Zwanger van de derde

E

EvdB

Hoi allemaal,
Ik schrijf dit terwijl ik ook weet dat er mensen zijn hier die op dit forum zitten omdat ze moeite hebben met zwanger worden en niets liever willen dan een kindje krijgen. Het spijt me als ik mensen met dit berichtje pijn doe.
Ik ben, zoals de titel van het topic zegt, zwanger van de derde. Het is vrij kort op mijn tweede en ik heb er straks 3 onder 4. Het was onverwachts, maar toegegeven, we zijn zelf niet helemaal voorzichtig geweest en ik accepteer de gevolgen. Mijn man reageerde echt top toen ik het hem vertelde, terwijl ik had gedacht dat hij echt blinde paniek zou voelen.
Toch hebben we nu het gesprek om de zwangerschap voort te zetten of niet. Ik denk dat ik het super zwaar ga vinden met drie kleintjes, maar weet ook dat je overal je draai wel in vindt. Onze financiële situatie is op dit moment niet ideaal, maar in de komende 8 maanden kan er nog veel veranderen. Ik denk dat ik dit wil en kan en toch voel ik me onzeker. Mensen die in eenzelfde situatie hebben gezeten en wijze woorden hebben?
 
Niet helemaal hetzelfde, maar ik ben ook zwanger van de 3e. 30 weken ondertussen.
Mijn dochters zijn 4.5 en 2.5. Dus ietsje ouder dan bij jou. Deze zwangerschap was wel gepland.

Maar pittig vind ik het wel. We zitten in een enooorme verbouwing thuis. Zowel boven als beneden komt er een half huis bij. De verbouwing is nog niet klaar als de baby er straks is. Elke dag wordt er geklust en de zorg voor m'n 2 dochters ligt volledig bij mij. M'n man is hard aan het klussen. Daarnaast werk ik ook nog gewoon 2 dagen. Elke avond om 22.00 kan ik het hele huis stofzuigen en dweilen en soppen want echt alles zit onder de gruis en stof elke dag..
Het valt me enorm zwaar, veel zwaarder dan gedacht. Afgelopen week heb ik elke dag flinke huilbuien, ik KAN soms niet meer.

Ja, we hebben hier zelf voor gekozen maar het valt me 100x zwaarder dan gedacht. Ik voel me emotioneel helemaal niet top en lichamelijke zeer zeker ook niet. Toch gaan we elke dag maar weer door en zetten onze schouders eronder. Abortus is hier nooit een optie geweest, ons kindje is zeer gewenst. Maar achteraf hadden we het misschien toch even een half jaartje moeten uitstellen..

Soms kom je in een situatie die je niet voorzien hebt en valt het tegen en is het mega zwaar. Maar ik ben ervan overtuigd dat het weer op z'n pootjes terecht komt. Het MAG ook zwaar zijn soms, daar mag je ook gewoon aan toegeven. Ik hoop voor je dat je het een plekje kunt geven en de tijd neemt om na te denken of jullie dit écht willen/kunnen. Sterkte!!
 
Hi!
Ik herken je gevoel. Onze tweede dochter was 10 weken toen bleek dat ik weer zwanger was. binnen 2 dagen zei mijn man ‘dit kindje is ook welkom!’

Ondertussen hebben we dus twee dochters van 3 en 1,5 en een zoon van 6 maanden. En ja, de dagen zijn met regelmaat pittig. Ik zit savonds doodmoe op de bank.

Maar ik zie ook dat ze nu al samen opgroeien en naar elkaar toe trekken. Wat ik vooral pittig vind is dat er de eerste maanden altijd iemand gevoed moest worden. Ontbijt voor de oudsten, flesje, drinken en tussendoortje, lunch, flesje, fruithap, warm eten, flesje. Dat maakt in je eentje met kinderen de deur uit gaan in het eerste halfjaar pittig.
Wij hebben een duo wagen gekocht. En dat ding is nu mijn vrijheid! De oudste wandelt wel lekker mee.

Ondanks de drukte en het gejengel, dat bij momenten echt heftig is, zou ik het niet anders willen?
 
Hoi,
Wij hebben nu 3 kinderen 5, bijna 4 en 2,5. Als het zo mag zijn hopen we dat we dit ja zeanger mag worden van de 4de. Het was/is in begin misschien wel druk maar je moet jezelf aan de situatie overgeven al is het hoe moeilijk. Ik zou zeggen er groeit nu al een kindje. Je man was enthousiast erover laat je emoties de vrije loop, want het mag, maar geef het kans.
Na de verbouwing heb je weer rust en hoef je niet elke avond alles te poetsen.
 
Hi! Hier hetzelfde maar dan wel gepland. Ik denk dat het druk gaat worden maar ik denk (hoop) ook dat zo kort op elkaar kindjes krijgen een goede band tussen ze schept. Ik geloof er in dat alles altijd op z'n pootjes terecht komt. Succes met jullie beslissing ??
 
Voor het gedeelte over de financiële situatie, er zijn plannen om de dagopvang gratis te maken, misschien scheelt dat.
Vanaf het moment dat de jongste met de pot mee kan eten, scheelt 2 of 3 kinderen niet zoveel. Zal vooral de kosten van de luiers zijn.
 
Ik krijg eind juli de 3e. Dan wordt de oudste in januari 4 en de 2e in februari 2 dus heb ik er ook 3 onder 4.

Heb me in alle zwangerschappen nooit zo kut gevoeld als nu. Ik vindt het echt heel zwaar. Vraag me regelmatig af waar ik aan begonnen ben. Verwacht nu een dochter. Oudste 2 zijn jongens dus voel me wel gezegend.

Ik denk bij mezelf: de oudste gaat volgend jaar naar kleuterschool. Dan heb ik er 2 een half jaar ongeveer thuis en dan gaat de 2e ook weer naar peuterschool en dan heb ik weer ff tijd voor onze.jongste.

Kwa financiën kunnen wij ons goed redden normaal gesproken. Nu komen er een aantal dure dingen aan dat dan wel dus dat is een beetje zuur

Hebben wel besloten om een duo wagen aan te schaffen. Dit omdat de oudste dan dus 1.5 is en net te jong voor de hele afstanden te lopen. We wonen 7 minuten van school af dus auto is dan egt overbodig. Wij hadden al een grotere auto aangeschaft met de 2e dus dat blijft gewoon. Verder gaan we wel een bakfiets aanschaffen aangezien deze meid in de zomer geboren gaat worden en met 3 kids op 1 fiets het jiet handig wordt. Kan de oudste leren fietsen natuurlijk maar die gaat dit jaar ook zoveel veranderingen door. Lekker rustig aan doen.

De oudste gaat trouwens naar een 1 persoonsbed en dan gaat zijn meegroeibedje. Naar de kleine meid

Kortom: waar een wil is is een weg. Het zal zeker pittig worden maar die tijden worden ook weer beter denk ik dan maar
 
Bedankt voor jullie reactie en voor de mensen die ook een kindje verwachten, gefeliciteerd. Eigenlijk hebben we wel besloten ervoor te gaan, maar voel me super onzeker! Herkenning is dus wel fijn! Dankjulliewel!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan