@ Sparkle, o wat is dat fijn om te horen. Drie natuurlijke zwangerschappen nadat ICSI de enige optie zou zijn? Dat geeft me moed. Wij hebben namelijk de uitslag van het zaadonderzoek en het was niet goed helaas. Mijn man gaat nu naar de uroloog, maar ICSI is niet ondenkbaar in ons geval. De medische molen gaat voor ons nu ook echt beginnen.
zwangerschapswens loslaten
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Nou meid ik herken me hier ook zeker wel in..
Ik krijg vaak te horen dat mensen om me heen het knap vinden dat ik toch zo positief blijf en eerlijk gezegd weet ik ook echt niet hoe ik dat doe...
Het wordt een soort automatisch iets, nu hoorde ik afgelopen zondag dat mijn neefje weer vader wordt en dan word ik pislink...dat zijn de momenten dat ik denk jeetje annemarie wat is dat toch jou tijd komt ook wel...en ik denk dat als je zo blijft denken je daarom positief kunt blijven...
En natuurlijk hier je hart kunnen luchten en hopelijk ook bij goede vriendinnen helpt enorm!
Ik blijf erbij dat vrouwen die hetzelfde doorstaan als ons allemaal echt beter begrijpen waar die gevoelens vandaan komen en elkaar daarin kunnen steunen...
Bij deze hoop ik dat je je wat minder alleen voelt
Liefss
Annemarie
Ik krijg vaak te horen dat mensen om me heen het knap vinden dat ik toch zo positief blijf en eerlijk gezegd weet ik ook echt niet hoe ik dat doe...
Het wordt een soort automatisch iets, nu hoorde ik afgelopen zondag dat mijn neefje weer vader wordt en dan word ik pislink...dat zijn de momenten dat ik denk jeetje annemarie wat is dat toch jou tijd komt ook wel...en ik denk dat als je zo blijft denken je daarom positief kunt blijven...
En natuurlijk hier je hart kunnen luchten en hopelijk ook bij goede vriendinnen helpt enorm!
Ik blijf erbij dat vrouwen die hetzelfde doorstaan als ons allemaal echt beter begrijpen waar die gevoelens vandaan komen en elkaar daarin kunnen steunen...
Bij deze hoop ik dat je je wat minder alleen voelt
Liefss
Annemarie
super herkenbaar en het s inderdaad een van de meest eenzame vormen van verdriet. Bij mij vooral omdat ik, ondanks dat ik een super lieve man heb, die het probeert te begrijpen en mee te denken,het toch echt niet snapt. En ik denk dat alle lieve mensen om mij heen er wel een beetje klaar mee zijn en (vul ik in, heeft niemand ooit gezegd of zelfs maar geimpliceerd hoor.) ik er ook klaar mee zou moeten zijn.
Waarschijnlijk vind ik vooral zelf dat ik er klaar mee zou moeten zijn, we hebben, na 4 jaar (waarin 2 mislukte pogingen iui en 10 bewezen vroege miskramen) een prachtig meisje van ondertussen 5. maar ik wil zo graag een 2de en dat duurt ook al bijna 5 jaar. En ik heb wel een pauze genomen, door een tijdje aan de pil te gaan, ook om de endometriose tot rust te brengen, en geestelijk er even niet mee bezig te zijn.
Maar hoe lief de mensen om je heen ook zijn, jij moet er op jouw manier doorheen en mee om leren gaan. Er zijn geen trucjes voor of manieren waardoor je de wens kan verminderen of weg kan laten gaan. Maar wat voor mij wel helpt is praten erover en er zo nodig pijnlijk open over zijn. En de acceptatie van dat het verdriet er is, dat het lang duurt voor het minder word, de nodige terugvallen zullen komen,maar je bent nooit meer terug bij af. en langzaam maar zeker word het beter. En zoek desnoods profesionele hulp die bij je past.
Het is voor mij vooral een gevecht met mezelf, dat ik niet wil dat ik me er zo door laat beinvloeden en zo veel mee bezig ben en dat ik zelf niet helemaal begrijp wat het zo ontzettend moeilijk maakt. En ik het daardoor moeilijk te accepteren vind. En daar ben ik nu heel erg mee bezig, leren mezelf serieus te nemen, het niet weg te rasionaliseren en minder erg doen lijken, maar de ellende die ik er van ondervind zien, ervaren, echt voelen, verwerken en loslaten.
Ik hoop dat het jou ook lukt om er goed mee om te gaan en je het niet op hoeft te geven. Je weet nooit hoe lang het duurt. Maar aan de andere kant, als het beter is om je kinderwens op te geven dan moet je dat proberen. Maar ik hoop echt voor je dat dit nooit nodig zal zijn. En voor iedereen die hier mee worsteld.
Waarschijnlijk vind ik vooral zelf dat ik er klaar mee zou moeten zijn, we hebben, na 4 jaar (waarin 2 mislukte pogingen iui en 10 bewezen vroege miskramen) een prachtig meisje van ondertussen 5. maar ik wil zo graag een 2de en dat duurt ook al bijna 5 jaar. En ik heb wel een pauze genomen, door een tijdje aan de pil te gaan, ook om de endometriose tot rust te brengen, en geestelijk er even niet mee bezig te zijn.
Maar hoe lief de mensen om je heen ook zijn, jij moet er op jouw manier doorheen en mee om leren gaan. Er zijn geen trucjes voor of manieren waardoor je de wens kan verminderen of weg kan laten gaan. Maar wat voor mij wel helpt is praten erover en er zo nodig pijnlijk open over zijn. En de acceptatie van dat het verdriet er is, dat het lang duurt voor het minder word, de nodige terugvallen zullen komen,maar je bent nooit meer terug bij af. en langzaam maar zeker word het beter. En zoek desnoods profesionele hulp die bij je past.
Het is voor mij vooral een gevecht met mezelf, dat ik niet wil dat ik me er zo door laat beinvloeden en zo veel mee bezig ben en dat ik zelf niet helemaal begrijp wat het zo ontzettend moeilijk maakt. En ik het daardoor moeilijk te accepteren vind. En daar ben ik nu heel erg mee bezig, leren mezelf serieus te nemen, het niet weg te rasionaliseren en minder erg doen lijken, maar de ellende die ik er van ondervind zien, ervaren, echt voelen, verwerken en loslaten.
Ik hoop dat het jou ook lukt om er goed mee om te gaan en je het niet op hoeft te geven. Je weet nooit hoe lang het duurt. Maar aan de andere kant, als het beter is om je kinderwens op te geven dan moet je dat proberen. Maar ik hoop echt voor je dat dit nooit nodig zal zijn. En voor iedereen die hier mee worsteld.
Het is een inmiddels wat verouderde topic, maar ik voel mij al een paar maanden precies tot op de punt hoe het hierboven allemaal is omschreven..
wij zijn nu al zeker een jaar bezig en zijn sinds een maand in de medische molen beland waar we volgende week (eindelijk) een beetje duidelijkheid krijgen over wat voor traject wij op moeten.. heb er 5 weken voor moeten wachten en oh het is zo ellendig... de ongeduld.. en iedereen om me heen raakt maar zwanger.
Niemand, op onze ouders na weten wat er aan de hand is. Daarom is het fijn om het hier te delen, geeft me het gevoel dat ik niet gek aan het worden ben. Het geeft me wat rust en hoop!
wij zijn nu al zeker een jaar bezig en zijn sinds een maand in de medische molen beland waar we volgende week (eindelijk) een beetje duidelijkheid krijgen over wat voor traject wij op moeten.. heb er 5 weken voor moeten wachten en oh het is zo ellendig... de ongeduld.. en iedereen om me heen raakt maar zwanger.
Niemand, op onze ouders na weten wat er aan de hand is. Daarom is het fijn om het hier te delen, geeft me het gevoel dat ik niet gek aan het worden ben. Het geeft me wat rust en hoop!
Hoi Iniez en RMPR,
Even een kort bericht om jullie allebei te zeggen: hou het echt vol zolang je kan!!!
Een onvervulde kinderwens is afschuwelijk, vol eenzame en duistere momenten... Maar de situatie kan veranderen, ook al lijkt het bij momenten nog zo uitzichtloos.
Toen ik in 2013 reageerde op deze post, waren wij ruim 2 jaar bezig voor ons 2e kindje. Dat is uiteindelijk pas eind 2016 geboren, na 3IUI, 3ICSI en in totaal 10(!) terugplaatsingen. Dus het kan!
Blijf positief denken! En vooral blijf proberen leuke dingen te doen, ook al is dat nog zo moeilijk!
Heeeel veel succes en heel veel goede moed!
xxx Ilse
Even een kort bericht om jullie allebei te zeggen: hou het echt vol zolang je kan!!!
Een onvervulde kinderwens is afschuwelijk, vol eenzame en duistere momenten... Maar de situatie kan veranderen, ook al lijkt het bij momenten nog zo uitzichtloos.
Toen ik in 2013 reageerde op deze post, waren wij ruim 2 jaar bezig voor ons 2e kindje. Dat is uiteindelijk pas eind 2016 geboren, na 3IUI, 3ICSI en in totaal 10(!) terugplaatsingen. Dus het kan!
Blijf positief denken! En vooral blijf proberen leuke dingen te doen, ook al is dat nog zo moeilijk!
Heeeel veel succes en heel veel goede moed!
xxx Ilse
Hoi RMPR
Hier hetzelfde verhaal. Ontzettend teleurgesteld elke maand opnieuw waar je jezelf weer probeerd uit te laten komen op een positieve manier. Nu ook 1 jaar bezig en de afspraak bij voortplantingsgeneesk. staat gepland voor maart. Een verdrietig lang jaar was 2017 voor mij persoonlijk en toe aan goed nieuws. Iedereen raakt zwanger en vaak krijg je de opmerking erbij: het was meteen raak!
Gelukkig vorige maand tegen onze ouders kunnen vertellen wat ons op het hart ligt, dus we kunnen het nu eindelijk een beetje delen.
Op dit moment opnieuw spannende dagen... wachten.. wachten .. wachten..
Weten jullie al wat er gepland staat bij jullie afspraak?
Hier hetzelfde verhaal. Ontzettend teleurgesteld elke maand opnieuw waar je jezelf weer probeerd uit te laten komen op een positieve manier. Nu ook 1 jaar bezig en de afspraak bij voortplantingsgeneesk. staat gepland voor maart. Een verdrietig lang jaar was 2017 voor mij persoonlijk en toe aan goed nieuws. Iedereen raakt zwanger en vaak krijg je de opmerking erbij: het was meteen raak!
Gelukkig vorige maand tegen onze ouders kunnen vertellen wat ons op het hart ligt, dus we kunnen het nu eindelijk een beetje delen.
Op dit moment opnieuw spannende dagen... wachten.. wachten .. wachten..
Weten jullie al wat er gepland staat bij jullie afspraak?