Zwanger.. en toch geschrokken.

Dat is echt niet raar hoor. Je gaat er gewoon niet vanuit dat het meteen lukt. En zelfs mensen die er langer over doen w
 
Oeps
zelfs mensen die er langer over doen schrikken er soms nog van en kunnen onzeker zijn. 
Bij beide zwangerschappen was het bij ons de eerste ronde raak. En beide keren was het vooral verbazing dat de overhand had. Het duurde even voordat onze hoofden in staat waren om blij te zijn.
 
Mijn verhaal is bijna hetzelfde. . Alleen zijn we nog maar kort bij elkaar. Ivm onze leeftijden (toen bijna 33 en 34) en het feit dat we echt een gezinnetje willen starten, ben ik na 9 maanden relatie gestopt met de pil. Met het idee van we zien wel hoe het loopt en wie weet duurt het heel lang..
Op datzelfde moment, na 9 maanden dus, ben ik bij hem ingetrokken en hadden we allebei een appartement te verkopen. 
Dus heel praktisch gezien nog helemaal niet klaar voor een kindje.. 
Maar na 3 maanden, waarschijnlijk op de dag dat we precies een jaar samen waren, toch wel iets gerichter geprobeerd dan de eerste 2 maanden... En ik schrok me kapot toen ik de positieve test in handen had.. ook de eerste dagen erg van slag geweest.. met ook de vraag of ik het wel kan en het ook wel echt wil ? 
Nu inmiddels 22 weken zwanger van een meisje en de zwangerschap loopt zonder problemen.. Alleen veel gedoe gehad om een geschikte koopwoning te vinden, wat tot nu toe nog steeds niet is gelukt.. 
Gelukkig wel een huurhuis gevonden waar we dinsdag de sleutel van krijgen.. eindelijk binnenkort een babykamer maken ? en eindelijk rust na die frustrerende zoektocht .
Maaaarrr.. waar het geloof ik over ging.. de twijfels en angst die ik in het begin had zijn nu echt ver weg. Vooral sinds ik nu zo'n 3 weken de baby voel schoppen en bewegen. Kan niet wachten om haar in mijn armen te hebben... ?
 
Wat ontzettend fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! 
Gisteravond heb ik het verteld aan mijn man.. dacht dat hij flauw viel! Wij hadden dit beide zo niet zien aan komen. Echt gek als het ineens echt is.. Maar goed, we laten het allemaal een beetje op ons af komen. Hoop dat ik er van kan gaan genieten de komende weken als hij ook een beetje bekomen is van de schrik. 
Nu komt misschien nog wel het moeilijkste.. wij zijn ontzettende gezelligheids mensen, gaan veel uit eten met vrienden, borreltjes thuis. Bij een wijntje rook ik altijd wel een sigaretje dus ben bang dat onze vrienden het snel in de gaten hebben.. hoe hebben jullie dat gedaan? 
 
 
 
Tja het “geheim” houden is altijd een dingetje. Ik heb de eerste periode mezelf zo wat opgesloten (griep, verkouden, drukke periode op werk blabla) na een paar weken moest ik wel en ben ik naar feestjes met de auto gegaan als bob en zei ik dat ik nog ergens anders heen moest oid. Over het algemeen zijn veel mensen vooral met zichzelf bezig en hebben ze het minder snel in de gaten dan je denkt! 
Nu ik het aan mijn vrienden heb verteld reageren de meeste; ohhhh we wisten het. Maar niemand durft het daadwerkelijk te vragen ;-) ook omdat ze wisten dat we het heel graag wilden. Ik heb een vriendinnen in vertrouwen genomen die me er soms kon helpen met bluffen, dat was fijn. 
Op Mn werk wist niemand dat we er mee bezig waren en daar heb ik vrolijk gejokt door de vrijdagmiddag borrels heen. Niemand had dat in de gaten. 
Vooral niet te druk om maken, geniet van jullie geheimpje! 
 
Allereerst proficiat! Niet gevreesd Ben zelf ook geschrokken.
slikte sinds 2017 de pil niet meer om te kijken hoe ik geestelijk en lichamelijk reageerde zonder pil, en in de hoop dat ik mijn seks drang weer terug kreeg. Natuurlijk ook vaker gepraat over kinderen enzo,
toen op vakantie eind 2017 begin 2018, 3 weken de pil geslikt omdat ik niet ongesteld wou worden op vakantie. Erna meteen weer gestopt en voor we in juli op vakantie wilde gaan was ik zwanger. Omdat we in juli 2019 gaan trouwen wou ik eigenlijk juli 2018 weer met de pil beginnen en toen was ik al zwanger. Mijn schrik duurde een paar dagen en erna was ik heel blij. Met gedachtes over financieel en eerlijk gezegd ook angst dat er teveel zou veranderen in mijn leven, onze levens. Gelukkig zakte de schrik, redelijk snel en toen kwam natuurlijk de blijdschap. M’n vriend geloofde me eerst niet dus bij hem duurde het wat langer voor ie echt besefte dat ik zwanger ben. Wij hebben niet geprobeerd om zwanger te worden maar hebben het ook niet tegen gehouden. We wilde er niet teveel op focussen en hadden de instelling als het lukt dan is het goed, gebeurd het niet dan is dat ook goed. Nu 36 weken en we kunnen niet wachten om de kleine te ontmoeten. Geniet lekker ervan! 
 
Halllo,
 
Hier net zo. Ik en mijn vriend zijn 9jaar samen. En nam mijn pil ook al heel erg lang. En hadden bang dat als ik die verder nam het alleen maar moeilijker zou worden. Dus gestopt begin juni en nu ben ik morgen 5weekjes.. ik was blij,bang alles tegelijk haha.. ik werk in de kindersector en hou veel vn kindjes dus das super dat we ons eigen kindje krijgen.  Paar wel ook bang hoe gaat het verlopen . Financieel.. en mijn vriend zit wat in een depressie door het werk.  Hij is wel erg blij hieraan denk ik wel dat ie zich kan optrekken. En met mijn werk als ze het horen word ik thuis gezet.. en eerlijk gezegd ik vind dat nog veel te vroeg . Onze eerste afspraak is op 8weken . Ik vind dan zien wij wel verder.
 
Nog een een proficiat voor jullie kleintje 
 
Nicoline: ik heb ook niet teveel gepland. Wat ik wel heb gedaan is 2 keer vrienden bij mij uitgenodigd en dan jillz 0.0 in een rode Hugo fles gedaan want dit dronk ik toch al vaak en de rest wilde toch altijd wijn. Beide flessen op tafel.
Verder vaak met de auto gaan de bob zijn omdat je daarna nog een andere verjaardag hebt etc.
ik moet nu nog 1 etentje door komen zaterdag en daar ga ik weer zeggen dat ik vanuit een verjaardag kom dus nier opgehaald hoef en dan is het aan mij om wel de juiste dingen te bestellen natuurlijk.
 
inmiddels alweer 10 weken verder dus nog 2 weken te gaan haha
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan