Zwanger na korte relatie

dames heel erg bedankt voor jullie reactie ik had even de tijd nodig om alles op een rijtje te zetten er is nu ook het 1 en ander veranderd in de situatie☹️

ik probeerde gister een gesprek aan te knopen met mijn (ex) vriend om even alle twijfels en iritaties te kunnen bespreken dit ging een hele andere kant op ik merk gewoon en zal ook best door de hormonen komen dat we gewoon heel veel verschillen en niet op 1 lijn liggen om de 1 of andere reden viel dit blijkbaar niet goed en heeft die eigenlijk de relatie gister beeindigd.
ik gaf aan dat ik gewoon even tijd nodig heb even op mezelf moet zijn voor mezelf moet nadenken zonder druk van buitenaf.
het is niet zo dat ik nu ineens denk oh ik heb geen relatie meer dus nu word ik meer de kant van abortus opgeduwd.
ik blijf van mening dat het kindje er niks aan kan doen dat mijn relatie niet werkt en ben er dus nog steeds niet uit wat ik nou wil.
ik heb vorige week een afspraak gemaakt bij de abortuskliniek en eig toen ze me aan de telefoon vertelde hoe het dan met de abortuspil in ze werk zou gaan kwam het als een mokerslag binnen dat ik zwanger ben, ik heb een afspraak gemaakt om deze vrijdag te gaan en dan maar te kijken wat me gevoel op dat moment zegt toch maar vragen om de echo te mogen zien en vragen of het hartje al klopt, om me heen zeggen ze juist dat ik dom ben als ik dat doe want dat ik er dan zoieso niet mee doorga maar dan denk ik als je echt zo zeker ben van je zaak dat je het weg wil laten halen zou die echo niks uit moeten maken??
wat vinden jullie!! En ik blijf van mening waar er 2 kids kunnen eten kunnen er ook 3 eten 
 
Ik denk dat je echt moet doen wat jij denkt dat goed is. Er zullen mensen zijn die zeggen dat je nooit een abortus moet nemen, dat je je verantwoordelijkheid moet nemen etc. Er zullen mensen zijn die zeggen dat een abortus nu nog prima kan en dat je je moet afvragen wat voor leven je het derde kind kunt bieden met daarbij allerlei praktische overwegingen. Er is niet 1 groep die het meest gelijk heeft. Je moet doen wat je zelf denkt dat goed is. Misschien helpt het je als je echt probeert in te denken hoe het is als je de embryo weghaalt (waarschijnlijk is het nu amper een halve cm) en hoe het is als je straks een baby hebt. Wat spreekt jou dan aan? Word je verdrietig van de abortuspil?
Je geeft aan dat je het hartje wil zien. Wil je dat doen zodat je dan beter voelt wat je nou daadwerkelijk echt zelf wilt?

Je geeft ook aan dat je zelf denkt dat een derde mond ook wel gevoed wordt. Dat duidt erop dat je het eigenlijk wel wilt houden? Zijn er mensen in je omgeving die jou adviseren om een abortus te nemen? Je moet voor jezelf kiezen natuurlijk..

Als het je gaat om kosten: ik zag online dat je aan 1 kind 17% van je inkomen kwijt bent, bij twee kinderen 28% van je inkomen en bij drie kinderen 32% van je inkomen. Het derde kind kost relatief gezien blijkbaar het minst. Vast omdat je al heel veel hebt van de eerste twee. De vraag is ook wat je zelf als ouder aankunt, hoe je netwerk/steun is en of je het kindje een stabiel liefdevol leven kunt bieden.

En ook heel egoïstisch; wil je dit ook? Maar wat ik zeg: er zijn twee kampen. Mensen die zeggen dat je het koste wat het kost moet houden en mensen die er praktisch in staan. Je moet voor jezelf bedenken hoe jij erin staat en of je de gevolgen van je keuze kunt dragen; ongeacht welke keuze je maakt.

Ik heb geen ervaring met een abortus, maar het zal vast geen pretje zijn, maar een kindje wat geen stabiel leven kan krijgen, ongewenst is of waardoor jij jezelf niet meer staande houdt ook niet.

Succes met deze lastige beslissing…

 
Ik ben geweest en me twijfels ook besproken waardoor ze me zelf ook al niet wilde helpen en naar huis hebben gestuurd gelukkig
ik heb de echo gezien en toen ik echt zag dat er wat zat brak ik ook in tranen uit 
ik heb maandag een afspraak bij de verloskundige om daar ook nog het 1 en ander te bespreken.
en ind ik wil graag weten of het hartje klopt omdat ik dan mischien wat beter weet wat ik moet doen voor mezelf.
en ja er zijn mensen in me omgeving die een abortus aanpraten maar ook een paar die zeggen dat ik sterk zat ben om het te laten komen
het is ook meer dst ik denk jesus hoe ga ik dit doen als ik net bevallen ben en me dochtertje van dan 3 heb plus de baby die amper slaapt me zoon van 12 een huishouden wat doorgaat een hond die uit gelaten moet worden dan denk ik pfff dat is wel heel veel ik heb dan zoieso hulp nodig anders ben ik een lopend lijk.
aan liefde zal het de baby niet ontbreken dat is het punt niet ik denk dst het voor mij ook gewoon belangrijk is te weten of er iemand voor me is die eerste weken 
 
Je komt ontzettend opgelucht over en dat is mooi! Je zult zien als dit kindje er straks is, ben je zooo blij elke dag dat je voor hem/haar hebt gekozen. Je hebt vast genoeg lieve mensen om je heen om je bij te staan!
En anders laat je weten waar je woont, dan zijn er hier misschien mensen die wat kunnen betekenen..
 
Ach lieve schat.. ik ben blij dat je steeds meer weet wat je zelf echt wilt. De eerste twee lukken jou ook alleen, waarom een derde niet? Ik kan me voorstellen dat dat echt heel erg pittig is zeker in het begin, maar daar kan je nu al plannen voor maken. En als de mensen om je heen weten hoe graag je het wilt houden en hoe kapot je zou zijn van een abortus zouden ze dan ook niet voor je klaarstaan? Als ik je verhaal hoor zou ik je zelfs willen helpen en ik ken je niet eens :)
 
Meiden heel erg bedankt voor jullie reacties zijn echt hartverwarmend ?
ik ben gister bij de verloskundige geweest en alles besproken plus de kleine frummel weer gezien en ik zag het hartje kloppen heb het tog maar even voor de zekerheid gevraagd en het hartje klopte ind.
ik ga even met me moeder bespreken of ze er voor me zou willen zijn de eerste paar weken verloskundige gaf dat ook als advies het tog even te vragen want als dat niet het geval is bemoeilijkt dat het wel heel erg
ik hou jullie op de hoogte en heel erg bedankt dat ik hier tog een beetje me ei kwijt kan dat helpt een hoop
 
Terug
Bovenaan