Zwanger en irritaties naar partner

Ik begrijp die mannen echt niet. Natuurlijk moet je beide je eigen leven hebben en je hoeft echt geen weekenden samen thuis te zitten, maar ik vind het respectloos als je vriendin/vrouw zwanger is van jouw kind en je gewoon je leven blijft leven terwijl je partner het fijn vindt dat je ook een keer thuis bent of op tijd naar huis gaat op een feestje.
Verdiep je eens in je partner.
 
Is het jullie eerste kindje? Mijn vriend vond het in het begin ook lastig om rekening te houden met de zwangerschap, simpelweg omdat het allemaal nog zo... nieuw is. Ik kon mij hier ook aan kapot ergeren maar uiteindelijk is alles goed gekomen (ben inmiddels 25 weken). 
Hebben jullie vrienden die ook al papa zijn? Misschien dat zij hem ook wat 'do's and don'ts' mee kunnen geven. Bij mijn vriend werkte dat bijvoorbeeld ook wel goed toen hij het van een ander hoorde die al zo iets mee heeft gemaakt.
En wat hier boven gezegd wordt, probeer inderdaad anders eens een keer om hem dan maar in zijn eentje te laten gaan, of zorgen dat je zelf optijd weg kan als hij nog wilt blijven. 
Succes en ik hoop dat jullie er uit komen!

 
Ik vind het juist gek om ineens je hele leven om te gooien vanwege een zwangerschap. Als je moe bent, dan ga je lekker wat vroeger naar bed, of je stapt eens wat eerder op bij een feestje, maar om nu te zeggen dat alles ineens anders moet? Waarom?
Ik zou juist nog even genieten van de vrijheid die je nu nog hebt. Lekker spontaan met vriendinnen afspreken, zonder iets te hoeven plannen/ regelen. Geniet er nog even van en laat je vriend ook genieten van zijn dingen. 
Als je een paar avonden per week je eigen dingen doet, dan blijven er nog steeds genoeg avonden over om samen op de bank te zitten.
 
Is zeker lastig dit hoor.

Ik had niet echt irritaties maar snap wel wat je bedoeld.
Dit was ook omdat ik moe was en hoog zwanger met 35 graden in Nederland haha.
Ik liet hem lekker naar vrienden, feestjes etc gaan en bleef thuis of ging eerder naar huis met de auto. Dit was trouwens wel toen ik over de 30 weken was. Daarvoor ging ik altijd mee en als ik naar huis wilde dan ging ik want ik reed en bepaalde daarin. Hij ging of mee of zorgde dat iemand anders hem bracht.
Alleen hij hield gelukkig wel erg veel rekening met mij, vooral in de bloedhitte.
Ik denk dat het bij jouw man ook wel goed komt als je wat verder bent en het goed zichtbaar is dat je zwanger bent (ga er even van uit dat je nu nog niet veel ziet?).
Ze hebben het vaak nog niet zo door en denken dat we ons een beetje aanstellen terwijl het echt wel hard werken is zon mensje te laten groeien.
Ook no way dat ik een hele dag bij mn schoonouders zou zitten haha, een kopje koffie of 2 prima maar daarna heb je toch wel weer je eigen dingen te doen :)

Ik zou proberen het een beetje los te laten. Misschien als je hem wat meer daar in los laat dat het vanzelf komt. Plan inderdaad wat voor jezelf in en geniet op een zaterdag avond van een filmpje met wat lekkers. Had toen al quality time met onze kleine, tegen haar praten en beetje over mn buik wrijven om te proberen haar al te voelen.
Succes! :)
 
Haai dat had ik ook een periode. Vooral de eerste 12 weken zwangerschap. Ik was heel gauw geirriteerd naar mijn vriend (nu 16 weken zwanger) toe. Ik wilde soms echt gewoon weg en wilde mijn koffer al pakken. Ik voelde me onbegrepen, niet gesteund en voelde me er alleen voor staan. De zwangerschap moest ik echt bij mezelf landen in mijn hoofd. Van alles ging door me heen en ik voelde me regelmatig deprie. Ik kon niet vatten dat hij me niet meer aandacht gaf. Hij deed tralala en vond dat ik zat te zeuren. Geen arm die hij om me geen sloeg. Ik denk dat ie ook een beetje van slag was door het zwangerschapnieuws en hij niet goed wist wat te doen. Eerlijk gezegd denk ik dat voornamelijk mijn hormonen hiermee te maken hadden. Ik wist gewoon niet waar ik het moest zoeken. Nu sinds een paar weken voel ik weer superveel liefde voor hem. Kan ik veel meer weer hebben en voel ik me weer wat normaler. Voor jullie beiden is het nieuw en iedereen gaat er anders mee om. Probeer elkaar lekker de ruimte te geven anders stress je elkaar alleen maar. Plus ik hoorde dar een man loopt na de bevalling 9 maanden achter op het besef dan de vrouw. Die is er al 9 maanden elke minuut bijna mee bezig. Pas als de baby er is dan komt het besef bij de man hoorde ik haha. Dan gaat ie heus wel wat harder lopen (hoop ik tenminste haha) veel succes en praat met elkaar en maak het voor elkaar zo simpel en gemakkelijk mogelijk. 
Liefs Zoë 
Ik werd rond 1 uur vannacht wakker en ik moest deze nacht vaak plassen dus vandaar mijn nachtelijke berichtje :-D
 
Terug
Bovenaan