zwangerschapsvergiftiging ook bij 2e?

A

Anoniem

Guest
Hoi,
eind december hebben wij onze prachtige zoon mogen verwelkomen! Hij is +/- 3wkn eerder gehaald ivm zwangerschapsvergiftiging. Het was een heftige turbelente week en ben daar echt heel ziek van geweest. Heb ondanks magnesiumsulfaat toch zwangerschapstuipen gehad! Tijdens de ks gezien dat ik een 2hoornige baarmoeder heb en maar 1 ontw eierstok. Ik heb hem dus maar op een "halve baarmoeder"gedragen, zo gezegd. Ongeveer 3 weken gelden de laatste controles gehad en van de gyn groenlicht gekregen voor een 2e (liever wachten tot de kleine 1 is ivm de ks). In het zh zeiden ze dat de kans dat ik bij de 2e weer zwanger.verg. krijg 15% groter is dan bij vrouwen die het nooit hebben gehad. Maar er is hier weinig over bekend wat de oorzaak betreft.
Zijn er hier dames die hier ervaring mee hebben? Bij de 1e wel en 2e niet of bij de 2e toch ook zwanger.verg?En hebben jullie het idd later gekregen danbij de 1e zoals ze zeggen en was het heftiger?  We wilden eerst wachten tot de kleine ouder was maar de wens is zo groot...
Kortom veel vragen en wil er voorbereid (tot zo ver het kan) voor zijn.

Alvast bedankt!!
groetjes Silvana
 
Hoi Silvana,

eigenlijk heb ik niet echt een antwoord op je vraag. Ik wil alleen zeggen dat ik hetzelfde heb meegemaakt. Ik kreeg ook zwangerschapsvergiftiging (HELLP-syndroom) en ben echt heel ziek geweest. Heb zelfs kantjeboord gelegen na de ks. Mijn herstel heeft ook heel lang geduurd.
Ik durf het daarom niet aan een 2e zwangerschap, mijn vriend al helemaal niet. Hij is zo geschrokken en bang dat ik het bij een 2e weer krijg.
Ik het ziekenhuis zeiden ze wel dat ik weer zwanger kon worden en dat de kans aanwezig is dat ik het weer krijg maar dat ik dan onder controle zou lopen bij het ziekenhuis.
Ik wil je in ieder geval veel succes wensen met je beslissing voor wel of geen 2e,
groetjes van Sonja
 
Hoi,
wat vervelend zeg! Tegen mij zeiden ze ook dat het binnen 48 na de ingreep heftiger terug zou kunnen komen en was idd bang weer in de prijzen te vallen. Durfde niet te slapen! Maar gelukkig ik voelde me de volgende dag echt alweer aan de betere hand. Mijn man wilde ook eerst helemaal niet meer. Hij was gelukkig bij me toen de stuipen begonnen en heeft de verpleging gewaarschuwd. Hij was ook bang dat hij me kwijt was en ik kan me er weinig tot niks meer van herinneren!
Ik begrijp jullie keuze (als je die al hebt in zo'situatie) wel. Ik krijg nu  veel te horen  weet wat je doet nu laat je een man en kind achter als het misgaat. Maar toch is de wens er wel en ben er nog niet overuit, ik wil nog geen nee zeggen tegen een 2e.
Bedankt voor jou verhaal. Hoop dat (kweet niet hoe lang geleden t was) het nu beter gaat en jullie deze gebeuren een plekje hebben kunnen geven. Ik weet hoe heftig dit kan zijn!
groetjes
 
Hoi Silvana,

bedankt voor je reactie.
Mijn dochter is van 22-06-2007 (dus hoor niet thuis op dit forum, haha ben een zomer-mama). Inmiddels gaat het wel goed met mijn gezondheid maar heeft echt heel lang geduurd hoor. Ik heb een jaar in de ziektewet gelopen, ben vorige maand pas weer begonnen met werken.
Maar nu gaat alles goed met me en moet ik ook wel zeggen dat ik soms wel denk, een kleintje erbij is toch wel leuk. . . . maar mijn vriend wil echt niet meer dus dat respecteer ik ook.

Jij succes met je beslissing,

gr. Sonja
 
Hallo,

Hier een beetje hetzelfde verhaal. Ook een zwangerschapsvergiftiging met alle toeters en bellen erbij....
Mijn meisje is met 37 weken gehaald. Ben erg bang om weer zwanger te zijn, maar wil absoluut een 2e. Dus nu is de vraag, doen we dat nu meteen of wachten we daar nog mee. Wij hebben besloten om snel weer te beginnen. Of je nu ziek wordt of over 5 jaar dat maakt niets uit. Ben in goede handen geweest in het ziekenhuis, dus ga ervan uit dat dat een 2e keer ook zo is.
Moet eerlijk zeggen dat ik de eerste 6 maanden ook zelf erger vond. Ben extreem misselijk geweest en heb alleen op bed gelegen gedurende die maanden. En dat leek een eeuwigheid te duren. Daar tegenover valt 1 maand ziekenhuis aan het eind van de zwangerschap wel mee.
Ben benieuwd wat je beslist en of je meer info weet over 2e zwangerschappen en vergiftiging.

Liefs
 
Dag moeders,

ik moet wel even wat wegslikken, nu ik jullie verhalen lees. Ook bij mij is het flink mis gegaan. Mijn bloeddruk liep tijdens het laatste trimester van mijn zwangerschap zo hoog op, dat ik in het ziekenhuis opgenomen moest worden. Gelukkig geen eiwit in de urine, dus geen HELLP-syndroom, maar wel ernstig. Ook ik werd drie weken voor de uitgerekende datum ingeleid, maar dat was niet de beste beslissing van het ziekenhuis. Tijdens de (pers)weeën liep mijn bloeddruk zó hoog op, dat er vocht in mijn longen gestuwd werd: ik stikte langzaam. Dus werd besloten tot een spoedkeizersnede onder algehele narcose. Ik werd wakker aan de beademing op de IC, waar ik 3 dagen heb gelegen. De eerste dag werd ik van onderzoek naar onderzoek gesleept en pas 24 uur na zijn geboorte mocht ik mijn prachtige zoon vasthouden (en was toen zo uitgeput, dat ik me daar niet eens op kon verheugen ).
Na veel knokken heb ik na mijn zwangerschapsverlof mijn werk weer opgepakt. Helaas ben ik een paar maanden geleden toch mentaal ingestort. Het lijkt op post-traumatische stress. Nu probeer ik, met hulp, het hele gebeuren weer een plaats te geven.
Naast dat de cardioloog een tweede zwangerschap heeft afgeraden en ik voor onze zoon 5 miskramen heb gehad, is de psychische impact dusdanig groot geweest, dat er niet aan moet denken ooit nog een zwangerschap door te maken.
Is niet erg, want aan onze vrolijke bikkel (vandaag 10 maanden!) hebben we onze handen meer dan vol

Groetjes, Marijon

P.S. op welke manieren of m.b.v. welke hulp hebben jullie de gebeurtenissen rond de geboorte van jullie kinderen een plaats kunnen geven?
 
Hoi dames,
bedankt voor alle reacties! Jeetje denk dat het allemaal zo moeilijk is omdat iedereen het anders mee maakt met andere klachten. Je hebt er een heel hoop varianten van geloof ik. Er is ook zo (verdomd) weinig over bekend!! Ik nprobeer echt zoveel mogelijk info te verzamelen als ik kan om te begrijpen wat ik heb gehad. Ik besefte me later pas hoe gevaarlijk het kan zijn en dat die stuipen heel anders hadden kunnen aflopen. Daarbij zou ik niet met anderen willen ruilen, als ik hoor dat sommige 24 uur hebben geperst denk ik al pff ik gelukkig niet! Zo heeft elke zwangerschap wat denk ik dan en dat gaat gepaart met een boel emoties. Mijn man heeft het bewuster mee gemaakt en hij krabt zoch nog op zijn achterhoofd als ik over een 2e begin. Hij was echt bang dat ik het niet zou redden. Maar ook hij deel die wens.Ik weet dat er wel een speciale hyves is met lotgenoten.
Het zou toch makkelijker te verwerken zijn als ze zouden zeggen dat was het en daardoor komt het.
Meiden heel veel sterkte en veel blijven praten. mij helpt het om zo veel mogelijk info te zoeken. En Marjon neem tijd om alles voor jezelf een plekje te geven. Ga goed bij jezelf na wat jij nodig hebt om je beter te voelen! Ik begrijp dat na alles wat jer hebt mee gemaakt zo'n bevalling geen eind goed al goed is. Maar je kan meer dan je denkt, ondanks alle tegenslagen bleef je prberen, met succes!

liefs
 
... en als het aan mij ligt Thalitha komt die tweede er! Ik haal zo veel plewzier uit deze man dat is het allemaal meer dan waard.
Gaaan jullie overstag? En zo met welke argumenten?
groetjes
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan