Zwanger na miskraam

[2Boysmama]

Ben ik helemaal met je eens. Vanaf dat je zwanger bent en het kindje onder je hart draagt, is het je kindje. Of je nou 6 weken, 11 of 34 weken zwanger bent…

@ 2boysmama, vanaf wanneer zie jij het wel als een kindje dan?

Mijn zwangerschap was met ruim vijf weken al klaar. Ik verloor iets in de vorm van een rijstkorrel. Dat heb ik dus nooit gezien als een volwaardig kind. Het heeft niet eens een hartslag gehad. Ik ben uiteraard hierom verdrietig geweest maar bij mijn volgende zwangerschap heb ik mijn kind nooit als vervanger gezien en mij al helemaal niet schuldig gevoeld. Ik werd immers willens en wetens weer zwanger.

Het is niet aan mij om te zeggen hoe je moet rouwen na een miskraam of bij welke termijn je spreekt van een volwaardig kind. Daarin staat iedereen anders. Ik ben alleen van mening dat het zinloos is om jezelf schuldgevoel aan te praten over het feit dat je weer zwanger bent na verlies. Wees alsjeblieft blij. Het is immers weer gegund om zwanger te worden. Nu maar hopen voor TO dat het vruchtje blijft plakken.

 

[Essil]

Ik denk dat het best een beetje verschil maakt, in de eerste drie maanden is de kans groter dat het misgaat. Dus daar houdt je vooraf wel een beetje rekening mee.

 

[Gebruiker10405405]

Bedankt voor jullie reacties. Het was niet mijn bedoeling hier een hele discussie mee te starten. Ik heb een vroege miskraam gehad, maar zie het wel als een volwaardig kindje. Ondanks dat je weet dat het mis kan gaan. Feit blijft dat het je hele zwangerschap tot aan de geboorte nog mis kan gaan. En ik ben vooral dankbaar dat ik zwanger heb mogen zijn en nu wederom ben.

Ik ben ook zeker blij dat ik weer zwanger mag zijn. Dus de sneer dat ik alsjeblieft blij moet zijn, mag je houden. Want volgens mij is elke vrouw die gewenst zwanger is er blij mee. Ongeacht de kwalen die je kunt hebben. Maar dat ik deze gevoelens heb is volgens mij niet heel raar of ongewoon en mogen er naar mijn mening ook zijn. Ik wilde vooral weten of er meer dames zijn die daar last van hebben (gehad) Wat ik dus ook aangaf in de start hiervan was dat ik op zoek ben naar erkenning. Zodat je er samen over kan praten omdat er juist vaak wordt gedaan alsof het niet zoveel voorstelt en je je aanstelt. Terwijl mijn gevoel mijn gevoel is en ik daar niks aan kan veranderen.

Niet een welles nietes over wanneer ik wel of niet mag spreken van een volwaardig kindje en dat ik niet blij ben of dat mijn gevoel onzin is.

Dat er mensen zijn die er anders over denken is helemaal oke, maar dan is deze topic niet voor jou bedoeld. En Essil dat jij vindt dat dat verschil maakt ben ik niet met je eens. Ik en vele vrouwen met mij hechten zich op het moment van positieve test aan het ongeboren kindje in hun buik. Wederom is dat voor iedereen anders, maar ik heb meer vrouwen in mijn omgeving gesproken die dit beamen.

Maar goed ik ben dus nog steeds op zoek naar dames die eenzelfde gevoel hebben of gehad hebben in deze situatie.

 

[Essil]

Bedankt voor jullie reacties. Het was niet mijn bedoeling hier een hele discussie mee te starten. Ik heb een vroege miskraam gehad, maar zie het wel als een volwaardig kindje. Ondanks dat je weet dat het mis kan gaan. Feit blijft dat het je hele zwangerschap tot aan de geboorte nog mis kan gaan. En ik ben vooral dankbaar dat ik zwanger heb mogen zijn en nu wederom ben.

Ik ben ook zeker blij dat ik weer zwanger mag zijn. Dus de sneer dat ik alsjeblieft blij moet zijn, mag je houden. Want volgens mij is elke vrouw die gewenst zwanger is er blij mee. Ongeacht de kwalen die je kunt hebben. Maar dat ik deze gevoelens heb is volgens mij niet heel raar of ongewoon en mogen er naar mijn mening ook zijn. Ik wilde vooral weten of er meer dames zijn die daar last van hebben (gehad) Wat ik dus ook aangaf in de start hiervan was dat ik op zoek ben naar erkenning. Zodat je er samen over kan praten omdat er juist vaak wordt gedaan alsof het niet zoveel voorstelt en je je aanstelt. Terwijl mijn gevoel mijn gevoel is en ik daar niks aan kan veranderen.

Niet een welles nietes over wanneer ik wel of niet mag spreken van een volwaardig kindje en dat ik niet blij ben of dat mijn gevoel onzin is.

Dat er mensen zijn die er anders over denken is helemaal oke, maar dan is deze topic niet voor jou bedoeld. En Essil dat jij vindt dat dat verschil maakt ben ik niet met je eens. Ik en vele vrouwen met mij hechten zich op het moment van positieve test aan het ongeboren kindje in hun buik. Wederom is dat voor iedereen anders, maar ik heb meer vrouwen in mijn omgeving gesproken die dit beamen.

Maar goed ik ben dus nog steeds op zoek naar dames die eenzelfde gevoel hebben of gehad hebben in deze situatie.

Sorry, mijn opmerking was ondoordacht. Je gevoelens zijn je gevoelens, en het zal inderdaad voor iedereen anders zijn. Ik kende al voor ik zwanger raakte, diverse vrouwen in mijn omgeving die in diverse stadia de vrucht/baby zijn kwijt geraakt. Dus ik heb me vanaf het begin schap gezet voor deze optie. En heb aangenomen dat andere vrouwen dat zelfde doen.
Ik weet niet in hoeverre die vrouwen het gevoel hadden, dat ze de vorige vrucht/baby vervingen, maar wel dat ze hun kinderwens uiteindelijk vervuld hebben.
En in mijn stamboom staat een gezin, dat tot 4x toe, dezelfde naam aan een dochter heeft gegeven, de 4e bleef wel leven. (In die tijd was kindersterfte hoger.) Zij zagen het vermoedelijk dus wel als vervanging. In ieder geval een nieuwe poging tot vernoeming.
Maar ieder persoon is uniek, echt vervangen is het uiteindelijk niet. Een nieuwe poging, een nieuwe kans, een nieuw resultaat. Een uniek mensenkindje.
Een vervulling van een kinderwens.

 

[Gebruiker10405405]

Sorry, mijn opmerking was ondoordacht. Je gevoelens zijn je gevoelens, en het zal inderdaad voor iedereen anders zijn. Ik kende al voor ik zwanger raakte, diverse vrouwen in mijn omgeving die in diverse stadia de vrucht/baby zijn kwijt geraakt. Dus ik heb me vanaf het begin schap gezet voor deze optie. En heb aangenomen dat andere vrouwen dat zelfde doen.
Ik weet niet in hoeverre die vrouwen het gevoel hadden, dat ze de vorige vrucht/baby vervingen, maar wel dat ze hun kinderwens uiteindelijk vervuld hebben.
En in mijn stamboom staat een gezin, dat tot 4x toe, dezelfde naam aan een dochter heeft gegeven, de 4e bleef wel leven. (In die tijd was kindersterfte hoger.) Zij zagen het vermoedelijk dus wel als vervanging. In ieder geval een nieuwe poging tot vernoeming.
Maar ieder persoon is uniek, echt vervangen is het uiteindelijk niet. Een nieuwe poging, een nieuwe kans, een nieuw resultaat. Een uniek mensenkindje.
Een vervulling van een kinderwens.

Dankjewel voor je reactie.

Hmm ja ik kan mij voorstellen als het veel om je heen is gebeurd je je er nog bewuster van bent.

Oh wow dat is ook wel heel verdrietig maar ook bijzonder hoe die familie dat gedaan heeft.

Het is zoiets persoonlijks met hoe jij je voelt als je zoiets meemaakt. De een gaat het eenvoudiger mee om dan de ander.

Bedankt voor het delen