Hi,
Klinkt inderdaad niet als heel vreemd gedrag, wel lastig dat hij nog niet praat, dan snap ik de frustratie wel.
Misschien helpt het tijdens een driftbui als je voor hem praat, zegmaar woorden geeft aan zijn gevoel. Mijn dochter praat normaal goed, maar als ze een drift/huil/krijsbui heeft komt er niks zinnigs meer uit, dan neem ik haar bij me (desnoods spartelend) en ga ik rustig voor haar het rijtje af, ben je boos.. nee? ben je verdrietig.. ja? oké, ben je verdrietig omdat je geen snoepje mocht.. ja? Oké, dat mag, dat is ook heel jammer, en daar mag je best even verdrietig over zijn..
Vaak merk ik dat ze daar heel snel rustig van wordt omdat ze zich begrepen door voelt en zelf ook leert wat er qua gevoel aan de hand is + het feit dat je 'toestemming' geeft voor dat gevoel haalt de angel er vaak ook al uit.
Als ze dan nog een beetje blijft hangen in zielig jammeren zeg ik na een tijdje wel heel rustig, en nu gaan we stoppen met huilen in 3, 2, 1, en stil. En vaak houdt ze dan op en kunnen we weer door met de dag.
Qua eten helpt het hier als ik haar tijdens het koken op het aanrecht zet en mee laat kijken. Vaak wil ze uit nieuwsgierigheid dan al wat proeven en dan eet ze aan tafel ook ineens dingen die ze normaal niet wil.
+ als we iets van gemixt eten eten, zoals couscous met groenten erdoorheen maak ik voor haar hapjes met alleen de courgette, of alleen de tomaat, dat vind ze soms ook fijner. Of alleen al uitleggen welk stukje wat is zodat ze begrijpt wat ze eet en weet dat er geen rare dingen in zitten die ze niet kent.
Qua eenkennigheid is dat denk ik echt wennen. Ik zou veel blootstellen, maar wel de locaties erop uitkiezen. Eerst wandelen/spelen in een rustig stukje in het park en dan vanaf daar langzaam opbouwen naar drukkere dingen. En vaak naar hetzelfde ding terug gaan, dan wordt het vertrouwder.
Klinkt inderdaad niet als heel vreemd gedrag, wel lastig dat hij nog niet praat, dan snap ik de frustratie wel.
Misschien helpt het tijdens een driftbui als je voor hem praat, zegmaar woorden geeft aan zijn gevoel. Mijn dochter praat normaal goed, maar als ze een drift/huil/krijsbui heeft komt er niks zinnigs meer uit, dan neem ik haar bij me (desnoods spartelend) en ga ik rustig voor haar het rijtje af, ben je boos.. nee? ben je verdrietig.. ja? oké, ben je verdrietig omdat je geen snoepje mocht.. ja? Oké, dat mag, dat is ook heel jammer, en daar mag je best even verdrietig over zijn..
Vaak merk ik dat ze daar heel snel rustig van wordt omdat ze zich begrepen door voelt en zelf ook leert wat er qua gevoel aan de hand is + het feit dat je 'toestemming' geeft voor dat gevoel haalt de angel er vaak ook al uit.
Als ze dan nog een beetje blijft hangen in zielig jammeren zeg ik na een tijdje wel heel rustig, en nu gaan we stoppen met huilen in 3, 2, 1, en stil. En vaak houdt ze dan op en kunnen we weer door met de dag.
Qua eten helpt het hier als ik haar tijdens het koken op het aanrecht zet en mee laat kijken. Vaak wil ze uit nieuwsgierigheid dan al wat proeven en dan eet ze aan tafel ook ineens dingen die ze normaal niet wil.
+ als we iets van gemixt eten eten, zoals couscous met groenten erdoorheen maak ik voor haar hapjes met alleen de courgette, of alleen de tomaat, dat vind ze soms ook fijner. Of alleen al uitleggen welk stukje wat is zodat ze begrijpt wat ze eet en weet dat er geen rare dingen in zitten die ze niet kent.
Qua eenkennigheid is dat denk ik echt wennen. Ik zou veel blootstellen, maar wel de locaties erop uitkiezen. Eerst wandelen/spelen in een rustig stukje in het park en dan vanaf daar langzaam opbouwen naar drukkere dingen. En vaak naar hetzelfde ding terug gaan, dan wordt het vertrouwder.
Ik zeg niet dat er iets mis is: ik vind dat alleen wel op zn minst een reden om eens professionele hulp te zoeken. Misschien is er niets en heeft ie nog wat maanden extra nodig, misschien is er wel iets en dan is het belangrijk om er zo vroeg mogelijk bij te zijn, aangezien de taalontwikkeling in de eerste jaren het allersnelst gaan. ? Gewoon voor de zekerheid!