zwanger voor de 4e keer, van m'n 5e kindje

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi hoi,

ook ik word een oktober mama. Ik ben zwanger van m'n 5e kindje. ik heb het buiten mijn man en kinderen nog aan niemand verteld omdat ik geen zin heb in negatieve reacties. Mijn jongste is 13 mnd en bij haar kreeg ik al vervelende reacties oa van mijn eigen moeder... Verder heb ik een zoon van 10 en een tweeling van bijna 4 (vandaar 4e zwangerschap) Heb altijd al een gezin van 5 gewild dus voor mij komt een droom uit.
 
Hoi mama van nr 5,

Wauw gefeliciteerd!
Schijt hebben aan wat anderen vinden, als jij maar gelukkig bent!
Geniet van je zwangerschap!
Wanneer ben je uitgerekend?

Groetjes!
 
Als jullie bewust kiezen voor 5 kindjes dan zou niemand negeatief mogen zijn!
Vindt het knap in deze tijd, zelf wilde ik altijd 3 kindjes maar bij 2 stoppen we. Financieel maar vooral de opvoeding valt me zwaarder dan gedacht.
Geniet van je prachtige gezin.
 
bedankt voor jullie felicitaties. ik ben ongeveer de 16 oktober uitgeteld denk ik. ik geef nog borstvoeding aan mijn jongste en had nog geen duidelijke cyclus... Opvoeden vind ik ook niet echt makkelijk, mijn oudste zoon heeft een autistisch spectrum stoornis en zijn broertje vertoond tekenen hiervan. Die wordt binnenkort getest. Mijn oudste dochter heeft een voedselallergie en ook dat geeft de nodige aanpassingen binnen ons gezin. Ik ben fulltime moeder, aangezien ik arbeidsongeschikt ben. We hebben geen vetpot hier maar ongeveer een modaal inkomen en we kunnen tot nu toe ieder jaar op vakantie, hebben een eigen auto en een koopwoning.... je moet soms creatief omgaan met je financieen om het te redden. Toen de jongste werd geboren had ik 3 kinderen in de luiers, mijn oudste dochter is sinds 2 weken zindelijk overdag, haar tweelingbroertje nog niet...weinig A-merken kopen en veel in de aanbieding.... ook hebben we weinig abonnementen, dure hobbies en geen dure spelcomputers of gadgets.
 
Van harte gefeliciteerd!
Ik weet precies hoe je je moet voelen. Ik ben zwanger van de derde, en heb nooit een leuke reactie gehad van mijn vader. M'n moeder feliciteerde me wel gewoon, maar poe.. Met m'n pa had ik wat te stellen. Ik heb het nu twee weken geleden verteld aan m'n ouders, ik heb het in een brief geschreven. Ik kreeg het gewoon niet over m'n lippen om het zo te zeggen. Terwijl het eigenlijk belachelijk is, want ik ben zielsgelukkig! En als ik dat ben, zouden zij dat toch ook moeten zijn voor mij? En dat geldt uiteraard ook voor jullie. Jij wilde altijd al een groot gezin, en jij bent blij met deze zwangerschap. Dat telt toch het zwaarst in mijn beleving. Ik zeg, geniet ervan en als ze eenmaal aan het idee gewend zijn, zullen ze vast wel bijdraaien toch?

dikke kus mamabeer
 
Mijn ouders zijn gescheiden, mijn vader heeft mijn jongste dochter van 13 mnd nog niet eens gezien. Hij zal het voorlopig ook nog niet horen, mijn broertje heeft eigenlijk ook amper gereageerd op de komst van zijn jongste nichtje... hij is wel op de verjaardag van mijn oudste geweest, maar toen mijn dochtertje 1 werd nog niet eens een felicitatie... Ook bij de tweeling laten mijn vader en broertje weinig van zich horen. Mijn moeder reageerde bij de komst van de tweeling al van ohjee, ga je dat wel redden, 2 babies tegelijk en vind je het zelf wel leuk, dan vind ik het ook wel leuk. Toen de jongste aangekondigd werd begon ze te huilen en was helemaal niet blij... Mijn schoonvader was net overleden en mijn schoonmoeder is toen heel boos op haar geworden: Met ieder leven moet je blij zijn heeft ze gezegd en toen is ze wel bijgedraaid. Mijn (stief)schoonzusje is ook zwanger, haar oudste is nog geen 2 als de baby komt net als straks bij mij de jongste nog geen 2 zal zijn. Mijn moeder heeft naar haar toe ook al niet echt super enthousiast gereageerd omdat ze het te snel op de vorige zwangerschap vond... Een vriendin van m'n moeder was laatst bij mij op bezoek samen met mijn moeder en die vroeg of er nog een 5e kwam, mijn moeder reageerde erg fel: alsjeblieft niet, het is zo al meer dan genoeg! Waarop die vriendin reageerde: waar bemoei jij je eigenlijk mee? als hun dat willen moeten ze dat toch zelf weten? Jij hoeft die kinderen toch niet op te voeden, en volgens mij gaat het hier aardig goed.... Toen was m'n moeder stil maar dit houd me dus wel tegen om haar te bellen... Mijn schoonzusjes zullen het niet snappen 1 heeft al moeite met 2 kinderen en de ander heeft er geen... Mijn schoonmoeder zal denk ik wel blij reageren al zal ze ook haar twijfels hebben of we het gaan redden en dan vml financieel...maar ook dat is onze zorg...
 
Ja dat zijn geen leuke berichten van jouw kant.. Ik hoop idd dat je schoonmoeder wel leuk reageert. Mijn vader wilde niet eens meer met me praten in de eerste instantie. Dat kwam na twee dagen wel weer op gang, maar ook erg gespannen. De relatie met mijn schoonouders is nog veel gecompliceerder, want ik heb twee kinderen uit mijn vorige relatie die na 11 jaar gestrand is. Mijn vriend is Turks, maar voornamelijk Nederlands, tot de rookworst en erwtensoep aan toe. Hij maakte er dus geen punt van dat ik al kinderen had, en is dol op ze. Zijn ouders daarintegen.. Die hebben nu bijna een jaar geweigerd contact te zoeken met ons. Zijn vader is de koppigste, en die begon net bij te draaien volgens z'n moeder. Dus m'n vriend vertelde dat ik zwanger ben, en toen was het huis weer te klein natuurlijk. Heel vervelend allemaal. En ik begrijp ook echt niet, waarom je niet blij kan zijn voor je kind, als hij gelukkig is, dan doet de rest er toch niet meer toe.. en voor mij geldt hetzelfde. Als ik gelukkig ben met deze zwangerschap, dan zouden mijn ouders dat toch ook moeten zijn?
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en succes met het vertellen. Weet je al hoe je het aan gaat pakken?
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan