Dank je wel voor de tips. De situatie is als volgt: het is een huurhuis. We waren 16 jaar samen, niet getrouwd, en hebben twee kinderen. Ik ga het huis verlaten met wat elektronica van mezelf, maar laat 90% achter. Ik wil eigenlijk alleen de auto, maar die staat op haar naam, hoewel hij is gekocht met mijn geld. Ik had namelijk geen rijbewijs op het moment van aankoop. We hebben samen een co-ouderschapsplan opgesteld, maar dat bleek niet rechtsgeldig, dus hebben we mediation ingeschakeld. Afgelopen week mocht ik een huurwoning bekijken, maar ik heb deze niet gekregen omdat het ouderschapsplan niet rechtsgeldig was. Ik zou enorm graag ergens anders willen wonen, maar niemand heeft op dit moment plek voor mij. Ik heb wel geregeld dat ik vanaf 5 oktober voor drie weken in de studio van mijn broer kan verblijven, omdat hij dan op vakantie is. Andere mogelijkheden zijn er niet, want toevallig zijn meer mensen in mijn omgeving in scheiding. Mijn ouders leven niet meer. Zij daarentegen heeft haar ouders nog wel; haar vader woont in een enorm groot huis, maar ze weigert daar naartoe te gaan omdat het te ver reizen is naar haar werk (een autorit van 25 minuten). Dus ik zit hier nu gewoon vast. Ik heb over alles wat je benoemde inderdaad al nagedacht en uitgezocht.
Ik snap dat wij uit elkaar zijn en heb daar enorm veel vrede mee. Ze maakt het daten ook niet heel moeilijk; ze is veranderd in een monster, lijkt het wel, en nog nooit zo onaantrekkelijk geweest als nu. Ik ben ertegen dat ik gedwongen word een leugen te faciliteren en haar dates te ondersteunen. Dat voelt oneerlijk tegenover de kinderen en tegenover mij. Bot gezegd: het zal me worst wezen als ze zich elke ochtend, als de kinderen op school zijn, laat nemen door Jan en alleman op een andere locatie, want het is over. Ik wil alleen dat ze mij niet vraagt om dat te faciliteren en dat ze eerlijk is als ze afspraken met de kinderen niet nakomt. Dat is kleinerend. Ik heb me wel aan de afspraak gehouden om niet te daten zolang we nog onder één dak wonen.
Ik snap dat wij uit elkaar zijn en heb daar enorm veel vrede mee. Ze maakt het daten ook niet heel moeilijk; ze is veranderd in een monster, lijkt het wel, en nog nooit zo onaantrekkelijk geweest als nu. Ik ben ertegen dat ik gedwongen word een leugen te faciliteren en haar dates te ondersteunen. Dat voelt oneerlijk tegenover de kinderen en tegenover mij. Bot gezegd: het zal me worst wezen als ze zich elke ochtend, als de kinderen op school zijn, laat nemen door Jan en alleman op een andere locatie, want het is over. Ik wil alleen dat ze mij niet vraagt om dat te faciliteren en dat ze eerlijk is als ze afspraken met de kinderen niet nakomt. Dat is kleinerend. Ik heb me wel aan de afspraak gehouden om niet te daten zolang we nog onder één dak wonen.