1 kindje genoeg?

Het blijft altijd weer onderwerp van gesprek een 2e ja of nee haha. Wij hebben besloten om toch voor een 2e kindje te gaan wat voor mij heel vreemd is want ik had nooit zoveel met baby's en kinderen. Ik heb ook een zware k*t bevalling gehad, eerst 16 uur liggen pijn lijden, toen een vacuumpomp en uiteindelijk een keizersnede nou ik was er helemaal klaar mee! De eerste maanden vond ik echt ronduit verschrikkelijk, de gebroken nachten, pijn in mijn buik van de operatie, en ook nog eens een enorme PPD. Toch blijft het verlangen na een 2e kindje omdat mijn gezin niet compleet is voor mijn gevoel en mijn "matje" zoals Debby al schreef is eigenlijk bereikt want ik ben onlangs 35 jaar geworden. Het liefst zou ik er minstens 2 jaar tussen laten zitten maar dan word ik echt te oud vind ik zelf, dat  ervaar ik wel als een enorm nadeel van op oudere leeftijd kinderen krijgen maar helaas heb je het niet altijd voor het zeggen zeker niet als het kinderen krijgen gaat. Mocht het bij ons niet meer lukken om een 2e kindje te krijgen dan blijft Justin toch alleen we gaan niet het medische traject in hebben  mijn man en ik besloten.

Suc6 met alles.

Groetjes,

Puk  
 
Hey Puk!

Dan hebben we hetzelfde matje  Maar idd... je hebt het niet altijd voor het zeggen.
Ik wilde dus altijd dolgraag een jonge moeder zijn, maar helaas dat zat er (toendertijd) niet in. En 't is maar net hoe oud jeje voelt!!
Maar medisch gezien is dat (ongeveer) de max. voor mij.
Wij hebben ook besloten om nooit medische trajecten in te gaan, muv KI dan.
Dus wel een beetje... maar niet all the way.... Dat besluit hadden we in 2005 al gemaakt, en we blijven erbij.

Groetjes Debby mv B'Elanna
 
Ik heb geen zware bevalling gehad. Een hele fijne zelfs dus daar hoef ik het niet voor te laten. Ik wil dolgraag een tweede en het liefst nu. Maar.....

Ik ben tijdens de zwangerschap zo ernstig ziek geweest ( pancreatites, lang verhaal zal ik jullie niet mee vermoeien ) dat ik blij mag zijn dat ik er nog ben ( en mijn dochter dus ook ). Een tweede zwschap wordt voor mij dus zeker geen onbezorgde. Daar moet ik wel mentaal klaar voor zijn en op dit moment vind ik mezelf nog veel te labiel, ik moet het hele gebeuren nog steeds verwerken. Ook fysiek ben ik nog maar net aan het opknappen. Ik wacht dus nog even.
Ik denk dat jij ook gewoon even lekker de tijd moet nemen. Misschien is het goed om er helemaal even niet over na te denken. En wat sil ook zegt. Tijd kan een hoop verzachten en misschien krijg je over 4 jaar weer opeens kriebels. Als dat zo is dan is dat zo. Als dat niet zo is is het ook prima toch?  

Doe rustig aan meid  
 
Wij zitten met hetzelfde "probleem" hoor!
Heb altijd 3 kinderen ofzo gewild, maar toen was ik nog heel jong en wist nieteens wat het allemaal inhield!
Nu zie ik (en mijn vriend al helemaaal) ook veel voordelen in het hebben van 1 kindje!
Maar aan de andere kant: Is mijn gezinnetje wel compleet zo??
Ik zou nu ECHT nog niet aan een zwangerschap en al helemaaaal niet aan een bevalling moeten denken maar ik kan niet zeggen dat ik nooit meer kriebels ga krijgen hoor...
Maar goed, ben pas 25 dus heb wel nog alle tijd om te "beslissen". Ik laat het ook gewoon op me af komen, komt er een tweede is dat leuk, komt die er niet: ook goed!
Tenminste, zo denk ik er nu over...
 
hallo,

wij hebben nu 2 kids, en nu is ons gezinnetje compleet, na de eerste dacht ik ook dat ik geen 2e zou willen, ook mede door de "depressie"en de eerste is echt een huilbaby geweest, maar na een jaar of 2 begon het toch wel weer te kriebelen, alleen toen nog niet bij mijn vriend, ong. een jaar later kwam hij er toch ook wel achter dat ons gezinnetje nog niet compleet was, nu hebben we 2 gezonde kinderen en is het compleet, het voelt goed zo!

groetjes susanne
 
Hoewel ik na de eerste dacht dat het ook de laatste zou zijn, heb ik nu dus niet het gevoel dat het compleet is.
Als ik bedenk dat ik nooit meer zwanger zal zijn, word ik daar best verdrietig van. Maar voor vriend-lief is het goed zo en praktisch gezien ook.
Maar ik zal nooit nooit zeggen.
Sil
 
Mijn meisje is van januari 2007, maar ik ben zo vrij hier te reageren.
Mijn 1e zwangerschap was zeer zwaar en ook een zeer zware bevalling. Ik heb na anderhalf jaar geaccepteerd dat ik het bij 1 zou laten.
Pas na 3 jaar en een "perongelukzwanger en miskraam" (sorry voor deze omschrijving: vloeiing bij krap 4 weken, wist niet dat ik dus al 2 weken zwanger was, ongepland) ging het kriebelen en heb ik een 2e aangedurfd. Met de nodige zorgen uiteraard.

Dus: het komt wel. Of het komt niet. En 1 kind is ook prima. Sterkte ermee!
 
Hoi Ida.

Het is niet niks wat je hebt meegemaakt en ik denk dat dat tijd kost om te verwerken en een plekje te geven. Ik denk dat als dat is gebeurd er misschien heel anders tegenaan kijkt. En het vervelende een beetje op de achtergrond komt te staan.
Misschien is het nu nog een beetje te vers op dit moment.
Verder zou ik als je twijfelt niet voor een tweede gaan. Geef het nog even de tijd dan komt het vast goed en sta je voor de volle 100 % achter je beslissing,wat je dan ook mag beslissen. Succes meid!!

Groetjes Mikkie.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan