Zwanger van de tweede, minder aandacht?

A

Anoniem

Guest
Ik vraag mij eigenlijk af of er meerder vrouwen zijn die ervaren wat ik ervaar.

Ik ben nu zwanger van de tweede en uitgerekend in dec 2007. Wat ik merk is dat er veel minder aandacht is voor deze zwangerschap.

Alles kabbelt voort en in vind het in vergelijking met mijn eerste echt heel jammer dat er weinig belangstelling voor is.
Ook mijn man en ik zijn er samen nog niet zoveel mee bezig en ik vind dat echt heel jammer. Vooral omdat ik natuurlijk vorig jaar met 17 weken ben bevallen van een dood kindje en nu ruim 17 weken gezond zwanger ben.

Misschien dat het er bij hoort als je zwanger bent van de tweede. Maar het geeft mij het gevoel dat dit kindje minder welkom zou zijn en dat wil ik absoluut niet overbrengen. wij zijn juist zo ontzettend blij dat het nu allemaal goed gaat en dit kindje is zelfs meer dan welkom bij ons!

Ook mijn omgeving is heel anders deze keer dan bij mijn eerste. Toen werden deuren geopend, stoelen klaargezet. Iedereen vroeg hoe gaat het met jou? Nu vraagt zelden iemand hoe het met mij gaat.
Ik word daar een beetje verdrietig van, herkent iemand dit?

gr mama van MD
 
Hoi,
Het minder met de zwangerschap bezig zijn, dat herken ik wel van de tweede.
Het is toch niet allemaal nieuw meer, je weet ong. wat er gaat komen en je hebt nu natuurlijk al een levend wezentje waar je voor moet zorgen. Bij de eerste heb ik me volledig op de zs gestort en bij de tweede was dit idd veel minder.

Alleen is de mindere aandacht die jij van je omgeving krijgt niet herkenbaar voor mij. Bij mij waren ze juist allemaal extra bezorgd en behulpzaam, juist omdat het de tweede is. Ik vond hem ook veel zwaarder dan de eerste, omdat je niet meer kan gaan liggen wanneer je moe bent.
Het lijkt me voor jou erg vervelend dat er minder aandacht uit je omgeving is. Je zou denken dat je juist, door je verlies vorig jaar, meer aandacht zou moeten krijgen.
Veel succes verder
Sil
 
Hoe het is om zwanger te zijn van een tweede weet ik niet, maar ik weet wel dat ik, nu ik zwanger ben van de eerste, 'ziek' wordt van alle aandacht. Ik lijk niet meer te bestaan, alles gaat over mijn kindje. Mijn collega's denken dat ik niets meer kan en mijn omgeving praat alleen maar over kinderen met me. Zucht.

Zou juist wensen dat mensen 'normaal' omgaan met zwangeren, want dit is niet leuk. Ben er heus heel blij mee dat er een kindje komt, maar ik zou willen dat ik weer als mezelf gezien werd, als volwaardig. Want zo voelt het nu niet.

Voel je niet schuldig over het feit dat er minder aandacht is voor je zwangerschap. Je kindje komt niets tekort, zolang jij het maar de liefde geeft die je voor hem/haar hebt. Succes!

Dee
 
hoi hoi

ik ervaar ook uit mijn omgeving dat de 1ste is leuk maar de 2de     tja tis de tweede he

ik heb een zwangerschapboek bij de eerste bijgehouden hoe ik me voelde   naar de verloskundige   zwangerschapskaarten   kado's enz enz

ten eerste krijg ik bijna met me zoontje geen tijd om zo een boek bij te houden en te 2de ik heb geen 1 zwangerschaps kaart gekregen   ik was er eigenlijk best boos om     dit kindje is toch net zo belangerijk en interesant als de eerste

ook wordt je minder gefeliciteerd met de tweede

ik heb nu voor me zelf besloten op zo een gipse buik te laten maken dan heeft de 2de dat als aandenken aan de zwangerschap later       mijn zoontje heeft een heel zwangerschap boek  


groetjes soraya moeder van justin 14 maanden en zwanger van de 2de   uitgerekend op 24 december 2007
 
Ik ervaar het helemaal niet zo!
Ook bij deze tweede zwangerschap ben ik er heel erg mee bezig, Zelfs bewuster heb ik het idee. Bij mijn eerste was ik in één keer zwanger, en overrompelde mij dat, toen had ik juist zoiets van: ik vind het wel best, mag nog wel even wachten voor dat hij komt.
Ook mijn omgeving reageert niet anders dan bij de eerste zwangerschap.
Ik herken het dus niet.
 
Ik herken het wel. Ik ben er zelf een stuk minder mee bezig dan bij de eerste. Daarbij komt dat deze ongepland is en eigenlijk niet zo goed uitkwam. Dus de reacties van de omgeving waren heel anders dan bij de eerste. Ik merk dat ik het zelf ook heel anders onderga, ik ben nu 32 weken zwanger en soms heb ik zo'n moment dat ik denk, jeetje ik krijg weer een baby. Net alsof het nog niet doorgedrongen is, ik denk dat het   voor mij pas voor de echt word als ik bevallen ben. Ik probeer wel een dagboekje bij te houden voor de baby, maar ik besteed daar ook veel minder tijd aan dan bij mijn eerste. Daarnaast ben ik nu ook ongezonder dan toen, toen was ik pietje precies met wat ik at en dronk en met roken, nu ben ik een stuk losser.
 
Hallo,

Momenteel ben ik 20 weken zwanger van de tweede. Zelf ben ik er wel mee bezig, maar ook wel heel anders als de vorige keer. Dit komt ook door de 2 miskramen die ik heb gehad, het is best moeilijk er in te geloven dat het nu goed lijkt te gaan.
Afgelopen weekend had ik wel een heel mooi moment. We waren bij het chinese circus en de baby reageerde toch zo enorm op de harde muziek. Ik had het nog niet eerder zo gevoeld en werd overvallen door een geweldig moedergevoel, ach mijn kleintje toch!

Mijn man is gelukkig weer net zo zorgzaam als bij de eerste, maar we praten er lang niet zo veel over. Zo hebben we het nog niet een keer over namen gehad! Hij is er meer mee bezig hoe ons zoontje erop zal reageren. Op mijn werk en om ons heen lijken ze het zo af en toe te vergeten. Er wordt wel gevraagd hoe het is, maar tussen neus en lippen door. De intresse is veel minder lijkt wel. Aan de andere kant ben ik zelf ook wat korter van stof als het over de zwangerschap gaat. Je weet wel wat er komt en daar loop ik minder over te mijmeren. Gelukkig is er dit forum, want dat vind ik echt heel erg leuk. Zo sta je toch weer erg stil bij de zws en is lekker iedereen wel geintresseerd!

Groetjes Soela
 
Hoi,

Ik herken het helemaal! Ik ben onverwacht zwanger van de tweede, maar we zijn er net zo blij mee, al moesten we wel wat langer wennen aan het idee. Ik merk wel dat ik zelf minder bewust bezig ben met zwanger zijn, gewoon omdat ik het druk heb met mijn dochtertje van 9 maanden die net aan het kruipen is. Daardoor vliegt de tijd echt voorbij.
Ik heb voor deze baby heel bewust weer een zwangerschapsdagboek gekocht zodat ik ''gedwongen'' ben dit ook voor dit kindje in te vullen en het helpt mij weer even stil te staan bij het wondertje dat in mij groeit.

Bij de eerste had ik mijn zwangerschapsdagboek gekregen en nu ''moest'' ik hem zelf kopen. Bij de eerste stond de hele piano vol met kaartjes om me te feliciteren met mijn zwngerschap en nu staan er twee...
Bij de eerste werd er gevraagt wanneer ik uitgerekend was, nu vertel ik het zelf maar, bij de eerste wilde iedereen weten wanneer ik bij de vk was geweest en belde er ook veel mensen om te vragen hoe het was, nu vraagt niemand ernaar en zo kan ik nog wel even door gaan. Echt heel teleurstellend.
Inderdaad alsof dit kindje niet zo belangrijk is.... Dat er voor mij minder aandacht is, maakt me niet ens zo veel uit, dat vond ik op een gegeven moment ook wel overdreven, maar dat er ook totaal geen aandacht is voor mijn kindje, dat maakt me wel verdrietig...

Wan
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan