Als eerste echt heel erg bedankt voor jullie lieve reacties! doet me goed om wat steun te krijgen.
Wat een emotionele rolercoaster is het deze hele week.
Natuurlijk hebben mijn vriend en ik los van elkaar een verleden. waarin dingen zijn gebeurt waardoor we nu beide zo tegenover elkaar staan in deze keuze.
gister avond is een goede vriendin van mij langs gekomen en heb ruim 3 uur met haar gepraat. daarna heb ik ook mijn vriend gebeld en eindelijk hebben we eens een echt gesprek gehad hier over. hij kon mij eindelijk duidelijk vertellen waarom hij het nu nog niet wil. hierdoor snap ik hem een stuk beter maar betekende nog steeds niet dat ik alleen maar moest doen wat hij wil.
Hij gaf mij ook echt het idee voor het eerst begrip te hebben voor mijn gevoel en twijfel. Hij begreep waarom ik na de afspraak morgen nog wat meer tijd nodig heb om echt een goede keuze voor mijzelf te maken. mij is gister wel door al het nadenken en gesprek met vriendin duidelijk geworden dat ik echt niet er opnieuw alleen voor wil komen te staan. de oudste heeft officieel een andere biologische vader en die is er vandoor gegaan na een relatie van 2 jaar toen ik zwanger bleek te zijn. de vader van de andere 2 ziet hem volledig als zijn zoon en heeft hem ook officieel erkend dus dat is gelukkig helemaal goed gekomen en hij heeft een hele goede vader.. maar het was wel heel zwaar en ik weet dus ook hoe zwaar het is om alleen een baby op de wereld te zetten en toen had ik er niet nog 3 rond rennen waar ik rekening mee moest houden. dus dat dit voor mij duidelijk werd gaf mij al een stuk meer rust. in mijn eentje wil ik het niet.. ik zou het echt wel kunnen, dat weet ik, maar omdat ik ook nog niet eens zeker weet of ik wel een 4e kindje ooit zou willen voelt dit voor mij als een goede beslissing.
Nadat ik deze beslissing voor mezelf duidelijk had en na het gesprek met mijn vriend werd mij ook steeds duidelijker dat ik vooral onwijs bang ben voor de abortus. want dit is zo onbekend en nieuw voor mij dat het veiliger voelde als ik zou kiezen voor een bevalling en dus het kindje te houden omdat ik wist wat ik dan kon verwachten.
maar als ik heel eerlijk naar mezelf keek dan ben ik nu heel gelukkig met mijn 3 kinderen en wist/weet ik echt nog niet of ik ooit wel een 4e kindje erbij zou willen. Ik heb altijd gezegd dat ik er voor open sta wanneer er een moment zou komen dat dit ter sprake komt.. als die situatie zich zou voordoen.. dat ik dan die keuze zou maken.. wanneer ik in een stabiele relatie zit met een partner.. samen wonen.. duidelijke visie hebben van hoe we onze toekomst samen zien.. dan zou ik die keuze maken of ik nog een 4e kindje erbij zou willen en natuurlijk heb je dan geen garantie dat het ook dan zal lukken.. maar garantie heb je nooit in het leven.. dat weet ik als geen andere.. vanuit paniek en angst voor het onbekende voelde het houden veiliger.. maar toen ik die angst los kon laten voelde ik een rust over mij heen komen en werd het voor mij steeds duidelijker.
Voor mij en mijn kinderen is het de beste keuze om de zwangerschap te beeindigen. Natuurlijk zal ik vast in de toekomst eens terug denken naar dat moment.. en zal ik misschien willen dat ik een andere keuze had gemaakt. maar nu ik met steeds meer zekerheid in mijn hart voel dat dit de beste keuze is weet ik ook dat ik dat soort moment door kan komen.
en ik zal de komende dagen tot het ook echt gebeurt vast en zeker nog eens twijfelen omdat ik het echt dood eng vind.. omdat ik het ook nog steeds heel moeilijk zal blijven vinden.. maar het kindje houden zal ook moeilijk zijn.. zal ook twijfels geven op sommige momenten en de vragen geven of dat de beste keuze was.
er bestaat eigenlijk geen beste keus.. alleen de juiste keuze voor mezelf. en deze heb ik vanuit mijn hart gemaakt.
morgen heb ik de afspraak en zal ik een echo krijgen. dit zal een moeilijk moment zijn. maar ik wil de echo wel zien. ik weet dat die gemaakt word en dan kan ik het niet om het dan niet te willen zien.
ik heb gekozen voor abortus pillen omdat dit voor mij natuurlijker aan voelt dan curretage. daarom zal het na morgen nog 10 dagen duren voor ik die ook echt kan nemen want na die 5 dagen bedenktijd heb ik mijn kinderen thuis en is het ook mijn weekend met ze. je mag geen kinderen om je heen hebben wanneer het vruchtje afgestoten zal worden en je mag ook niet alleen zijn dus er zal ook genoeg tijd tussen zitten om nogmaals alles goed te overdenken en bespreken met mijn vriend. maar ik ben er vrij zeker van dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
ik hoop dat jullie mijn keuze begrijpen en dit niet gaan veroordelen want voor mij is dit echt het moeilijkste dat ik ooit zal moeten doen. ik kies voor mezelf echt niet de makkelijkste weg en heb de keuze ook niet zomaar gemaakt.
nogmaals super bedankt voor alle steun en lieve berichtjes.
Wat een emotionele rolercoaster is het deze hele week.
Natuurlijk hebben mijn vriend en ik los van elkaar een verleden. waarin dingen zijn gebeurt waardoor we nu beide zo tegenover elkaar staan in deze keuze.
gister avond is een goede vriendin van mij langs gekomen en heb ruim 3 uur met haar gepraat. daarna heb ik ook mijn vriend gebeld en eindelijk hebben we eens een echt gesprek gehad hier over. hij kon mij eindelijk duidelijk vertellen waarom hij het nu nog niet wil. hierdoor snap ik hem een stuk beter maar betekende nog steeds niet dat ik alleen maar moest doen wat hij wil.
Hij gaf mij ook echt het idee voor het eerst begrip te hebben voor mijn gevoel en twijfel. Hij begreep waarom ik na de afspraak morgen nog wat meer tijd nodig heb om echt een goede keuze voor mijzelf te maken. mij is gister wel door al het nadenken en gesprek met vriendin duidelijk geworden dat ik echt niet er opnieuw alleen voor wil komen te staan. de oudste heeft officieel een andere biologische vader en die is er vandoor gegaan na een relatie van 2 jaar toen ik zwanger bleek te zijn. de vader van de andere 2 ziet hem volledig als zijn zoon en heeft hem ook officieel erkend dus dat is gelukkig helemaal goed gekomen en hij heeft een hele goede vader.. maar het was wel heel zwaar en ik weet dus ook hoe zwaar het is om alleen een baby op de wereld te zetten en toen had ik er niet nog 3 rond rennen waar ik rekening mee moest houden. dus dat dit voor mij duidelijk werd gaf mij al een stuk meer rust. in mijn eentje wil ik het niet.. ik zou het echt wel kunnen, dat weet ik, maar omdat ik ook nog niet eens zeker weet of ik wel een 4e kindje ooit zou willen voelt dit voor mij als een goede beslissing.
Nadat ik deze beslissing voor mezelf duidelijk had en na het gesprek met mijn vriend werd mij ook steeds duidelijker dat ik vooral onwijs bang ben voor de abortus. want dit is zo onbekend en nieuw voor mij dat het veiliger voelde als ik zou kiezen voor een bevalling en dus het kindje te houden omdat ik wist wat ik dan kon verwachten.
maar als ik heel eerlijk naar mezelf keek dan ben ik nu heel gelukkig met mijn 3 kinderen en wist/weet ik echt nog niet of ik ooit wel een 4e kindje erbij zou willen. Ik heb altijd gezegd dat ik er voor open sta wanneer er een moment zou komen dat dit ter sprake komt.. als die situatie zich zou voordoen.. dat ik dan die keuze zou maken.. wanneer ik in een stabiele relatie zit met een partner.. samen wonen.. duidelijke visie hebben van hoe we onze toekomst samen zien.. dan zou ik die keuze maken of ik nog een 4e kindje erbij zou willen en natuurlijk heb je dan geen garantie dat het ook dan zal lukken.. maar garantie heb je nooit in het leven.. dat weet ik als geen andere.. vanuit paniek en angst voor het onbekende voelde het houden veiliger.. maar toen ik die angst los kon laten voelde ik een rust over mij heen komen en werd het voor mij steeds duidelijker.
Voor mij en mijn kinderen is het de beste keuze om de zwangerschap te beeindigen. Natuurlijk zal ik vast in de toekomst eens terug denken naar dat moment.. en zal ik misschien willen dat ik een andere keuze had gemaakt. maar nu ik met steeds meer zekerheid in mijn hart voel dat dit de beste keuze is weet ik ook dat ik dat soort moment door kan komen.
en ik zal de komende dagen tot het ook echt gebeurt vast en zeker nog eens twijfelen omdat ik het echt dood eng vind.. omdat ik het ook nog steeds heel moeilijk zal blijven vinden.. maar het kindje houden zal ook moeilijk zijn.. zal ook twijfels geven op sommige momenten en de vragen geven of dat de beste keuze was.
er bestaat eigenlijk geen beste keus.. alleen de juiste keuze voor mezelf. en deze heb ik vanuit mijn hart gemaakt.
morgen heb ik de afspraak en zal ik een echo krijgen. dit zal een moeilijk moment zijn. maar ik wil de echo wel zien. ik weet dat die gemaakt word en dan kan ik het niet om het dan niet te willen zien.
ik heb gekozen voor abortus pillen omdat dit voor mij natuurlijker aan voelt dan curretage. daarom zal het na morgen nog 10 dagen duren voor ik die ook echt kan nemen want na die 5 dagen bedenktijd heb ik mijn kinderen thuis en is het ook mijn weekend met ze. je mag geen kinderen om je heen hebben wanneer het vruchtje afgestoten zal worden en je mag ook niet alleen zijn dus er zal ook genoeg tijd tussen zitten om nogmaals alles goed te overdenken en bespreken met mijn vriend. maar ik ben er vrij zeker van dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
ik hoop dat jullie mijn keuze begrijpen en dit niet gaan veroordelen want voor mij is dit echt het moeilijkste dat ik ooit zal moeten doen. ik kies voor mezelf echt niet de makkelijkste weg en heb de keuze ook niet zomaar gemaakt.
nogmaals super bedankt voor alle steun en lieve berichtjes.