zwanger en nieuwe baan?

Hoi,

Ik zou het goed bespreken met mensen die al weten dat je zwanger bent en die jou goed kennen. Misschien dat zij een objectief licht erop kunnen schijnen. Zelf lijkt het mij een zware uitdaging. Ik zou me echter er niets van aantrekken wat het beeld is wat mannen van zwangere vrouwen hebben, dat ligt volgens mij nogal aan je werkgever (bij mij werd er nl heel goed op gereageerd zonder enig vooroordeel of nadeel).

Ik heb bij mijn eerste zwangerschap hele zware projecten gehad en ben er vol ingegaan met de nodige stress (eigen keuze hoor). Nu bij de tweede zwangerschap wil ik toch meer genieten, ook omdat ik weet wat je ervoor terug krijgt. Het is een hele bijzondere periode en duurt uiteindelijk niet lang, dus is het fijn als je er op kan terugblikken en weet dat je er alles uit hebt gehaald. Maar dit is een persoonlijke keuze en misschien voel je je wel heel ongelukkig als je het niet eens hebt geprobeerd. Want wat let je? Je kan altijd a/h einde van je proeftijd (2 maanden) ervoor kiezen om er niet voor te gaan en dan kan je dan altijd nog zeggen dat het komt door je zwangerschap.

Sterkte met je keuze!

Anna V.
 
Zou je het ook kunnen combineren met je huidige baan? Dan zou je het gewoon uit kunnen proberen en na je proeftijd kun je altijd nog zeggen dat het niets is.
Ik wil je geen enge dingen aanpraten, maar 6 weken zwangerschap is nog best pril. Natuurlijk ga je ervan uit dat alles goed gaat, maar dat hoeft niet zo te zijn. En dan zou je een uitdagende baan misgelopen hebben.

Ik doe vrijwilligerswerk met een verstandelijk gehandicapt meisje met gedragsproblemen, maar ik merk dat ik haar fysiek niet meer aan kan. Soms moet ik haar in bedwang houden, anders doet ze mij of iemand anders wat aan. Maar nu lukt dat soms niet meer, zij heeft dat heel goed door en gaat dan nog even door, tot ze ook mijn mentale grens heeft bereikt en ik ga huilen (en dat doe je als zwangere soms nogal snel). Maar, ik ben bij haar als vrijwilliger, er is altijd nog een beroepskracht in de buurt en ik kan naar huis gaan wanneer ik dat wil. En het gaat maar om 1 persoon die ik begeleid. Jij gaat er straks meer begeleiden, alleen (?) en de groep is jouw verantwoordelijkheid. Dat is wel iets zwaarder dan mijn vrijwilligerswerk.

Ik ben zelf ook HBO-pedagoog en moet er niet aan denken om op een KDV te werken, veel te saai (maar ik heb er zelf nooit gewerkt, dus kan er eigenlijk ook niets over zeggen). Ik weet niet welke richting jij gedaan hebt (ik heb onderwijskunde en een 2e graads lesbevoegdheid erbij), maar is er niet meer keus in jouw woonplaats/omgeving? In het MBO (waar ik werk) nemen ze ook HBO-ers aan zonder lesbevoegdheid.
 
hoi allemaal

BEdankt voor jullie reacties. Ik vind het erg moeilijk. Volgens mij sta ik er niet 100 procent achter nu en bij zon baan zou je je voor 200 procent in moeten zetten de eerste tijd. ik denk ook niet dat het tegenover de jongeren fair is om ermee te beginnen omdat je toch al weet dat je rond de 5/6 maanden blijft waarschijnlijk. Lijkt me niet echt bevordelijk voor het pedagogische klimaat op de groep.
Maart ja, aan de andere kant kan dat altijd gebeuren dat iemand na zo n tijd weer weggaat. Maar omdat ik het zelf al weet heb ik er geen lekker gevoel bij.
Ik heb trouwens gewoon pedagogiek gedaan en geen bepaalde richting. En ik denk dat je als je baan bv, bij een kinderopvang saai begint te worden dit aan moet geven en er nieuwe uitdagingen bij gaan nemen.
Ik vind het nog niet saai omdat ik het best leuk vind om te zorgen en het jonge kind te observeren. En ik ben oproep dus zo vaak werk ik niet. Dus dan blijft het leuk.
Als ik er geregeld zou werken dan zou ik op een gegeven moment wel uitdagingen nodig hebben.
Jongere kinderen trekken mij zowieso meer aan dan de pubers zeg maar. En daarom twijfel ik ook zo.
En dan heb ik laatst een artikel gelezen dat het ongeboren kind vanaf een bepaalde maand geluiden kan horen van buitenaf (dat wist ik ook al natuurlijk).
Maar is zo n omgeving vol met geschreeuw en gedoe niet schadelijk voor het kind?   Omdat het daar wel gevoelig voor kan zijn?
Nou ik wacht het telefoontje wel van morgen af of ik de baan krijg of niet.
Ik denk dat ik dan wel een tweede gesprek doe en het dan in de groep gooi.
Ik wil het wel correct afsluiten dan.
En heb net besloten dat ik ga meedoen met moeders voor moeders. Dus zal ff de bon invullen.

Bedankt allemaal en groetjes van Berber




 
Ik zou het gewoonniet doen, gun jezelf de rut tijdens je zwnagerschap en hou de eer aan jezelf. Kijk als je nou na je verlof die baan ook zou zien zittend an is het wat anders,maar nu is dat dus niet zo.

Je kan ook je eigen glazen ingooien, want wie weet kan je er over een paar jaar nog wel eens terecht als je dat dan wilt,m aar als je veel van hun tijd versprilt, dan kan dat tegen je werken.


Succes

Miep
 
ik zou de baan zeker nemen!

je bent meer dan alleen zwanger, je bent ook een vrouw met een keigave studie achter de rug! en die baan heeft een proeftijd, je kunt zo weer stoppen, elke dag dat je maar wilt!

maar dit is uiteraard mijn mening, dus je moet uiteraard gewoon je gevoel volgen, wij kunnen niet beslissen of jij een baan aan moet nemen of niet! zou wel makkelijk zijn, dan zou ik iedereen die wel kan werken maar van ons belastinggeld leeft aan het werk zetten, haha!

meid, volg je gevoel! dan ben je het lekkerste zwanger!
 
wow, voor er misverstanden ontstaan... ik schaar jou niet in die groep die ik aan het werk zou zetten hoor! haha! voordat het forum ontploft!
 
Oh jee, ik ben dus niet de enige die in een dillema zit.
Ik heb sinds 1 juni een nieuwe baan (jaarcontract) Heel erg leuk. We zijn maar met 4 collega`s, Echt een droonbaan van mij. (drogisterij)
Leuke collega`s, echt allemaal super!! Na 3 miskramen ben ik eindelijk weer in verwachting. Ik ben dolblij!!! Eindelijk een broertje of zusje voor mijn dochtertje van 2,5. Maar nu moet ik het staraks vertellen. Ik begin al een buik te krijgen en moet bijna positiebroeken aan.
Hoe moet ik het hun vertellen??? Ik schaam me best wel een beetje,   maar ja je leven gaat door en kan niet altijd rekening houden met m`n werk. Ik was nog niet zwanger toen ik werd aangenomen, dus daar ben ik al wel blij om.
Maar goed, mijn advies is, zeg het eerlijk!!! Openheid en eerlijkheid kom je het verst mee. Nu kun je gewoon in hun ogen aan blijven zien...

Enne, iemand nog een advies voor mij, hoe  het vertellen??
 
Ik ben op sollicitatiegesprek geweest toen ik 5 weken zwanger was. Ik had eerst niet willen gaan maar dacht niet geschoten is altijd mis. Het gesprek verliep heel erg goed en ik kreeg de baan... Toen heb ik dus gezegd dat ik dat heel fijn vond maar dat ik wel 5 weken zwanger was. Het was helemaal geen probleem en ik heb zelfs ipv een halfjaarcontract een jaarcontract gekregen. Nu heb ik een baan die super bevalt; verzorgende in de thuiszorg, terwijl ik in eerste instantie niet eens wilde gaan. Zo zie je maar hoe het kan lopen!
Als het te zwaar wordt kan ik dat trouwens aangeven en dan krijg ik aangepast werk...
Groetjes Ylona
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan