<p>Hai allemaal,</p><p>ik ben er gister achtergekomen dat ik zwanger ben wat totaal niet de bedoeling was zelf aan de pil en me vriend zit aan de anabolen waardoor ze zaadkwaliteit enorm laag was en een zwangerschap dus eig niet mogelijk was maar toch is het raak. <br />ik heb zelf al 2 kids 1 van 2 jaar en 1 van 12 jaar ik twijfel enorm of dit wel slim is we zijn net 2 maanden bij elkaar wonen nog geen eens samen hij heeft een koophuis en ik heb zelf ook een woning de woning van hem is zoieso te klein en die van mij hetzelfde. <br />ik zit met zoveel dingen in me hoofd dat ik niet weet wat ik moet doen. <br />ben bang dat we elkaar nog niet goed genoeg kennen en de relatie dalijk strandt en ik er alleen voor kom te staan met 3 kids en hoe gaan we dat doen met een woning? Is dit niet te snel? <br />maar als ik er dan aan denk dst ik het weg moet laten halen word ik daar ook verdrietig van, en hij wil al zo lang een kind hij is 38 bijna ga ik hem die kans dan ontnemen? Ik weet dat de keuze bij mij ligt maar een beetje advies is welkom</p>
Zwanger na korte relatie
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Ik heb altijd zoiets van waar een wil is is een weg. Ieder kind is een leventje en ik begrijp je ook wel. Mocht het onwijs lastig zijn waarom kies je dan niet voor adoptie? Er zijn zoveel stellen bij wie dit niet lukt om kindjes te krijgen. Vindt daarom een baby zoveel meer brengen dan de paar obstakels die je nu moet gaan nemen. Succes met je keuze
Nou ja kijk t is inderdaad wat je ook zegt voor alles is een oplossing dat zit ook in me hoofd
en dat het ind al me kindje is over 2 weekkies begint het hartje te kloppen en ik weet ook eerlijk gezegd niet of ik ermee kan leven als ik het weghaal.
adoptie zou ik zoieso nooit kunnen wetende dat er ergens een kleintje van mij rondloopt en de kleine niet bij mij is.
en zolang ik twijfel zou ik het zoieso niet weg kunnen laten halen ik vind wel dat je voor jezelf dan echt een duidelijke nee ik wil het niet moet hebben voor je uberhaupt zo'n ingrijpende beslissing neemt
en dat het ind al me kindje is over 2 weekkies begint het hartje te kloppen en ik weet ook eerlijk gezegd niet of ik ermee kan leven als ik het weghaal.
adoptie zou ik zoieso nooit kunnen wetende dat er ergens een kleintje van mij rondloopt en de kleine niet bij mij is.
en zolang ik twijfel zou ik het zoieso niet weg kunnen laten halen ik vind wel dat je voor jezelf dan echt een duidelijke nee ik wil het niet moet hebben voor je uberhaupt zo'n ingrijpende beslissing neemt
Om eerlijk te zijn vind ik alle zorgen die je uit, hoe terecht ook, vragen die je stelt voor je beslist om voor een kindje te gaan. Het kindje is er nu al, en dan is maar 1 gevoel belangrijk. Wil je het houden of niet?
Stel dat je het echt wilt houden, zul je ontzettend spijt krijgen als je het om dat soort redenen weg laat halen. Tenminste dat zou ik hebben.
Het zijn ook wel dingen waar je een weg in gaat vinden. Misschien niet helemaal zoals je ideaal gezien voor ogen had. Bijvoorbeeld relatie loopt stuk hierdoor, of twee kindjes op 1 kamer, of... noem maar op. Maar een weg vind je wel. Ik zou gewoon proberen om bij je gevoel te komen. Wil je dit kindje houden?
Stel dat je het echt wilt houden, zul je ontzettend spijt krijgen als je het om dat soort redenen weg laat halen. Tenminste dat zou ik hebben.
Het zijn ook wel dingen waar je een weg in gaat vinden. Misschien niet helemaal zoals je ideaal gezien voor ogen had. Bijvoorbeeld relatie loopt stuk hierdoor, of twee kindjes op 1 kamer, of... noem maar op. Maar een weg vind je wel. Ik zou gewoon proberen om bij je gevoel te komen. Wil je dit kindje houden?
Mijn vriend en ik waren net 4/5 maanden samen toen ik in verwachting raakte van ons dochtertje. Hij heeft al een zoontje van 7, een schat van een jongen die ik zelf als zoon beschouw.
Toen ik zwanger raakte twijfelde ik ook erg, maar mijn hart schreeuwde het uit van vreugde. Hij heeft de keuze bij mij gelaten. Ik was ergens nog bang dat onze relatie kapot zou gaan en dat ik er dan alleen voor zou staan, maar nu zijn we bijna anderhalf jaar samen en zijn we er samen voor gegaan en onze relatie word met de dag sterker.
Ik snap je twijfel, luister naar je hart en doe waar jij je goed bij voelt
Toen ik zwanger raakte twijfelde ik ook erg, maar mijn hart schreeuwde het uit van vreugde. Hij heeft de keuze bij mij gelaten. Ik was ergens nog bang dat onze relatie kapot zou gaan en dat ik er dan alleen voor zou staan, maar nu zijn we bijna anderhalf jaar samen en zijn we er samen voor gegaan en onze relatie word met de dag sterker.
Ik snap je twijfel, luister naar je hart en doe waar jij je goed bij voelt
Ik was 5 jaar geleden ook onverwacht zwanger. Ik woonde toen ook niet samen. Ik wilde het heel graag houden. Ik voelde me heel verdrietig, maar ik dacht het ook hoe dan ook komt er een oplossing. Gelukkig was mijn vriend maar even van de kaart. Ik zei het maakt me niet uit wat je doet, maar ik hou het. Hij wilde eigenlijk geen kinderen maar we hielden wel van elkaar. We zijn op zoek gegaan naar een woning voor ons gezien. Dat was heel moeilijk maar op de valreep vonden we een appartement. Het was een moeilijke tijd, maar we zijn nu nog steeds bij elkaar. Relaties kunnen ook kapot gaan als je langer bij elkaar bent. Pak je probleem stap voor stap aan. Ze zijn praktisch en wie zegt dat jullie hierdoor uit elkaar gaan?
Zoals ik lees in je verhaal, krijg ik het gevoel dat je het kindje niet weg wilt laten halen. En dan moet je dit ook zeker niet doen! En je vriend heeft geen kinderen en is al 38, ga het gesprek met hem aan leg al je zorgen en scenario's op tafel. Misschien ziet hij dit wel als een enorm geschenk omdat hij anders geen papa zou worden. En bespreek de scenario's als jullie bijv uit elkaar zouden gaan hoe jullie dit dan gaan doen. Ik wens je heel veel succes en heel veel geluk en liefde!