<p>He allemaal!!</p><p>Ik weet even niet zo goed waar ik moet beginnen en ik moet echt even van me afschrijven en ik hoop ergens dat iemand van buiten af een heldere kijk heeft..Ik weet dat ik de keuze zelf moet maken, maar moet ik verstandig zijn of luisteren naar me hart ? Ik probeer het niet erg lang te maken..</p><p> </p><p>Ik ben op dit moment bijna 24 en Ik woon nog thuis. De thuis situatie is niet stabiel. We wonen met iets teveel in een kleine woning. Waar vaak te kampen is met weinig inkomen en waar ieder veel narigheid heeft mee gemaakt zoals, alchol,drugs,verlies. De rekeningen van ieder kunnen net betaald worden en moeten elk eurootje al omdraaien. Me jeugd was deels fijn maar ook niet. Gescheiden ouders. Zelf het overspel vinden van vader. 2 relaties gehad waar overspel is voorgekomen.. ik denk dat ik daarom best moeite heb om een man te vertrouwen.</p><p>Ik ben eigenlijk net sinds jaren uit de schulden waar ik helaas niets van wist en helaas door familie is voorgekomen en begin echt met 0 budget en kon ergens gaan beginnen met opbouwen. Ik heb nu een baan in de pruductie. Niet aankomende, maar de volgende maandag zou ik beginnen met de interne cursus.</p><p> </p><p>Ik ben er 2 weken geleden achter gekomen dat ik inderdaad zwanger ben.. huisarts bezocht.. ziekenhuis geweest om overal zeker van te zijn en zit op de 9 weken.</p><p> </p><p>en dit dus van mijn ex..Ik hoor echt de gelukkigste vrouw op aarde te zijn, alleen door alle situatie's weet ik niet of ik echt de keuze moet maken met me hart of met mijn verstand.Hoe stom en idioot dit ook klinkt, maar ik moet in het belang denken van dat kleine wondertje wat ik bij me draag. </p><p>Ik en mijn ex zijn in 2017 samen gekomen en vorig jaar uit elkaar n weekje voor de kerst uit elkaar gegaan. Toen we elkaar ontmoeten was het gelijk een klik. Zo bizar qua communicatie.. het klikte op elk gebied... IK heb niet veel ervaring met mannen en hij was mijn 3e relatie tot nu toe. Echt de liefde van me leven..Ondanks dat het echt bizar mooi was. Samen vakantie we deden van alles. En konden zo goed praten over onze jeugd en angsten en wouden zo graag samen kinderen en een veilig gezin.. Was er ook vaak ruzie over jaloers.. angsten noem maar op en door koppigheid van beiden ging het vaak fout.. en afgelopen december is het echt fout gegaan.. de laatste ruzie ging eigenlijk nergens over.. hij vond dat ik niet luisterde en ik had het even gehad waardoor ik heb weggestuurd heb om in de namiddag te praten. De sms'jes die ik toen gekregen heb waren gewoon echt niet oké en kleinerend.. waardoor ik een paar dagen niets heb laten weten het was al zo vaak gebeurd op die manier dat ik dacht nu moet die het maar even merken..Geloof me als ik zeg dat ik genoeg heb mee gemaakt en niet snel me eigen zo zou voelen maar het was eigenlijk ik moest luisteren en anders ging die op de loop. Maar ik laat ook niet het kaas van me brood eten hoor !.. ik vind het erg moeilijk als er op een manier tegen mij word gepraat dat er word gezegd jij moet nu en jij moet dit is misschien ook niet goed.... Ik vertel het nu iets in het kort hoor.. op de nacht van nieuwjaarsnacht kwam ik erachter dat die een nieuwe vriendin had. Deze door een foto op zijn profiel te zetten van de app.. dat was zo rot... ik heb hem dus 1 jan gebeld.. om door de afspraken wie we hadden gemaakt we elkaar zouden benaderen als er zoiets voor zou komen.. met de vraag of die inderdaad een ander heeft. De 1 zeg dat ze andere vriendin er dus al met kerst was.. en hij verteld me dat die der met 2e kerstdag heb gezien en toen thuis onderling wat zijn drinken.. Dit doet zeer omdat wij vorig jaar in Parijs waren samen.. het is gewoon altijd pijnlijk als zoiets gebeurd..maar ik dacht ondanks alles.. hoe we waren als het goed was dat zag iedereen hoe mooi we het hadden.. dat dit nooit zou gebeuren. </p><p>Hij woont ook nog thuis.. heeft echt een heftige jeugd gehad met een gezinslid die een handicap heeft waardoor hij als kleine jonge echt veel meegemaakt heb voor een kind. En nog steeds meemaakt. En ook niet stabiel is of een omgeving die dat geeft..</p><p>Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was ondanks ik het zo bizar vond en het niet geloven kon.. dook ook alle onzekerheid en angsten op om alle situaties die er nu spelen.. ik ben niet samen met hem.. familie problemen.. financiële, zijn nieuwe relatie.. ik wou het zo voor ieder op een goede manier doen dat ik dagen lang ben gaan na denken tot het op een gegeven moment echt niet meer kon en misschien schandalig is dat ik hem dit afgelopen zondag heb laten weten.. na vanaf dat die weg was geen contact meer hadden.. wel vroeg aan vrienden hoe het ging.. Vat hij het erg goed op.. we zien elkaar sinds zondag en hebben het vooral over het belang voor wat er in me buik groeit. Gesprekken na gesprekken.. hoe dan ook staat hij achter de beslissing die ik zou maken. Dit is zo rot, dit hoor je samen juist te beslissen.. hij is echt heel begrip vol heel lief.. en prijs me eigenlijk de hemel in.. hoe ik de liefde ben in ze leven ben nog steeds en daardoor mij niet wou spreken of horen of wat dan ook en dacht dat als die een ander nam mij kon vergeten. Ik weet dat dit nu niet erg belangrijk is misschien, maar hij wilt het met zijn 3e doen. Verstandig gezien zeggen we samen alle bij dat het voor het kleintje gezien niet verstandig is om het te wereld te laten komen. Ik ben er nog niet klaar voor om samen te komen. Ik weet niet of ik het hem kan vergeven.. Ik zal denkik altijd me afvragen waarom en hoe zo snel..maar we zijn ook gevoelsmensen.. we hebben hetzelfde sterrenbeeld en hebben dus best wat karaktereigenschappen gemeen en vaak eens over de grotere dingen..Maar in ons hartje en als we denken aan de mensen die geen kinderen kunnen krijgen kunnen we het ook niet. Ik ben altijd degene geweest als je plezier heb moet je er ook verantwoording voor nemen..maar nu ik zelf in de situatie zit is dit zo verschrikkelijk moeilijk. Ik snap als jullie denken hoe kan je er zolang mee rond lopen en nog twijfelen het is belachelijk ik weet het echt... maar het is 1 van de moeilijkste keuzes die ik moet maken. Iedereen in onze omgeving maar echt ieder zegt dat het niet verstandig is. Ik ga altijd tegen alles en ieder in.. maar ik moet nu echt voor wat ik bij me draag doen wat echt goed is. Ondanks dat het echt welkom is mocht ik het echt houden..</p><p> </p><p>Moet ik verstandig zijn en denken in het belang van wat ik draag.. of moet ik met me hart kiezen ondanks dat ik vind dat het niet de tijd is door alles.. maar ik weet ook niet of ik het kan doen iets weg doen.. </p><p>Sorry als dit echt totaal nergens op slaat allemaal maar ik weet nu op dit moment echt even niet meer
</p><p> </p><p> </p>
</p><p> </p><p> </p>