb je een goed sociaal vangnet? Zonder dat laatste denk ik namelijk dat de kans dat je dan een ongelukkige mama wordt, wat groter is. Besef ook wel, dat als je een kindje krijgt met deze man, hij de rest van je leven in jouw leven is. Gedeelde voogdij lijkt mij persoonlijk heel zwaar, ik bedoel vooral samen met iemand die niet te vertrouwen lijkt.
Hoe sta je in het algemeen tegenover het laten weghalen? Verreweg de meeste vrouwen hebben geen spijt erna, blijkt uit onderzoek, logisch want een vrouw denkt er goed over na en heeft meestal goede redenen om zoiets te doen. ? Maar zoals al is gezegd, het moeten wel jouw redenen zijn, niet die van hem. Het is jouw beslissing. Ik wil je wel meegeven; je bent sterker dan je denkt; in beide gevallen de gevolgen dragen gaat je vast lukken wat je ook beslist. Praat er met mensen uit je omgeving over die je vertrouwt en die jou goed kennen ❤ sterkte!
3 kindjes van 3 mannen, nee ik snap dat je dat niet zo voor je zag, maar zo gaat het leven wel. Ondanks goede bedoelingen, je best doen, je hebt heel veel niet in de hand. Daar hoef je je niet voor te schamen.
Je kindjes komen op nr 1 lijkt mij, zou je het kunnen handelen, de zorg voor een derde met alles wat er bij komt, plus de zorg voor de andere 2? Belangrijk is ook: heb je een goed sociaal vangnet? Zonder dat laatste denk ik namelijk dat de kans dat je dan een ongelukkige mama wordt, wat groter is. Besef ook wel, dat als je een kindje krijgt met deze man, hij de rest van je leven in jouw leven is. Gedeelde voogdij lijkt mij persoonlijk heel zwaar, ik bedoel vooral samen met iemand die niet te vertrouwen lijkt.
Hoe sta je in het algemeen tegenover het laten weghalen? Verreweg de meeste vrouwen hebben geen spijt erna, blijkt uit onderzoek, logisch want een vrouw denkt er goed over na en heeft meestal goede redenen om zoiets te doen. ? Maar zoals al is gezegd, het moeten wel jouw redenen zijn, niet die van hem. Het is jouw beslissing. Ik wil je wel meegeven; je bent sterker dan je denkt; in beide gevallen de gevolgen dragen gaat je vast lukken wat je ook beslist. Praat er met mensen uit je omgeving over die je vertrouwt en die jou goed kennen ❤ sterkte!
Super bedankt voor de reacties! Erg lief. Ik slikte geen pil omdat ik psychisch heel slecht deal met die hormonen. Dat wist hij ook en hij zei ook als er een kindje van zou komen was het welkom maar we lette wel beetje op in bepaalde weken geen gemeenschap te hebben. Nou goed toch gebeurd! Was eerste instantie blij, en nu 4 weken later toch niet.
Heb inmiddels in een aantal gesprekken ook te horen gekregen dat ik eigenlijk helemaal niet leuk ben om mee te leven, en hij dit al eerder had moeten beslissen. En hij het dus toch niet ziet zitten samen met mij een kind op de wereld te zetten. Ik heb gezegd dat ik het niet laat weghalen zomaar omdat hij dat nu verzoekt maar hij wilt uit elkaar en ziet het dan wel. Ene moment wilt ie er een rol in spelen maar hij gaat geen vaste tijden en dagen kunnen afspreken ivm werk dat weet ik al. Dus kortom zal ik er alleen voor opdraaien, en hij zo nu dan de suikeroom willen uithangen.
Ik heb eigenlijk keuzes die allemaal rot zijn en dan daarvan zal ik de minst rotte moeten kiezen. Ik had een kind krijgen in deze situatie die zich nu voordoet nooit voor gekozen. Maar deze situatie is er nu wel had voor dat dit zich voordeed het nooit overwogen om een abortus te doen. Dus zou ik dat dan nu wel moeten doen? Eigenlijk niet. Maar alleen achterblijven met straks 3 kinderen in een zeer krappe ruimte. Zonder dat ik me werk kan voortzetten dus in de ww beland is wel een toestand. Ik ben er letterlijk ziek van hang boven de wc van ellende. Ik heb een 3 kamer woning waarin we al kamertje bij hebben gemaakt toen der tijd. Dat is mega krap past alleen 1 persoonsbed in. Goed tuurlijk woonde vroeger grote gezinnen in 2 kamer huisjes. Maar ik kom hier met huidige huizenmarkt niet weg voorlopig. Los van het feit dat ik hier natuurlijk weer alleen voor sta en heb ook nog 2 andere kinderen. Ben eigenlijk met welke situatie dan ook nu ongelukkig. Dat maakt het allemaal niet makkelijker. Het is kiezen tussen dan de minst rotte situatie.
Heb inmiddels in een aantal gesprekken ook te horen gekregen dat ik eigenlijk helemaal niet leuk ben om mee te leven, en hij dit al eerder had moeten beslissen. En hij het dus toch niet ziet zitten samen met mij een kind op de wereld te zetten. Ik heb gezegd dat ik het niet laat weghalen zomaar omdat hij dat nu verzoekt maar hij wilt uit elkaar en ziet het dan wel. Ene moment wilt ie er een rol in spelen maar hij gaat geen vaste tijden en dagen kunnen afspreken ivm werk dat weet ik al. Dus kortom zal ik er alleen voor opdraaien, en hij zo nu dan de suikeroom willen uithangen.
Ik heb eigenlijk keuzes die allemaal rot zijn en dan daarvan zal ik de minst rotte moeten kiezen. Ik had een kind krijgen in deze situatie die zich nu voordoet nooit voor gekozen. Maar deze situatie is er nu wel had voor dat dit zich voordeed het nooit overwogen om een abortus te doen. Dus zou ik dat dan nu wel moeten doen? Eigenlijk niet. Maar alleen achterblijven met straks 3 kinderen in een zeer krappe ruimte. Zonder dat ik me werk kan voortzetten dus in de ww beland is wel een toestand. Ik ben er letterlijk ziek van hang boven de wc van ellende. Ik heb een 3 kamer woning waarin we al kamertje bij hebben gemaakt toen der tijd. Dat is mega krap past alleen 1 persoonsbed in. Goed tuurlijk woonde vroeger grote gezinnen in 2 kamer huisjes. Maar ik kom hier met huidige huizenmarkt niet weg voorlopig. Los van het feit dat ik hier natuurlijk weer alleen voor sta en heb ook nog 2 andere kinderen. Ben eigenlijk met welke situatie dan ook nu ongelukkig. Dat maakt het allemaal niet makkelijker. Het is kiezen tussen dan de minst rotte situatie.
Blij dat je van hem afbent, mongool dat het is! Ookal is het een moeilijke keus, hij ligt in jouw straatje. Ik persoonlijk zou in jouw situatie (zeer lastig) toch weg laten halen. Ik weet het is wellicht rot om te denken, taboe, enz. Toch hoeft niemand zich daarmee te bemoeien. Ja, een mens past zich makkelijk aan bij dilemmas. En je zou het allemaal echt wel kunnen fixen. Maar het was geen bewuste keuze om een kind te verwekken met hem. En hij laat je nu zitten ermee. Je hebt al 2 kids en die moet je een eerlijke kans geven op geluk. Dit in overweging, dat je ineens de bijstand in moet, heel klein woont, en alles alleen zou moeten doen. Dat kan
Niet alleen nadelig zijn voor jezelf maar ook naar hun toe. Mocht je toch ondanks dit alles je wens het te houden groter voelen ? dan wens ik jullie natuurlijk alle geluk van de wereld toe
? wat je ook beslist, maakt niet uit. Je bent veerkrachtig en sterk en een superwoman ?? laat niet je leven verkloten nu door een luie klojo die denkt dat hij beter is!
Niet alleen nadelig zijn voor jezelf maar ook naar hun toe. Mocht je toch ondanks dit alles je wens het te houden groter voelen ? dan wens ik jullie natuurlijk alle geluk van de wereld toe
? wat je ook beslist, maakt niet uit. Je bent veerkrachtig en sterk en een superwoman ?? laat niet je leven verkloten nu door een luie klojo die denkt dat hij beter is!