Zwanger na Sterilisatie man

Hallo,

Waarschijnlijk zijn de wonderen de wereld niet uit. Mijn man is al ruim 10 jaar gesteliriseerd. Toen ik hem leerde kennen had hij dit al gedaan na zijn tweede kind.

Ik zelf heb ook twee kinderen en na ons huwelijk had ik toch vrij snel de wens om met hem een derde te willen.
Ook omdat ik mijn beide zwangerschappen met de vader niet erg prettig heb ervaren en ook na tweede zangerschapnhet alleen moeten doen.
Je kent het wel echt meisjes droom samen zwanger zijn etc.
Mijn man wilde geen derde kind. Hij had er toen al bewust voor gekozen. We hebben het gehad over herstel, maar hij wilde niet toe geven en ik voelde me machteloos, maar heb me er toch bij neergelegd.

Nu ben ik al ruim 2 weken misselijk, zwevrig in mijn hoofd, 2 dagen overtijd, gespannen borsten etc. Iedereen riep al je bent zwanger. Ik gelijk dit kan niet, want me man heeft het doorgeknipt.
Afgelopen vrijdag naar de dokter, die begon er ook over. Dus ik weer, nee dat kan niet want bla bla.
Dus de dokter nou het gebeurd wel eens, maar ik gelijk nee dat kan niet na 10 jaar ongemogelijk.
me bloeddruk was wel laag, maar verder geen bijzonderheden. Het leek of mijn hele zwangerschap van de vorige kinderen herhaalde. parfum maakt me misselijk, sigaretten raak ik niet aan etc.
Dokter had gezegd, wacht dit weekend af en kom maandag anders voor een test.

Het gaat toch aan je knagen, met man over gehad en kleine woordewisseling is er geweest ivm ddst mijn man denkt dat hij de vader niet kan zijn als het zo is.
Nou geloof me, als het zo is kan er echt niemand anders vader zijn.
Gehad over vaderschaps test en alles en dit deed wel erg pijn.
Uiteindelijk toegestemd dat als het zo is, dat we na de echo hem laten testen en kijken of het bij hem actief is.
Inmiddels begint hij wel aan het idee te wennen en vind hij het stiekem wel leuk.

Ik kon niet wachten tot maandag en heb een test gekocht en met veel uitstel en wachten bang dat het test negatief zou zijn en teleurgesteld zijn tot bang dat het positief is en ik mijn hele leven om ver moet gooien. Net begonnen met opleiding en kans op een fantastische baan.
Dus toch uiteindelijke gedaan. En wat blijkt 2 streepjes, alleen dat ene streepje is wel uitgelopen. Het was zo een goedkope test van kruidvat.
Ergens super blij en me man in de war, maar kan toch wel aan eht idee wennen. Maar dan ook het gevoel hoe kan dit? Mijn man ook.! het is 10 jaar geleden en kan het dan toch herstellen? Ik heb ook gekeken naar schijnzwanger, maar dan moet je test ook negatief zijn. Volgens de berekening zit ik nu in me 4e week.

Heeft iemasnd hier ervaring mee en kan dit echt zo lopen>? Bestaan wonderen dan echt?

Ik hoop op reacties.

Groetjes Des
 
Hoi Des,

ik heb hier geen ervaring mee. Maar wat een spannend verhaal zeg en wat leuk dat jullie dan toch nog een kindje krijgen. Het is inderdaad wel bijna ongelofelijk. Toch hoor je het wel is. Misschien kun je googlen op ervaringen die dat ook hebben mee gemaakt, In iedergeval hartelijk gefeliciteerd.

Groetjes Sanne
 
Jeetje, wat een verhaal hé?! Ik ken een vrouw die al een hele tijd gesterriliseerd was en ook zwanger raakte... Wonderen bestaan... Zelf ben ik geheel onverwacht zwanger van ons derde kindje, door de pil heen. (niet ziek geweest & de pil ook niet vergeten...) Maar goed dat hoor je welleens vaker. Jullie verhaal is wel heel bijzonder. Dit kindje wil gewoon heeeel graag bij jullie zijn!!!
 
Dank jullie wel :)

Het mooie heeft ook een nare kant, helaas zijn er ook mensen uit onze omgeving die tegen mijn man allemaal dingen zeggen zoals je moet vaderschaps test doen, ze is vreemdgegaan etc. Ik snap de reacties ergens wel, maar het doet wel erg veel pijn.
Mijn man trekt zich er nergens van aan en hij weet wat hij aan me hebt en gelooft me ook. Maar ik ervaar het wel erg als kwetsend.

We hebben afgesproken dat we na de 12 weken echo, als alles goed blijkt te zijn, een afspraak maken bij het ziekenhuis om zijn zaadjes te tellen
 
oh wat spannend zeg!

Hier is 2 maand terug de 4e geboren en manlief zal binnenkort/ in komende jaar naar het zhuis voor een sterilisatie.

Dit doen we echter wel met in ons achterhoofd de wetenschap dat er een hele kleine kans is dat tzt de boel weer 'aan elkaar groeit'.
Het gebeurt niet vaak, maar het is niet iets wat nooit gebeurt en dan krijg je zo'n verrassingskindjes als er bij jullie nu blijkbaar heel graag wil zijn.

Zelf zou ik denk ik na eerst verward 'gewoon' blij zijn met het kindje op komst. Waar er (in ons geval) 4 eten kunnen dat er ook 5 zijn zeg maar.
Ik zou persoonlijk wel ontzettend veel moeite hebben en waarschijnlijk zeer boos en verdrietig over opmerkingen over vaderschap/ vaderschapstesten.
Lekkere 'vrienden' zeg maar *oeps*.

Enne... gefeliciteerd he :)
 
Hoi Marije,

Inderdaad, het is ook erg kwetsend, vooral dat ze tegen mij het niet durven te zeggen. IN dit soort gevallen weet je dan wie ze zijn toch.

Verder zit ik nu ook op een hoge wolk en geniet van het idee dat ik toch nog een kleintje krijg. Me man moet nog wennen en heeft het idee dat hij in een droom zit, maar ergens vind hij het ook wel erg leuk beetje onwerkelijk, vooral omdat het zolang geleden is dat hij die operatie heeft gehad.

morgen dus naar de dokter en ik hoop nu alleen dat ik niet een deksel op me neus krijg
 
Het gebeurt vaker... Mensen die vorig jaar naast ons stonden op de camping hadden dit ook meegemaakt, er zat 10 en 12 jr leeftijds verschil tussen de kleine en zijn broers.

Naar die reacties uit je omgeving!
 
Terug
Bovenaan