<p>Hallo,</p><p>Vorig jaar is na een zwangerschap van 36wkn ons zoontje stil geboren. Er is geen oorzaak gevonden, pure pech zeggen ze....</p><p>Onze kinderwens is nu alleen maar groter geworden, maar de angst is ook zo groot... Heeft iemand hier ervaring mee?</p>
Zwanger worden na stilgeboorte
- Onderwerp starter Gebruiker10074393
- Startdatum
Ik ben in november 2018 bevallen van onze zoons met 20+5 en 20+6 weken. Ook 'pech'. Een van de eerste vragen die ik aan de gyn stelde was wanneer we weer mochten beginnen. In januari 2019 kregen we groen licht en in februari 2019 zijn we begonnen. Eind mei had ik een positieve test in handen. Inmiddels ben ik 33+5 weken zwanger. Het is super spannend. We worden wel ontzettend goed in de gaten gehouden. Achteraf heb ik de vorige keer heel veel aangevoeld. Deze zwangerschap is, in positieve zin, totaal anders dan de vorige zwangerschap. Toen ik in mei de positieve test in handen had, zei ik gelijk dat het er deze keer 1 zou zijn, een meisje en dat het goed zit. Tot nu toe heb ik gelijk 
Vraag me niet waar ik de kracht vandaan heb gehaald, maar ik heb besloten af te zien van een cerclage, progesteron etc. Onbezorgd zwanger zijn zit er niet meer in. Ik vond het heel moeilijk om met een zwangere buik bij het graf van onze zoons te staan. Ik kan inmiddels wel zeggen dat ik ook oprecht geniet. De jongens waken over hun zusje. Daar ben ik van overtuigd. Ja, spannend zal het zijn en blijven tot je een levend kind in je armen hebt. Maar echt, het kan ook heel mooi zijn
Vraag me niet waar ik de kracht vandaan heb gehaald, maar ik heb besloten af te zien van een cerclage, progesteron etc. Onbezorgd zwanger zijn zit er niet meer in. Ik vond het heel moeilijk om met een zwangere buik bij het graf van onze zoons te staan. Ik kan inmiddels wel zeggen dat ik ook oprecht geniet. De jongens waken over hun zusje. Daar ben ik van overtuigd. Ja, spannend zal het zijn en blijven tot je een levend kind in je armen hebt. Maar echt, het kan ook heel mooi zijn Ik ben in december 2018 bevallen van ons zoontje met 23 weken. 20 weken echo was niet goed en uiteindelijk moest de zwangerschap af worden gebroken en is hij geboren.
er werd geadviseerd om 6 maanden te wachten voordat je weer gaat proberen om zwanger te worden. Helaas kwam bij mij de menstruatiecyclus sws moeizaam op gang omdat ik nog niet schoon was van binnen. Dit werd pas zon 3 maand na de bevalling gedaan. Hierna 2 keer ongesteld geweest en daarna zwanger.
Het was heel heftig om er weer voor te gaan, maar voor ons was de wens 100x zo groot geworden na het verlies van ons zoontje.
Deze zwangerschap is zeker geen onbezorgde. Ik merkte dat er telkens weer punten, of datas kwamen waar ik of naartoe leefde, of tegenop zag. Ik was bijvoorbeeld de eerste 12 weken erg angstig. Dit is sws al een onzekere periode. Hierna kwam natuurlijk de 20 weken echo. Hierbij ging t de vorige keer mis. Dus toen die goed was kon ik een stuk meer genieten. Maar nu een paar dagen geleden was het precies een jaar geleden dat het allemaal is gebeurd. Dit maakt het er allemaal niet makkelijker op. En nu komt weer het stukje bevallen eraan. Eerste niet meegemaakt zoals het zou moeten zijn dus dat is nu weer spannend.
al met al is het een mentaal belastende zwangerschap, maar ook weer o zo mooi. Weer een kleintje voelen schoppen. En mijn liefde voor ons andere zoontje word er echt niet minder op.
ik denk wel dat het goed is om te beseffen dat het niet niks is om weer zwanger te worden en dat het ook moeilijke momenten met zich mee brengt. Maar, wat mij verrasde, was dat ik een stuk sterker ben dan dat ik ooit had gedacht. En ook met de moeilijke momenten zie je de mooie dingen.
