Hoi Janine,
Hier ook een dubbel gevoel hoor. Ik vind het heerlijk dat we nog een kindje krijgen, de plopjes en schopjes vind ik ook leuk, als ik weer bij de VK ben gaat het echt leven. Maar de misselijkheid in de eerste maanden, nu eindelijk voorbij, nu sta ik regelmatig te wankelen op mijn benen net als vorige zwangerschap trouwens en toen die duizeligheid over was veranderde ik in een lompe gestrande walrus, dus nee, ik ben ook niet enthousiast. Daarbij komt dat ik ook een pasgeborene wel heel bijzonder vind en ik ben ook overtuigd dat ik van deze wurm ook meteen weer vreselijk hou maar ik zie wel op tegen de eerste enorm zware weken. Dus ook dat is niet mijn hobby.
Na de vorige keer zei ik tegen mijn man: "de volgende halen we uit China want ik doe het niet nog een keer, en dat had niets te maken met de bevalling want dat vond ik allemaal niet zo traumatisch". Zwanger zijn en pasgeboren babies zijn niet mijn ding. Maar we komen er wel doorheen, ook door die eerste heftige weken. En als ik dan naar mijn zoontje van nu 1 kijk, dan smelt ik helemaal weg van dat guitige koppie en kan ik niet wachten tot nr. 2 een paar maanden oud is.
