Zwanger en vader (opa) kanker

[Superjuffie]

Heftig gebruiker158055... Mijn vader heeft ook uitgezaaide nierkanker. Ben jij blij dat hij het wist? Ik wel, maar vraag me soms af of ik hem er een plezier mee gedaan heb door het te vertellen... 
Ik heb het ondertussen dus verteld. In eerste instantie overheerste bij hem het verdriet van het 'niet meemaken'. Nu is het iets meer geland en is hij er rustiger onder en natuurlijk is hij blij voor ons. Blij voor ons was hij meteen. Het gaat momenteel ook niet zo goed met hem. Ik hoop dat hij de zomer nog redt... 
Hazeltje, ook heftig hoor. Ik sta dus momenteel in de schoenen van je vriend. Ik kan me daardoor heel goed voorstellen dat zijn leven in het teken staat van zijn vader, in plaats van de zwangerschap. Al begrijp ik natuurlijk ook jouw gevoelens. Ik vind het heel erg dat dit er voor zorgt dat jullie waarschijnlijk uit elkaar gaan. Ik hoop dat jullie er nog uit komen. 
Wat is het toch een vreselijke ziekte...

 

[Superjuffie]

Ansia, wat verdrietig idd dat ze je 2e kindje niet zal kennen. Dat heb ik dus ook..
Ook ik vind het voor mijn vader zo erg dat hij het niet meemaakt. Hij leeft ook voor zijn kids en kleinkids. Ik ben wel heel blij dat hij mijn dochter ruim 3 jaar heeft meegemaakt. Omdat hij ziek werd tijdens mijn zwangerschap van haar, heeft hij een hele speciale bamd met haar. Ze zijn 2 handen op 1 buik. Zo bijzonder hoe ze met elkaar omgaan... 

 

[Wila]

Hoi , hier een beetje hetzelfde. 5 jaar geleden zijn mijn vader en schoonvader overleden. Na heel wat ups en downs hebben mijn man en ik ons leven (en onze relatie) weer kunnen opbouwen tot iets stabiels en moois. Wij hebben bewust gewacht met zwanger worden tot we in rustig vaarwater zaten. 
Helaas heeft nou mijn moeder (long)kanker en zitten we weer in de hele malle molen. Er is geen prognose gegeven, ze zijn nog bezig met bestraling en hopelijk hierna immuuntherapie. De tumor is wel erg groot waardoor een operatie niet mogelijk bleek, maar gelukkig zonder uitzaaiingen. 
Kortom ; een heel spannende tijd! 
Morgen ben ik 10 weken zwanger.  Op de eerste dag van de behandeling  (chemo en bestraling) heb ik het mijn moeder verteld zodat ze een extra reden heeft om te knokken. 
Ik wil je als tip meegeven om zoveel mogelijk te vragen nog aan je vader. Misschien is het leuk als hij voor je kinderen (dus ook de aanstaande baby) een briefje wil schrijven.  Ook kan je alvast een vriendenboekje kopen voor beide kinderen en dat opa daar dan al in kan schrijven, zo kunnen ze altijd terug lezen wat zijn favoriete kleur is of wat zijn lievelingseten is. 
Ik heb mijn vader op de dag van de euthanasie gevraagd, toen hij zei dat hij van me houdt, om dit op een briefje te schrijven. Zo heb ik nu 5 jaar later een heel mooi aandenken in een fotolijstje, een persoonlijk briefje met daarop hoe trots hij is en meer. En ook niet onbelangrijk: zijn handschrift.  Ookal was dat toen een beetje rommelig door de hoeveelheid pijnstilling ;-) 
 
Laatste tip: neem alsjeblieft zijn stem op. Ik moet echt huilen bij het idee dat ik het gewoon niet meer weet. Een stem is zoiets persoonlijk's en hoe erg het ook is, je vergeet het vrij snel. Of iig naar je gevoel vrij snel. 
Ik wens jullie alle ontzettend veel sterkte de komende tijd en hoop dat jullie nog vele dierbare en mooie momenten zullen hebben.