Zwanger na een postnatale depressie?

A

Anoniem

Guest
Hallo allemaal!

Ik zit in de eerste ronde om zwanger te worden. We hebben er lang over na gedacht, en toch besloten om voor de derde te gaan.
Nu ik gestopt ben met de pil, krijg ik het ineens weer benauwd.
Na mijn laatste zwangerschap heb ik een postnatale depressie gehad. We kwamen er pas na bijna 3 maanden achter en met 10 maanden werd het pas minder.
Kortom die 10 maanden waren een hel, zowel voor mij als voor mijn vriend. Gelukkig heeft hij me fantastisch bijgestaan, zodat ik er weer boven op ben gekomen.

Ik heb me er via internet over verdiept, maar PND kun je heel goed voorkomen. Met die gedachten zijn we er ook in gegaan.
Ik zoek ervaringen van vrouwen die weer zwanger zijn geworden na een PND.
Hoe zijn jullie daarmee omgegaan en wat hebben jullie ertegen gedaan. En hebben jullie het terug gekregen.
Ik ga nu ineens zo twijfelen of we het wel moeten doen. Ik heb dan strkas wel 3 kinderen om voor te zorgen, kan ik dat dan wel aan?

Ik zou het heel fijn vinden om jullie ervaringen te lezen.

Liefs, Risje
 
Is er echt niemand die hier ervaring mee heeft???
Ik wil echt graag in contact komen met vrouwen die na een PND weer zwanger zijn geraakt.
Heeft iemand anders tips waar ik kan gaan zoeken.
Ik weet het echt niet meer, mn hormonen beginnen nu al op te komen.....

Bedankt, risje
 
Hoi hoi,

Helaas kan ik je ook niet helpen. Wat vervelend nou. Maar als je zo twijfelt kan je anders niet eerst nog eens goed gaan praten met je vriend of een hulpverlener misschien? Het lijkt me geen goede start als je er aan twijfelt. Ik wens je veel wijsheid.

Groetjes Petra
 
kan me voorstellen dat je graag iemand zou spreken die ook eerder een pnd heeft gehad en toch weer zwanger is geworden..... zelf heb ik (gelukkig) die ervaring niet, want het lijkt me toch behoorlijk heftig.

Heb wel van een kennis begrepen die een pnd heeft gehad en nu weer zwanger is dat ze vanuit het zhuis goeie begeleiding krijgt. Heeft oa ergens na de 30 weken een gesprek gehad met een hulpverlener aldaar en deze zal ook na de bevalling langskomen om hoe dan ook een aantal gesprekken te hebben en zo goed te kunnen kijken hoe het met haar gaat na de bevalling.
Ook als het allemaal wel goed gaat zal je ongetwijfeld met angsten en twijfels zitten door de vorige keer.....

Zou je anders niet sowieso eens je VK of gyn kunnen bellen?!
Je bent vast niet de eerste en waarschijnlijk ook niet de laatste bij wie de kinderwens de angst overwint en er toch echt een 2e wondertje gaat komen..... en zij zien zoveel vrouwen in hun praktijk dat ze in elk geval wel zullen weten hoe jij je eventueel in kan lezen en waar je met vragen terecht kan.

Hoop dat je een paar antwoorden mag vinden en natuurlijk dat het 2e gewenste kleintje niet al te lang op zich mag laten wachten!

groetjes,
Marije
 
Hoi Risje,

Ik kan je NOG niet zeggen hoe het is om na een PND weer zwanger te worden maar wij zitten in hetzelfde schuitje. Ik ben vorig jaar juli bevallen van ons dochtertje (gekregen via IVF) en heb daarna ook een PND gekregen. Een beetje hetzelfde als bij jou.
Nu hebben wij na lang twijfelen ook besloten voor een tweede kindje te gaan. Wij moeten dit dan weer via IVF doen. Maar iedereen die ik heb gesproken zegt dat het echt niet zo hoeft te zijn dat je weer een PND krijgt. Misschien heb je er wat aan om met me te praten.

Groetjes
Inge
 
Bedankt voor jullie reacties.

Die twijfel heeft echt weer met mn hormonen te maken. Voordat ik stopte met de pil wist ik zeker dat ik nog een derde wilde.
Het ene moment wil ik wel wel graag en een minuut later twijfel ik weer.
Ik zou heel graag onder controle willen tijdens mn zwangerschap. Ik weet niet hoe dat gaat, maar dat overleg ik tegen die tijd wel met de VK, en anders meld ik me weer bij de HA, die heeft mij de vorige keer goed geholpen en serieus genomen.
Ik dacht eigenlijk dat PND meer voor kwam.
Ach, ik moet er gewoon door heen denk ik.
 
Hoi,

Na mijn 1e bevalling kreeg ik na 2 weken een aantal klachten. Het begon met slecht slapen door obsessief malen over de bevalling en onze dochter. Daarna kreeg  ik paniek aanvallen, lag alleen nog maar op bed, wilde helemaal niets meer doen. En kon absoluut niet voor onze dochter zorgen. Ik zat echt in een zwart gat en zag het helemaal niet meer zitten, tot aan zelfmoordgedachten toe. Het begon niet zo heel erg, maar werd steeds erger. Ik dacht echt dat het nooit meer goed zou komen. Op aandringen van mijn familie ben ik naar de huisarts gegaan en die heeft me  antidepressiva voorgeschreven. Tijdens mijn zwangerschap was mijn moeder overleden en de huisarts dacht dat de depressie hier mee te maken had. Niet goed verwerkte emoties. De antidepressiva werkte heel goed. Na 2 weken merkte ik al verschil en na nog 2 weken waren mijn klachten weg. Na 4 maanden ben ik gestopt met de medicijnen en het is nooit meer terug gekomen.
Vier maanden geleden ben ik opnieuw bevallen van een dochter. Het is 5 weken heel goed gegaan en daarna kreeg ik langzamerhand weer dezelfde klachten. Het begon weer met slapeloosheid. Nadat ik een avondje (de 1e keer) na de bevalling met vriendinnen uit eten was en totaal niet op mijn gemak was en alleen maar kon denken aan onze dochter en me zoveel zorgen maakte, ben ik weer naar de huisarts gegaan. Omdat hij ook niet verwachtte dat het vanzelf over zou gaan en om erger te voorkomen kreeg ik weer antidepressiva. Dit keer met de diagnose postpartumdepressie. Weer duurde het ongeveer 2 weken voor de medicijnen gingen werken. Dit keer was het niet zo erg als de 1e keer, maar ook dit keer heb ik weer moeten knokken om deze tijd door te komen.
Het zijn bij mij duidelijk mijn hormonen die de samenstelling in mijn hersenen veranderen, want op het moment dat de medicijnen aanslaan is het over. En kan ik alles weer aan. Praten met een psycholoog of andere begeleiding is wat mij betreft ook niet nodig. Ik hoef geen vaardigheden aan te leren om voor onze kinderen te zorgen of om te wennen aan een baby of zoiets.
Juist omdat het zo heftig was heb ik die medicijnen gekregen. Waar ik de 1e keer zeker heel blij mee was. Ik weet niet wat er anders zou zijn gebeurt.
Ik had er wel flink de balen van dat het nu weer gebeurde. Volgens de huisarts hoefde dat namelijk helemaal niet. Wel wist ik dat de medicijnen werken en dat het dus wel over zou gaan. De eerste keer wist ik dat nog niet.
De weken dat de medicijnen nog niet werkte riep ik dat ik dit nooit meer mee wilde maken. Nu denk ik toch stiekem wel aan een derde............................ooit.
 
Hoi Reisa,

Bedankt voor je reactie.
Bij mij waren het ook zeker de hormonen en ik kreeg het meteen na de bevalling. Maar die hormonen veroorzaken juist de PND. Ik wilde de anti depresiva absoluut niet slikken, ik heb een vriendin die dat slikt en die komt er niet meer vanaf, is er gewoon helemaal aan verslaaft.
De HA was er niet blij mee en toch kreeg ik die pillen mee. Eenmaal thuis wist ik wat ik had, dus ben ik gaa zoeken op internet en heb een boek besteld over PND. Daaruit blijkt dat je dus bepaalde vitaminies en mineralen te kort komt. Ik heb alles geslikt zoals in dat boek vermeld werd en langzaam werd het beter.
Praten met iemand heeft het alleen maar slechter gemaakt, ik had ook nog eens een bany de de hele dag huilde en zij gaf mij de schuld daarvan.
Toen ben ik niet meer op komen dagen.
Op internet heb ik ook gelezen dat de kans op herhaling erg groot is, aangezien ik nu al met hormonen zit te kloten, verwacht ik wel dat ik het terug krijg.
Ik zou daarom tijdens mijn zwangerschap er al goed op willen voorbereiden.
Op dit moment gaat het weer goed, en wil ik heel graag nog een derde......
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan