Mijn ex en ik hebben de afgelopen jaren meer gevochten om met elkaar door één deur te kunnen dan dat we plezier hadden. Op 26 augustus was het zover. Na een zomervakantie waarin zij zich steeds meer van mij begon te distantiëren en na veel ruzies om niets, waarbij we tijdens uitjes met de kinderen eigenlijk alleen maar met hen individueel bezig waren in plaats van samen te genieten, zei ze dat ze niet verder wilde. In het verleden zou ik keihard hebben gevochten om haar te overtuigen om voor onze relatie te blijven vechten, maar deze keer ging ik akkoord. Ik realiseerde me eindelijk dat je iemand niet kunt dwingen om van je te houden, vooral niet als alles wat je doet toch niet wordt gezien. We spraken af dat ik een nieuwe woning zou zoeken en vanaf dat moment sliep ik op de bank. Een week later vertelden we het aan onze kinderen – een dochter van 12 en een zoon van 15. Hun eerste reactie was boosheid, maar ze vroegen ook meteen of we nu direct met andere mensen zouden gaan daten. We spraken af dat we dit niet zouden doen zolang we nog onder één dak woonden, om de kinderen te laten wennen aan de nieuwe situatie en verdere onrust te voorkomen.
Een week later kwam mijn dochter naar beneden. Ze vroeg of ze een mugcake mocht maken en zei dat mama een recept had gestuurd. Ze liet me haar telefoon zien, waarop ik het recept zag en in de notificatiebalk een Tinder-icoontje opmerkte. Ik vroeg: “Huh, heb jij Tinder?” Waarop mijn dochter zei: “Nee, wat is dat? Dit is een screenshot die mama stuurde van het recept.” Ik zei: “Oh, dat is niets, lieverd,” omdat ik niet doorhad dat ik naar een screenshot keek. Mijn ex kwam naar beneden en leek meteen te begrijpen wat ze per ongeluk had gestuurd. Ze vroeg direct wat er was. Ik zei: “Daar hebben we het zo wel over.” Ik ging even naar buiten, want ik moest mijn emoties een plek geven voordat ik erover begon. Na een half uur ging ik naar boven en zei: “In het recept dat je naar onze dochter stuurde, stond een Tinder-icoontje. Ik schrok daarvan, want we hadden afgesproken niet te daten zolang we samenwonen om de rust voor de kinderen te bewaren.” Haar verklaring was: “Ik heb die app alleen om met vriendinnen te lachen om slome mannen en een ‘vleeskeuring’ te doen.” Ik zei: “Oké,” en liet het daarbij. Later stuurde ze nog een appje met hetzelfde verhaal, waarin ze benadrukte dat ze niet wil dat ik denk dat ze al met anderen bezig is. Ik had mijn twijfels, maar koos ervoor om haar te vertrouwen.
Afgelopen zondag kwam ze naar me toe en zei: “Ik wil dinsdag met mijn nicht naar de sauna, is het oké als ik de auto die avond meeneem?” Ik antwoordde: “Ik zou eigenlijk naar mijn broer, maar ik zal kijken of ik dat naar woensdag kan verplaatsen.” Ik verplaatste mijn afspraak naar woensdag.
Dinsdagavond ging ze weg en kwam pas om twee uur ’s nachts thuis. Ik lag op de bank en rook ineens aftershave in huis. Ik vroeg ernaar, maar ze zei dat het haar eigen parfum was en dat ik spoken zag. Ik vertrouwde het niet; na 16 jaar samen weet ik hoe zij ruikt, en dit was duidelijk aftershave. Ik keek op Facebook en zag dat haar nicht de hele avond actief was geweest en dus niet in de sauna kon zijn. Ik confronteerde mijn ex hiermee. Ze werd meteen boos en begon mij te beschuldigen van het zien van spoken en het maken van drama. Ze zei ook dat ze screenshots zou sturen om te bewijzen dat ze met haar nicht in de sauna was, maar die screenshots heb ik twee dagen later nog steeds niet ontvangen.
Gisteren kwam ze thuis van haar werk, en ik zei: “Ik wil nog even praten over dinsdag.” Ze vroeg: “Hoezo?” Ik legde uit dat haar verhaal niet klopte. Toen gaf ze toe dat ze een date had gehad met een andere man. Ik werd hier boos om, niet uit jaloezie, maar omdat ze bewust de afspraken die we met onze kinderen hadden gemaakt, had geschonden. Bovendien had ze mij op de kinderen laten passen terwijl zij aan het daten was, wat ik enorm respectloos vond. We hadden tijdens het opstellen van ons co-ouderschapsplan nog besproken dat ik er niets voor voelde om op de kinderen te passen als zij zou daten in de toekomst. Ze zou dan een oppas moeten regelen of een date plannen wanneer de kinderen bij mij waren in mijn week.
De kinderen hebben iets van de ruzie meegekregen en waarschijnlijk gehoord dat ik riep dat we hadden afgesproken niet te daten totdat we allebei een eigen plek hadden. Vandaag vroegen ze wat er aan de hand was. Ik heb ze alleen verteld dat ik boos was omdat mama zich niet aan onze afspraken had gehouden, maar dat zij het hun zelf zou uitleggen. Dat is tot nu toe niet gebeurd.
Mijn ex heeft aangegeven dat ze gewoon doorgaat met daten en verwacht dat ik, zolang ik nog in huis woon, op de kinderen blijf passen omdat ik hun vader ben en dat daarbij hoort. Ik zie dit als misbruik van mijn verantwoordelijkheid richting de kinderen om zelf haar verantwoordelijkheid te ontlopen. Ik heb gezegd dat ik weiger op te passen als zij gaat daten en dat ze dan maar een oppas moet regelen, want ik ga die avonden ook niet thuiszitten. Dit voelt echter zo verkeerd. Ik wil niet dat de kinderen zich alleen voelen, met een mama die op date is en een papa die weg is omdat hij niet gebruikt wil worden.
Ik ben nu echt moedeloos. Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan. Ik heb me aan de afspraken gehouden en wil me niet verlagen tot haar niveau door alleen aan mijn eigen behoeften te denken en de kinderen op te offeren. Zodra ik een eigen woning heb, heb ik alle tijd om aan mezelf te denken, maar nu is het belangrijkste dat de kinderen een rustige, veilige plek hebben.
Telkens als we hierover praten, probeert ze mij uit te lokken met kleinerende opmerkingen. Ze heeft me al een narcist, dramaqueen, jaloers en onvolwassen genoemd – alles om maar niet te hoeven toegeven hoezeer ze het vertrouwen van de kinderen en mij heeft geschaad. Ik ben niet jaloers, het kan me echt niets schelen. Ik wil alleen niet gebruikt worden en ik wil dat ze zich houdt aan de afspraken die we met de kinderen en elkaar hebben gemaakt.
Ik weet niet hoe ik verder moet. Ik had zo de hoop dat de rust terug zou keren nadat we dus uit elkaar gingen. Dinsdag hebben we mediation, en dit zal daar vast ter sprake komen.
Een week later kwam mijn dochter naar beneden. Ze vroeg of ze een mugcake mocht maken en zei dat mama een recept had gestuurd. Ze liet me haar telefoon zien, waarop ik het recept zag en in de notificatiebalk een Tinder-icoontje opmerkte. Ik vroeg: “Huh, heb jij Tinder?” Waarop mijn dochter zei: “Nee, wat is dat? Dit is een screenshot die mama stuurde van het recept.” Ik zei: “Oh, dat is niets, lieverd,” omdat ik niet doorhad dat ik naar een screenshot keek. Mijn ex kwam naar beneden en leek meteen te begrijpen wat ze per ongeluk had gestuurd. Ze vroeg direct wat er was. Ik zei: “Daar hebben we het zo wel over.” Ik ging even naar buiten, want ik moest mijn emoties een plek geven voordat ik erover begon. Na een half uur ging ik naar boven en zei: “In het recept dat je naar onze dochter stuurde, stond een Tinder-icoontje. Ik schrok daarvan, want we hadden afgesproken niet te daten zolang we samenwonen om de rust voor de kinderen te bewaren.” Haar verklaring was: “Ik heb die app alleen om met vriendinnen te lachen om slome mannen en een ‘vleeskeuring’ te doen.” Ik zei: “Oké,” en liet het daarbij. Later stuurde ze nog een appje met hetzelfde verhaal, waarin ze benadrukte dat ze niet wil dat ik denk dat ze al met anderen bezig is. Ik had mijn twijfels, maar koos ervoor om haar te vertrouwen.
Afgelopen zondag kwam ze naar me toe en zei: “Ik wil dinsdag met mijn nicht naar de sauna, is het oké als ik de auto die avond meeneem?” Ik antwoordde: “Ik zou eigenlijk naar mijn broer, maar ik zal kijken of ik dat naar woensdag kan verplaatsen.” Ik verplaatste mijn afspraak naar woensdag.
Dinsdagavond ging ze weg en kwam pas om twee uur ’s nachts thuis. Ik lag op de bank en rook ineens aftershave in huis. Ik vroeg ernaar, maar ze zei dat het haar eigen parfum was en dat ik spoken zag. Ik vertrouwde het niet; na 16 jaar samen weet ik hoe zij ruikt, en dit was duidelijk aftershave. Ik keek op Facebook en zag dat haar nicht de hele avond actief was geweest en dus niet in de sauna kon zijn. Ik confronteerde mijn ex hiermee. Ze werd meteen boos en begon mij te beschuldigen van het zien van spoken en het maken van drama. Ze zei ook dat ze screenshots zou sturen om te bewijzen dat ze met haar nicht in de sauna was, maar die screenshots heb ik twee dagen later nog steeds niet ontvangen.
Gisteren kwam ze thuis van haar werk, en ik zei: “Ik wil nog even praten over dinsdag.” Ze vroeg: “Hoezo?” Ik legde uit dat haar verhaal niet klopte. Toen gaf ze toe dat ze een date had gehad met een andere man. Ik werd hier boos om, niet uit jaloezie, maar omdat ze bewust de afspraken die we met onze kinderen hadden gemaakt, had geschonden. Bovendien had ze mij op de kinderen laten passen terwijl zij aan het daten was, wat ik enorm respectloos vond. We hadden tijdens het opstellen van ons co-ouderschapsplan nog besproken dat ik er niets voor voelde om op de kinderen te passen als zij zou daten in de toekomst. Ze zou dan een oppas moeten regelen of een date plannen wanneer de kinderen bij mij waren in mijn week.
De kinderen hebben iets van de ruzie meegekregen en waarschijnlijk gehoord dat ik riep dat we hadden afgesproken niet te daten totdat we allebei een eigen plek hadden. Vandaag vroegen ze wat er aan de hand was. Ik heb ze alleen verteld dat ik boos was omdat mama zich niet aan onze afspraken had gehouden, maar dat zij het hun zelf zou uitleggen. Dat is tot nu toe niet gebeurd.
Mijn ex heeft aangegeven dat ze gewoon doorgaat met daten en verwacht dat ik, zolang ik nog in huis woon, op de kinderen blijf passen omdat ik hun vader ben en dat daarbij hoort. Ik zie dit als misbruik van mijn verantwoordelijkheid richting de kinderen om zelf haar verantwoordelijkheid te ontlopen. Ik heb gezegd dat ik weiger op te passen als zij gaat daten en dat ze dan maar een oppas moet regelen, want ik ga die avonden ook niet thuiszitten. Dit voelt echter zo verkeerd. Ik wil niet dat de kinderen zich alleen voelen, met een mama die op date is en een papa die weg is omdat hij niet gebruikt wil worden.
Ik ben nu echt moedeloos. Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan. Ik heb me aan de afspraken gehouden en wil me niet verlagen tot haar niveau door alleen aan mijn eigen behoeften te denken en de kinderen op te offeren. Zodra ik een eigen woning heb, heb ik alle tijd om aan mezelf te denken, maar nu is het belangrijkste dat de kinderen een rustige, veilige plek hebben.
Telkens als we hierover praten, probeert ze mij uit te lokken met kleinerende opmerkingen. Ze heeft me al een narcist, dramaqueen, jaloers en onvolwassen genoemd – alles om maar niet te hoeven toegeven hoezeer ze het vertrouwen van de kinderen en mij heeft geschaad. Ik ben niet jaloers, het kan me echt niets schelen. Ik wil alleen niet gebruikt worden en ik wil dat ze zich houdt aan de afspraken die we met de kinderen en elkaar hebben gemaakt.
Ik weet niet hoe ik verder moet. Ik had zo de hoop dat de rust terug zou keren nadat we dus uit elkaar gingen. Dinsdag hebben we mediation, en dit zal daar vast ter sprake komen.
