Het klinkt alsof je er goed over na hebt gedacht en zou er dan ook zeker op die manier in gaan. Heb zelf altijd het idee dat het wel goed komt, als je erin gelooft, en dat lijkt hier allemaal wel goed te zitten.
Ik houd ook van werken en kan me in dat opzicht goed voorstellen hoe jij erin staat. Ik dacht ook "dat verlof duurt me veel te lang" van tevoren. Wel wil ik hierover zeggen dat het mij de eerste weken na de bevalling niet mee viel. Lichamelijk ging het prima, maar ik moest zo enorm wennen aan de nieuwe situatie, aan onze zoon (hem leren kennen) en had ook tijd nodig te wennen aan onze nieuwe verhoudingen, namelijk als papa en mama en niet meer gewoon als ons samen als stel. Houd dat goed in je achterhoofd, dan denk ik dat het goed moet komen. Verwacht van jezelf de eerste zes weken in ieder geval niet zoveel naast het even allemaal laten landen - bij mij was er na 6 a 7 weken een kantelpunt waarna ik prima weer eens (een paar) werkdingen op kon pakken.
Ik zou ook de weken vlak voor je uitgerekende datum wat werk/studie betreft niet te strak plannen. Iedereen zei wel "je moet je verlof zo indelen dat je zoveel mogelijk tijd hebt als de baby er is" maar ik had achteraf misschien liever iets langer van tevoren (voor mezelf) vrij gehad. Ook al liep ik met 36 weken nog door de bergen te hiken had ik niet echt veel zin meer echt dingen voor werk te doen ofzo die laatste weken.
Ik houd ook van werken en kan me in dat opzicht goed voorstellen hoe jij erin staat. Ik dacht ook "dat verlof duurt me veel te lang" van tevoren. Wel wil ik hierover zeggen dat het mij de eerste weken na de bevalling niet mee viel. Lichamelijk ging het prima, maar ik moest zo enorm wennen aan de nieuwe situatie, aan onze zoon (hem leren kennen) en had ook tijd nodig te wennen aan onze nieuwe verhoudingen, namelijk als papa en mama en niet meer gewoon als ons samen als stel. Houd dat goed in je achterhoofd, dan denk ik dat het goed moet komen. Verwacht van jezelf de eerste zes weken in ieder geval niet zoveel naast het even allemaal laten landen - bij mij was er na 6 a 7 weken een kantelpunt waarna ik prima weer eens (een paar) werkdingen op kon pakken.
Ik zou ook de weken vlak voor je uitgerekende datum wat werk/studie betreft niet te strak plannen. Iedereen zei wel "je moet je verlof zo indelen dat je zoveel mogelijk tijd hebt als de baby er is" maar ik had achteraf misschien liever iets langer van tevoren (voor mezelf) vrij gehad. Ook al liep ik met 36 weken nog door de bergen te hiken had ik niet echt veel zin meer echt dingen voor werk te doen ofzo die laatste weken.