zwanger en niet zo blij... herkenbaar voor iemand?

Hallo allemaal!

Ook ik ben nieuw op dit forum, maar wat fijn dat er zoiets is. Fijn om je gevoelens te kunnen delen met 'lotgenoten'. Zeker in deze tijd van onzekerheden. Voor jullie info...ik heb zaterdag een test gedaan, en...geen twijfel over mogelijk. Ook de 2e test was zeer duidelijk, dus ja, ook ik ben nu echt officieel zwanger. Moet eerlijk gezegd nog  erg aan t idee wennen, aangezien dit kindje niet echt gepland was ( ik ben net een jaar samen met mijn vriend), en ben op dit moment erg ver in een sollicitatieprocedure en mijn vriend heeft net zijn eigen zaak opgestart. Kortom, twijfel alom. Wat te doen? Kindjes krijgen leek mij altijd erg leuk en lag zeker in de planning.Maar t voelt toch   ineens anders als je ineens voor een 'voldongen' en omomkeerbaar feit staat. Alhoewel ik t ook wel weer als een cadeautje kan zien. Onzekerheden, angst  en blijdschap strijden dus zo gezegd om de aandacht.Zeker 's nachts. Ondertussen begin ik me wel al steeds meer zwanger te voelen. Vanmorgen was ik voor t eerst misselijk en zie ik daar niet al een kleine bolling in mijn buik, of ben ik nu weer schromelijk aan t doordraven? Ben redelijk slank grebouwd, dus zou zomaar kunnen?? Afijn, ook vanmorgen dus  mijn 2e solliciatiegesprek. Stel dat het positief is....vertel ik dan wel of niet en wanneer dan wel? Zou t niet stiekem fijn zijn als ze me zouden afwijzen? Dat zou het alweer een stuk eenvoudiger maken, voor t gevoel. Kortom, een hoop om over na te denken.Heeft iemand dit   misschien ook aan de hand gehad?

Liefs,
Kukie
 
Hoi,

Pffff, lang leve internet! Ik moet zeggen (of beter: schrijven:), dit lucht heel erg op!!! Alvast heeel erg bedankt voor de openhartige recties.
Voelde me gister zo raar, vanochtend ook, echte paniek. Tranen, snikken bijna. Wat Rene schrijft: ik wil geen kind, ik wil een hond (en dat terwijl ik echt kattenmens ben)! Inmiddels begin ik klein beetje te wennen aan het idee, heb het ook aan hele goede vriend verteld en dat deed me ook goed. Hij was erg blij voor ons maar kon gelukkig ook goed luisteren naar mijn angstige verhalen.
Mijn vriend sowieso ook hoor, maar die reageert veel 'simpeler'. Van 'we zijn toch bewust met de pil gestopt, nu is het -nu al- gelukt, dus dat is meer dan prima'. Hij is erg blij! Gelukkig kan ik ook alles met hem delen, ook mijn angsten en onzekerheden, maar ik ben erg blij dat andere zwangeren dit ook herkennen!
Morgen wel even naar huisarts, kijken of er middeltje is om overdaad aan stress veilig te minderen (doe inderdaad geen drank, drugs, etc).

Over dat solliciteren, had ik geloof ik nog niet geschreven, maar omdat mijn baan niet lekker loopt, was ook ik aan het solliciteren geslagen. Twee gesprekken gehad en komende week laatste gesprek incl salarisonderhandelingen. En ook ik twijfel daar heel erg over. Ik werk nu bij het rijk, met heeeeele goede voorwaarden rondom zwangerschap etc. Moet ik dat verlaten voor een baan in commercie? En dan vooral NU?
Ik ga volgende week laatste gesprek open in en zie wel of ik het zelf ook echt wil. Als dat zo is, dan doe ik het toch. Mijn huidige baan bezorgt me mateloos veel stress, is ook niet gezond voor mij als voor die kleine frummel.
Heb wel besloten er open over te zijn, anders kan ik in mijn proeftijd alsnog het gaan vertellen. Lijkt me ook niet handig. Wellicht heb ik mazzel, dit bedrijf zoekt uitbreiding met meerdere mensen, liefst jonger dan 40 en dan ook nog graag vrouwen. Tja, als je zoiets zoekt, kun je er ook vanuit gaan dat deze jonge vrouwen vroeg of laat grote kans lopen zwanger te worden.
Willen ze me niet? Jammer, dan is het blijkbaar ook niet mijn bedrijf.
Ik kan dit zo   denken aangezien ik vrij comfortabel zit met mijn huidige baan qua positie. En deze zwangerschap zorgt er iig voor dat ik ook heel wat anders aan mijn hoofd heb dan zorgen rondom werk

Oja, ook nog leuk nieuws, mijn vriend ging net letterlijk op zijn knieen en ik heb 'ja' gezegd!

groetjes, Noes
 
Hey Noes,
 
Nou zie je wel alles komt goed!!! En wat lees ik nou je gaat ook nog eens trouwen wat geweldig!!!!
Van harte hoor meid!!!
En wat die baan betreft gewoon open heen gaan en wie weet pakt het allemaal goed voor je uit!!
Hele fijne zwangerschap en fijne dagen alvast!!!
 
 
Liefs Sandy 25wk en 2dgn
 
over solliciteren:
ik zat ook in een sollicitatieprocedure (mijn absolute droombaan en heb hem nog gekregen ook! maar ga het waarchijnlijk toch afzeggen omdat vriendlief niet nog een keer wil verhuizen en baan opzeggen voor mijn werk en ook omdat we het allebij niet zien zitten om  nu  nog (35 wk zwanger) op zoek te gaan naar een andere woning, huis verkopen, verhuizen  etc.).
Ik heb niet verteld dat ik zwanger was, maar had me voorgenomen om het eerlijk te vertellen. Maar het sollicitatiegesprek was zeer zakelijk en er was niet echt gelegenheid om het te vertellen. Later hoorde ik dat ze nog lang hebben gediscussieerd over de vraag of ik nou wel / niet zwanger was. Tijdens de contractbespreking heb ik het wel verteld en dit bedrijf reageerde zeer positief over de manier waarop ik dit heb aangepakt. Ze hebben mij nog 4 maanden bedenktdij gegeven, wat ik zeer schappelijk vind.

Ik zou zeggen, ga lekker solliciteren, zie maar hoe ver je komt in de procedure en dan kun je altijd nog beslissen wat je doet.

groetjes,
Janneke
 
wat herkenbaar allemaal...
Onze zoon is inmiddels alweer 14 maanden!
we wilden heel graag een kindje, maar wat een schrik als je dan zwanger bent. zelfs bij de bevalling dacht ik nog; o, nu kunnen we echt niet meer terug...
ik vindt het een machtig mooi jaar wat we hebben gehad, maar ik ben in mijn hele leven nog nooit zo onzeker geweest. doe ik het wel goed, was dit  nu echt wat we wilden, wat een verantwoordelijkheid en wat een fase's! maar het genieten staat boven aan, allhoewel dit je ook aangepraat kan worden wat het is nogal even omschakelen hoor een kindje krijgen.
ach...weer een uitnodiging op je frustratie, blijdschap en verwondering op het forum te zetten.
 
He meiden hier nog iemand die wisseld tussen blijdschap en twijfels. Ook ik heb net ene sollicitatie brief weggestuurd. Het is voor ene vaste aanstelling in het bedrijf waar ik al een tijdelijk contract heb. Ik ga niks verteleln, want het kan altijd nog mis gaan en ook al krijg ik die vaste baan niet, m'n zwangerschapsverlof is eerder dan dat m'n tijdelijke  stopt. Dus ze hebben er toch al 'last van'.

Liefs Yogo

 
Ook ik was erg onzeker. Iedereen heeft het over dat de zwangerschap de mooiste tijd van je leven is. Ik ben het daar niet mee eens. Ik vind de zorgen beginnen al zo snel je weet dat je zwanger bent. Eet ik wel gezond, voel ik hem nog bewegen, groeit ie genoeg etc etc. Uiteindelijk ben ik 2 keer opgenomen geweest in de zwangerschap, pff, veel stress. Wel een goede bevalling gehad en daarna de eerste week weer al die vreemde gevoelens. En dat terwijl ik echt heel graag kinderen wilde... Ik herkende mezelf bijna niet meer. Nu is Joep 2 maanden en nu kan ik dan ook echt genieten van mijn mannetje....

Veel groetjes Willemijn
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan