Zwanger maar mijn vriend wilt het niet?!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden,

ik ben Fabienne en ben 20jaar. Ik ben nu ongeveer 9 weken zwanger en toen ik het mijn vriend vertelde, flipte hij. Hij wil het niet en van hem moet het onmiddellijk weggehaald worden. Diep van binnen weet ik dat de situatie niet helemaal perfect is maar ik denk niet dat ik het mezelf ooit zal vergeven als ik dit kindje weg laat halen.

ik heb het verder aan niemand verteld, ik wil het graag tegen mijn moeder zeggen maar ik durf het niet, ik ben ontzettend bang voor haar reactie.

hoe hebben jullie dit gedaan en hoe reageerden jullie ouders/vriend?

liefs Fab
 
Hoi Fabiënne,

Wat een lastige situatie! Ik heb de situatie niet zelf meegemaakt maar wilde toch even reageren...

voor vele is zwanger zijn iets moois, voor andere iets engs... Uit jou verhaal begrijp ik duidelijk dat het kindje ongepland is...

Pik zou je aanraden om er nog eens met je vriend over te praten.. Waarom flipte hij? Wat zijn zijn beweegredenen om per direct voor arbotus te kiezen? Misschien reageerde hij impulsief? Is schrikken indien je het niet verwacht...

vertel ook hem jou kant van het verhaal, waarom wil je het kindje wel?

Verder indien je een goede band hebt met je moeder zou ik het haar zeker vertellen hoe moeilijk ook.. Zij kan je mogelijk helpen een beslissing te maken.

online zijn er ook verschillende sites waar je misschien iets aan hebt..

bv. https://fiom.nl/ongewenst-zwanger/zwanger-wat-nu

Het is geen makkelijke beslissing welke je ook neemt, dus neem geen overhaaste beslissing. Je huisarts heeft een geheimhoudingsplicht.. Misschien praat dat makkelijker?



heel veel sterkte met het nemen van de beslissing die het beste bij jou/ jullie past!
 
Hoi Maaike,

dankjewel voor je reactie! Mijn vriend is 9 jaar ouder als mij maar hij wilt de verantwoordelijkheid niet, hij heeft ook een kindje met zijn ex en die mag hij niet meer zien en hij denkt dat dit kindje alleen maar meer problemen gaat brengen voor hem en de relatie met zijn andere kindje.

ik probeer heel begripvol te zijn maar het doet pijn, dat hij mij praktisch dwingt tot een abortus. Ik wil het heel graag met mijn moeder bespreken maar ik ben erg bang voor haar reactie. De gedachtes dat zij mij ook niet zal steunen, gaan door mijn hoofd en ik ben bang dat ik er dan alleen voor sta en ik weet niet of ik dat aankan.

Ik ga wel een afspraak maken met mijn huisarts om erover te praten maar op dit moment ben ik erg in de war.

Ik ben al een aantal weken heel misselijk en moet vaak overgeven maar hij toont 0,0 begrip, vind ik erg jammer want ik ben wel zijn vriendin..
 
Natuurlijk ben je in de war. Het is ook niet niks, zwanger zijn ongepland.. je bent nog jong, je vriend wil het niet. Geen situatie waar een ander naar zou verlangen. Maar geen hopeloze situatie. Ook voor jou is er een goede oplossing. Er zijn veel mensen in jouw omgeving die jou kunnen helpen en jou willen steunen. En anders kun je contact zoeken met de mensen die deze site gemaakt hebben.

http://www.vbok.nl/

Wat ik altijd moeilijk vindt is dat veel mensen wel de seks willen, maar als er een kindje van komt, wordt het ineens een lastige kwestie. En natuurlijk kun je er alles aan proberen te doen een zwangerschap te voorkomen, maar als het dan toch wel zover is vind ik dat je ook je verantwoordelijkheid moet nemen.

Meid: luister naar je gevoel. Voelt het niet goed? Hou het dan! Bedenk dat het wel een baby is die leeft, geen klompje cellen of zoiets. Je krijgt er ongetwijfeld spijt van als je een abortus doet. Laat je niet onder druk zetten. Als je vriend van je houdt, zal hij bijdraaien en anders zoekt ie maar een ander vrouwtje. Dan is het ook nooit echte liefde geweest en kun je m ook maar beter kwijt zijn. En het kindje komt wel groot en liefde is het belangrijkste hoor.

Neem iemand in vertrouwen, een vriendin of toch je moeder. Zoek iemand die wijs en verstandig is. Praat er over.
 
Hoi meid, wat een lastige situatie hè..

Ik zit er zelf ook middenin. Vandaag 14,5 weken zwanger, ook ongepland en mijn vriend wilde liever abortus. Dit na een ook ongeplande zwangerschap in de zomer dat uitliep in een miskraam.. We zouden er toen wel samen voor gaan.

Echte goede tips, adviezen etc. kan helaas niemand je geven. Je moet vooral naar je eigen gevoel en stem vanbinnen luisteren. Hoe moeilijk dit ook is, vooral wanneer anderen je trekken naar de andere kant. Wel raad ik je absoluut aan om (het liefst vandaag nog!) met iemand te gaan praten. Ook ik vond dit erg lastig en het heeft weken geduurd voordat ik bij sommige durfde aan te kloppen, maar het heeft mij zo erg geholpen en ben nog iedere dag blij dat ik het heb gedaan. Het gevoel dat je er tóch niet alleen voor staat geeft erg veel kracht en hoop.

Zelf ben ik ook naar het FIOM gegaan. Zij steunen je in de keuze die je gaat maken en ook daarna helpen ze je verder. Dus óf in het verwerken van de abortus óf het zoeken naar oplossingen van "wat nu verder" wanneer je ervoor kiest het te houden! Echt doen! Zulke lieve vrouwen en ze kunnen veel voor je uitzoeken, denken mee en denken aan dingen die je zelf misschien helemaal vergeet doordat je hoofdje al vol zit met andere info..

Ik had daar een afspraak rond de 9 weken zwangerschap, nadat ik al een hartje had zien kloppen op de echo etc. Ik heb mijzelf voorgenomen vóór de 12 wkn een keuze te maken. Dit omdat ik na 12 wkn absoluut geen abortus meer wilde doen en ik bang was anders al te veel gehecht te zijn aan de kleine draak in m'n buik..

Tussen mijn vriend en mij bleef (en blijft) het moeizaam gaan. Wel is hij helemaal zelf gedraaid in zijn keuze en vond ook hij abortus na 10 wkn niet meer kunnen. Helaas draaien we nog steeds om elkaar heen en heb ik nog totaal geen zekerheid over onze toekomst samen.. Hij blijft mij dingen verwijten en vind dat ik zelf oplossingen moet gaan bedenken mbt bijv. woonruimte etc. want "ik wilde het kind toch niet weg laten halen.."!

Wel blijf ik hopen en probeer ik sterk te blijven voor de kleine in mijn buik die blijft groeien en groeien. Stress is zo slecht voor je! Daarom moet je steun hebben van iemand meid, dit proces doorstaan kun je niet alleen!

Nog steeds doe ik veel alleen qua dingen uitzoeken, want nog steeds zoek ik weinig contact uit mijzelf met familie en vriendinnen (tot grote ergenis van hen) maar de keren dat ik het wél heb gedaan hebben mij erg geholpen. Zo kan iedereen meedenken en misschien helpen! Dus meid, echt waar, zoek hulp, maar vooral steun! Het zal je helpen en het zal ervoor zorgen dat je de keuze die je diep vanbinnen misschien al heb gemaakt durft uit te spreken en durft te gaan volgen!

Hou je taai! En hou me op de hoogte.
 
Hoi meiden,

super bedankt voor jullie reacties. Ik vind het echt een hele moeilijke situatie. Ik ontloop mijn vriend eigenlijk ook een beetje, want telkens als wij met zn tweeen zijn, begint hij over een abortus, dat we het echt niet kunnen houden, dat ik over een paar jaar zo weer zwanger kan zijn als de situatie beter is en als ik dan amper reageer, begint hij vaak tegen mij te schreeuwen en dan loop ik weg.

Ik begrijp zijn punten echt heel goed maar hij begrijpt mij niet. Hij is niet al wekenlang misselijk en moe, hij doet lekker zijn ding. Zelfs als ik een abortus zou doen, gaat hij eigenlijk liever werken dan dat hij meegaat. Fijn dat hij geld verdienen belangrijker vind dan met mij meegaan.

Ik heb het er nog niet met mijn moeder over gehad, ik durf het gewoon echt niet. Ze heeft zelf psychische problemen en ik ben gewoon heel bang voor haar reactie.

Ik denk dat mijn vriend niet bij zal draaien, zijn besluit staat vast. Als ik het houd, zal hij mij dat kwalijk nemen. Laat ik het weghalen, dan zal ik het hem kwalijk nemen. Ik houd echt heel veel van hem en wil hem niet kwijt, maar ik wil hem niet 'haten' omdat hij mij heeft gedwongen tot iets wat ik niet wilde.
<p style="text-align: left;">Ik weet niet of er een kantoor van Fiom in de buurt is van Alkmaar, daar woon ik namelijk in de buurt. Ik zou t fijn vinden om er met iemand over te praten die er ervaring mee heeft.</p>
<p style="text-align: left;">@M1ch; zou je het fijn vinden om er met mij over te mailen of te appen? Dan heb ik het gevoel dat er tenminste 1 iemand is die mij begrijpt.</p>
<p style="text-align: left;">Liefs Fabienne</p>
 
Hoi Fabienne,

Dit is goed hoor. Voor mijzelf misschien ook fijn!
Je bent de eerste waar ik op reageer op het forum. Ik lees stiekem wel al weken met iedereen mee, maar jij bent ook voor mij de eerste die een beetje in hetzelfde schuitje zit!

Als je je mailadres geeft dan zend ik je een mail!
Ik ben niet echt bekend nog met deze site.. dus weet niet of je dat persoonlijk naar mij kan sturen of dat het in dit forum moet!?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan