Ha dames,

In oktober heb ik een miskraam gehad van ons tweede kindje. Nu ben ik zwanger van ons derde kindje. Ik vroeg mij af of er meer dames zijn die het heel lastig vinden om zwanger te zijn na een miskraam. Qua gevoel ben ik enerzijds natuurlijk heel blij, maar anderzijds voelt het alsof ik ons tweede kindje nu vervang en ben ik heel bang dat het misgaat. Ik ben zoals je misschien ziet een beetje op zoek naar erkenning. We hebben het nog niemand verteld, want we willen het nog even voor onszelf houden.
Liefs
 
Ik heb een vroege miskraam gehad voor twee voldragen zwangerschappen. Ik heb nog nooit een seconde het vruchtje als een volwaardig kind gezien en dus ook nooit mijn oudste als vervanging. Mijn oudste zoon vloeit weliswaar voort uit medisch gezien mijn tweede zwangerschap maar hij is geen vervanger en ook gewoon mijn oudste. Ik weet niet hoever jij zwanger was maar ik zou het idee van vervanging toch proberen los te laten. Je schiet daar niets mee op en je maakt jezelf onnodig verdrietig. De spanning zal ook wel afnemen als je verder zwanger bent dan dat je bij je tweede kindje was. Of bedoel je dat je een vroeggeboorte had?
 
Laatst bewerkt:
Beste G, ik begrijp ontzettend goed dat het zo dubbel voor je voelt. Zelf heb ik bij mijn eerste zwangerschap een miskraam gehad met 11 weken en toen ik daarna zwanger was, voelde het voor mij ook dubbel. Ik denk vaak nog aan mijn eerste ''kindje''. Wat mij heeft geholpen met het verwerken is dat ik tot het inzicht ben gekomen dat ik eigenlijk dankbaar ben dat mijn lichaam/de natuur de keuze heeft gemaakt om de zwangerschap te beëindigen omdat er zeer waarschijnlijk iets niet goed ging met het kindje. En dat mijn lichaam mij mogelijk heeft behoed voor nog meer verdriet en ik zelf gelukkig de keuze niet heb hoeven maken (bijv. in een nog verder stadium). Ook ben ik me na de miskraam iets meer gaan verdiepen in mijn spirituele kant, waar ik daarvoor me nooit in heb verdiept. En dat heeft me rust gegeven en voelt het, heel gek ook als iets moois. Ik zelf ervaar nu dat hij (ik dacht dat het een jongen was) nu altijd bij me is en dat het goed is zo. Ik denk dat het altijd even kost om zo iets verdrietigs te verwerken en dat is ook helemaal niet erg. Ik hoop dat je kan gaan genieten van je huidige zwangerschap. Ik snap dat je nu ook extra bang bent dat het weer fout kan gaan, dat had ik ook, echter heb je hier geen invloed op. Dat geeft aan de ene kant frustratie maar kan aan de andere kant ook rust geven.

Ook hebben we op Ouders van Nu een artikel gewijd aan het verwerken van een miskraam en wat daarbij kan helpen. Ik vind het zelf een erg mooi en behulpzaam artikel. Hierbij de link naar het artikel:


Verder staan wij hier natuurlijk ook altijd voor je klaar!

Ik hoop dat je hier iets aan hebt- Jetske
 
Beste G, ik begrijp ontzettend goed dat het zo dubbel voor je voelt. Zelf heb ik bij mijn eerste zwangerschap een miskraam gehad met 11 weken en toen ik daarna zwanger was, voelde het voor mij ook dubbel. Ik denk vaak nog aan mijn eerste ''kindje''. Wat mij heeft geholpen met het verwerken is dat ik tot het inzicht ben gekomen dat ik eigenlijk dankbaar ben dat mijn lichaam/de natuur de keuze heeft gemaakt om de zwangerschap te beëindigen omdat er zeer waarschijnlijk iets niet goed ging met het kindje. En dat mijn lichaam mij mogelijk heeft behoed voor nog meer verdriet en ik zelf gelukkig de keuze niet heb hoeven maken (bijv. in een nog verder stadium). Ook ben ik me na de miskraam iets meer gaan verdiepen in mijn spirituele kant, waar ik daarvoor me nooit in heb verdiept. En dat heeft me rust gegeven en voelt het, heel gek ook als iets moois. Ik zelf ervaar nu dat hij (ik dacht dat het een jongen was) nu altijd bij me is en dat het goed is zo. Ik denk dat het altijd even kost om zo iets verdrietigs te verwerken en dat is ook helemaal niet erg. Ik hoop dat je kan gaan genieten van je huidige zwangerschap. Ik snap dat je nu ook extra bang bent dat het weer fout kan gaan, dat had ik ook, echter heb je hier geen invloed op. Dat geeft aan de ene kant frustratie maar kan aan de andere kant ook rust geven.

Ook hebben we op Ouders van Nu een artikel gewijd aan het verwerken van een miskraam en wat daarbij kan helpen. Ik vind het zelf een erg mooi en behulpzaam artikel. Hierbij de link naar het artikel:


Verder staan wij hier natuurlijk ook altijd voor je klaar!

Ik hoop dat je hier iets aan hebt- Jetske
Hi Jetske,
Dankjewel voor je open en eerlijke berichtje. Ja het verdriet zit er echt nog wel en ik vind het zo dubbel. Maar gelukkig heb ik wel de rust dat het “zo beter” is. Al voelt dat emotioneel niet altijd zo. Fijn om te horen dat het wel verandert door de tijd. Dankjewel!
 
Ik heb een vroege miskraam gehad voor twee voldragen zwangerschappen. Ik heb nog nooit een seconde het vruchtje als een volwaardig kind gezien en dus ook nooit mijn oudste als vervanging. Mijn oudste zoon vloeit weliswaar voort uit medisch gezien mijn tweede zwangerschap maar hij is geen vervanger en ook gewoon mijn oudste. Ik weet niet hoever jij zwanger was maar ik zou het idee van vervanging toch proberen los te laten. Je schiet daar niets mee op en je maakt jezelf onnodig verdrietig. De spanning zal ook wel afnemen als je verder zwanger bent dan dat je bij je tweede kindje was. Of bedoel je dat je een vroeggeboorte had?
Hi!
Ah ik denk dat daar het verschil zit. Ik zie de miskraam en dus het vruchtje wel als volwaardig kind. Fijn dat het voor jou makkelijker was!
En ik denk inderdaad dat dat ook wel meehelpt als je verder zwanger bent.
Bedankt voor je berichtje!
 
Terug
Bovenaan