Als het je weer gegunt is om zwanger te worden. Probeer er dan ook van te genieten. Ik kan die zin zelf eigenlijk niet meer horen want iedereen zegt t constant tegen mij haha. Maar het is wel zo. Wat de vorige keer is gebeurd, hoeft niet nog een keer te gebeuren.
Ik wens je heel erg veel succes toe!
er werd geadviseerd om 6 maanden te wachten voordat je weer gaat proberen om zwanger te worden. Helaas kwam bij mij de menstruatiecyclus sws moeizaam op gang omdat ik nog niet schoon was van binnen. Dit werd pas zon 3 maand na de bevalling gedaan. Hierna 2 keer ongesteld geweest en daarna zwanger.
Het was heel heftig om er weer voor te gaan, maar voor ons was de wens 100x zo groot geworden na het verlies van ons zoontje.
Deze zwangerschap is zeker geen onbezorgde. Ik merkte dat er telkens weer punten, of datas kwamen waar ik of naartoe leefde, of tegenop zag. Ik was bijvoorbeeld de eerste 12 weken erg angstig. Dit is sws al een onzekere periode. Hierna kwam natuurlijk de 20 weken echo. Hierbij ging t de vorige keer mis. Dus toen die goed was kon ik een stuk meer genieten. Maar nu een paar dagen geleden was het precies een jaar geleden dat het allemaal is gebeurd. Dit maakt het er allemaal niet makkelijker op. En nu komt weer het stukje bevallen eraan. Eerste niet meegemaakt zoals het zou moeten zijn dus dat is nu weer spannend.
al met al is het een mentaal belastende zwangerschap, maar ook weer o zo mooi. Weer een kleintje voelen schoppen. En mijn liefde voor ons andere zoontje word er echt niet minder op.
ik denk wel dat het goed is om te beseffen dat het niet niks is om weer zwanger te worden en dat het ook moeilijke momenten met zich mee brengt. Maar, wat mij verrasde, was dat ik een stuk sterker ben dan dat ik ooit had gedacht. En ook met de moeilijke momenten zie je de mooie dingen.
Als het je weer gegunt is om zwanger te worden. Probeer er dan ook van te genieten. Ik kan die zin zelf eigenlijk niet meer horen want iedereen zegt t constant tegen mij haha. Maar het is wel zo. Wat de vorige keer is gebeurd, hoeft niet nog een keer te gebeuren.
Ik wens je heel erg veel succes toe!
Ik ben een paar weken geleden bevallen van een dochtertje. Ook ik ben 5 jaar geleden mijn zoontje verloren met 21+3 dagen.
Onbezorgd was het voor mij sowieso niet, ik heb factor 5 leiden een te snelle schildklier (graves) en daardoor altijd medisch. Het verlies van mijn zoontje kwam door pre-eclampsie wat zich uiteindelijk verder vormde in Hellp.
Mentaal heb ik de zwangerschap van mijn dochter als heftig ervaren, inderdaad de toeleef momentjes. Na de 21e week kon ik zelf ook iets meer rust vinden met de zwangerschap. Maar uiteindelijk ben je pas echt opgelucht en blij als je je kindje levend in je armen hebt liggen en die rot zwangerschap achter de rug is. Ik ben nog nooit zo trots geweest.
Onbezorgd was het voor mij sowieso niet, ik heb factor 5 leiden een te snelle schildklier (graves) en daardoor altijd medisch. Het verlies van mijn zoontje kwam door pre-eclampsie wat zich uiteindelijk verder vormde in Hellp.
Mentaal heb ik de zwangerschap van mijn dochter als heftig ervaren, inderdaad de toeleef momentjes. Na de 21e week kon ik zelf ook iets meer rust vinden met de zwangerschap. Maar uiteindelijk ben je pas echt opgelucht en blij als je je kindje levend in je armen hebt liggen en die rot zwangerschap achter de rug is. Ik ben nog nooit zo trots geweest.