Ik ben ook enorm misselijk geweest in de eerste weken (week 5-18), en zo ontzettend moe. Wandelen, afleiding of kleine beetjes eten, niets hielp. Ik sliep zo'n 16 uur per dag en kon amper 2-3 uur achter elkaar wakker blijven zonder in slaap te vallen, en van die wakkere paar uur spendeerde ik meestal een groot deel knuffelend met een teiltje of de wc pot zegmaar, en een ander deel van de tijd aan het proberen toch maar iets te eten omdat je toch ergens energie vandaan moet halen en mezelf weer opfrissen na het overgeven. Werken zat er bij mij ook gewoon een groot deel van de tijd echt niet in, en daar heb ik me best wel een tijdje schuldig over gevoeld terwijl ik er ook niets aan kon doen (en dat heus gedaan zou hebben als ik dat wel kon, het is niet alsof het leuk is om je zo beroerd te voelen). Maargoed, we hebben er een fantastisch kindje voor teruggekregen, dus uiteindelijk was het het dubbel en dwars waard.
Achteraf gezien bleek ik trouwens flinke bloedarmoede te hebben bij mijn zoontje, dus misschien verklaart dat iets van waarom ik zo moe was. Bij de volgende zwangerschap (veel minder klachten, maar ook een miskraam geworden) gingen mijn bloedwaardes weer meteen vanaf het begin enorm hard omlaag, maar toen heb ik meteen gevraagd om staalpillen, waarmee de vermoeidheid gelukkig grotendeels buiten de deur bleef (9-10 uur slapen per dag ipv 16).
Mijn contract was trouwens met 3 weken opgezegd (net voordat ik erachter kwam dat ik zwanger was dus) en met 6-7 weken kon ik stoppen met werken (en dan nog wat resterende vakantiedagen opgebruiken). Daarna ben ik gaan solliciteren, wat ook echt een drama was omdat ik telkens gesprekken af moest zeggen omdat ik gewoon te beroerd was om erheen te gaan, maar het is wel gelukt om iets nieuws te vinden (al hebben ze me tijdens de zwangerschap bijna niet gezien dus en zat ik grotendeels in de ziektewet).
Succes met de zwangerschap, hopelijk mag je er binnenkort wel echt van gaan genieten!
