18 en heel graag zwanger willen worden

A

Anoniem

Guest
<p>Hallo allemaal,</p><p>Ik hoop dat iemand mij kan helpen met mijn 'probleem'... Ik ben 18 jaar en ik wil zo ontzettend graag zwanger worden.. Ik en mijn vriend zijn nu 3 jaar samen. Onze relatie is nog steeds erg goed en ik wil ook dolgraag dat hij de vader van mijn kinderen word. Ik zit nog op school en ik woon nog thuis dus eigenlijk is dit helemaal niet het goede moment om een baby te krijgen, dat zie ik zelf ook wel in, maar ik kan het echt niet uit mijn hoofd zetten... Het is niet zo dat dit een eenmalig iets is wat vanzelf wel over gaat, want ik heb al sinds ik 16 ben dit "moeder gevoel". Ik ben toen heel veel gaan oppassen bij baby's en kinderen uit de buurt maar het gevoel word niet minder, het word steeds erger. Ik zie de laatste tijd zoveel jonge moeders die het ontzettend goed doen en dan denk ik: "Dat zou ik ook zeker kunnen!" maar ik ben gewoon nog te jong :( </p><p>Ik hoop dat iemand tips voor me heeft! Alvast heel erg bedankt xx</p>
 
Ha dame. Voornaamste advies wat ik je kan geven, is dat je inderdaad echt nog te jong bent. Kinderen zijn ontzettend leuk, maar kosten ontzettend veel. En dan bedoel ik niet alleen in geld, maar mentaal kosten ze ook veel. Oppassen op kinderen is super leuk, maar je krijgt dan de moeilijke momenten niet mee. Ze zijn echt veel werk in opvoeding, heel je leven verandert ermee, je relatie verandert en je sociale leven verandert enorm.
Ik weet dat je dit niet wilt horen, maar met 18 jaar ben je zelf eigenlijk nog een kind. Zeker als je nog studeert! Ik ben zelf ook redelijk jong moeder geworden, ik was 26 toen ik beviel van mijn eerste. En toen hij er eenmaal was, besefte ik me dat ik dit echt niet eerder in mijn leven had kunnen doen. Ik had nog zo veel moeten leren en moeten meemaken om dit te kunnen doen. Ik heb ook altijd vroeg moeder willen worden en heb ook altijd de vurige wens gehad, maar wist ook heel goed te bepalen wanneer dit ook werkelijk kon. En nog vind ik het soms moeilijk. Met veel vriendinnen is de band nu anders, ik kan niet zomaar weg als ik uitgenodigd word om iets te gaan doen, en hoewel ik ontzettend veel hou van mijn zoontje, soms zit ik er gewoon even doorheen. Je moet jezelf opnieuw ontdekken: Ik wist eindelijk wie ik was als persoon en nu ben ik ineens iemand anders. Ik ben moeder geworden, niet meer zomaar onbezorgd, maar moet ervoor zorgen dat iemand groot wordt en dat ik hem alles mee geef wat goed voor hem is. Ik merk ook dat ik, door de ervaring van moeder worden, ik zelf anders ben. Ik denk niet meer hetzelfde, kijk anders tegen het leven aan. De relatie met mijn man is heel goed, maar wel veranderd. Ook wij hebben een nieuwe draai moeten vinden sinds de komst van onze kleine.
Een kindje is echt ontzettend leuk, maar heeft ook zn moeilijke kanten. Wat ik eigenlijk met mijn verhaal wil zeggen, is dat je echt pas aan kinderen moet beginnen, wanneer je de financiële middelen hebt én de levenservaring om voor een kind te zorgen. 
 
Ik snap je gevoel, een kind hebben is prachtig! Natuurlijk kun jij goed voor een kind zorgen, ook als je 18 bent, liefde is het belangrijkste wat je een kind kunt geven. 
Maar je kunt op dit moment je kind geen stabiele basis bieden, je woont nog thuis, je woont niet samen met je vriend, hebt geen werk, dus niet veel geld, dus ik zou zeggen, maak eerst dat in orde. En zorg dat je niet alleen liefde kunt geven. Maar ook een goede en veilige thuisbasis kunt bieden, want dat is minstens zo belangrijk. 
Als je moeder wilt zijn, moet je ook moeder kunnen zijn en je eigen gedachten van 'Ik wil een baby omdat het Mij zo leuk lijkt' omzetten naar 'Ik wil graag een baby, maar alleen als ik de baby alles kan geven wat hij/zij nodig heeft' anders ben je echt veel te veel met je eigen wensen bezig ipv met de behoeften van de baby. 
 
Hoi hoi,
Ik herken je gevoel. Ik heb ook altijd een hele grote kinderwens gehad en idd op mijn 18e had ik ook het gevoel er klaar voor te zijn. Nu ben ik 27 en heb net mijn eerste zoontje gekregen van 9,5 week. Ik ben blij dat wij hebben gewacht tot wij een stabiele basis hadden. Allebei onze opleidingen afgerond, een fijne baan en een huis. 
Ik weet nu uit ervaring hoeveel tijd en geld een kleintje kost. Dit had ik niet willen doen zonder een stabiele basis. 
Ik denk dat niemand hier jou gevoel kan wegnemen want dat is nou eenmaal jou gevoel. Ik zou je adviseren om nog lekker te genieten van jullie jonge leven. Nu kun je nog dingen doen die je met een kleintje niet of een stuk moeilijker kunt doen. 
Tot slot bestaat er geen perfecte leeftijd om moeder te worden. Je hoeft natuurlijk niet te wachten tot je 30 bent, maar ik zou zeker eerst de basis voor elkaar willen hebben. Succes!!??
 
Hai meid!
Ik kan mij heel erg goed voorstellen dat je graag kinderen wil, zeker als je relatie goed zit en je dit gevoel al lange tijd hebt. Wel wil ik mee geven dat het, ondanks alle super mooie momenten die je ervoor krijgt je ook zwaardere momenten krijgt. En als je nog op school zit dit wel moet kunnen combineren. Zoals hierboven in de reactie ook genoemd is zul je merken als je kinderen hebt dat niet alleen je relatie zelf, maar eventueel ook de relatie met vrienden/vriendinnen anders gaat worden. Velen zullen misschien nog niet begrijpen hoe jullie situatie dan is en wat er allemaal verwacht wordt.
Zelf was ik met 21 jaar zwanger en met 22 jaar moeder geworden en ben nu in verwachting van ons 2e kindje (ben dan 24 als deze geboren wordt). In die tussentijd van mij zwangerschap ben ik gaan samenwonen, was toen 5.5 jaar samen met mijn vriend/man. 
De keuze ligt natuurlijk altijd bij jullie zelf, alleen een tip die ik zou meegeven is dat als ik jou was in ieder geval eerst je school af zou maken zodat je daar geen omkijken meer naar hebt. En eventueel als jullie de financïele middelen hebben na die tijd dan gaan samenwonen zodat je dat wel ook eerst goed ervaart zonder een kleine er nog bij. En mochten jullie dan nog steeds beiden die wens heel erg hebben, en je hebt alles verder op orde/de rit wie is de buitenwereld dan om te beslissen wanneer het het beste is voor jullie.
Plus jong moeder worden is ook een enorme verrijking hoor, het wordt vaak veel negatiever neergezet helaas. Aan zulke teksten moet je je weinig van aantrekken! Vele jonge moeders doen het net zo goed als dat je op iets oudere leeftijd moeder wordt. En als jij/jullie het echt willen, komt het ook helemaal goed, ook als je zwaardere momenten moet ervaren! 
 
Weet niet of je er iets aan hebt maar haal er anders uit waarvan je denkt daar heb ik iets aan! Voor de rest wil ik alleen maar zeggen dat ik het super "knap" vindt dat je er wel zo eerlijk over durft te schrijven en zelf dus ook al wel goed inzicht hebt in dingen!
 
Hoihoi, Ik ben zelf bijna 23 en heb een paar weken terug een dochtertje gekregen!  Ik ben er super blij mee! Maar:
- Ik woon samen met mijn man
- we hebben allebei een stabiele baan
- we wonen in een goed huis met voldoende ruimte
- zijn 9 jaar samen
- voldoende geld gespaard om alles aan te schaffen want het kost veel geld.
 
Natuurlijk mag je die wens hebben, die heb ik ook altijd gehad. Maar geniet asjeblieft nu nog maar een paar jaar van een andermans kindjes totdat je er zelf klaar voor bent. Maak je opleiding af, doe een paar jaar werkervaring op. Koop of huur een huisje en ga samenwonen. Als je dit allemaal op de rit hebt en je ziet het dan nog steeds zitten, ga er dan voor.  Ik zeg geen leeftijd oid, als je er klaar voor bent dan ben je er klaar voor. Maar zorg wel dat je alles een beetje op de rit hebt, dan wordt het een stuk makkelijker? ow, en jong moeder zijn is leuk:) 
 
Hey, ik ga je even mijn persoonlijke mening geven als ervaringsdeskundige. Ik was 20 toen ik moeder werd. En het lijkt inderdaad allemaal ontzettend leuk en dat is het ook wel; maar wat jij niet ziet is dat het ook ongelovelijk zwaar is om jong moeder te zijn. Los van weinig inkomen, studies, geen huis hebben en vriendinnen verliezen, komt je relatie ook enorm onder druk te staan. Ik dacht ook dat dit bij mij niet het geval zou zijn, maar nu onze dochter 6 maanden is kunnen ik en mijn vriend elkaar niet luchten of zien. Terwijl dat eerder echt niet zo was. Ik woon thuis, huur de bovenverdieping van mijn moeder voor een kleine €200 p.m en leef van een uitkering. Ik volg een opleiding en ben dus fulltime bezig met het behalen van deze opleiding. Ik kan niet zakken, want ik heb simpelweg geen geld om het over te doen. Ik ben dus veel weg en altijd opzoek naar oppas want kinderopvang kan ik niet betalen. Ik heb stress. Veel stress. 3 vriendinnen hebben mij gewoon laten barsten. Willen nooit langs komen. Appen niet meer. Bellen niet meer. Terwijl wij 9 jaar lang dagelijks contact hadden en elkaar steunden door dik en dun, maar niet dus. Nu zijn ze altijd bezig, te druk te dit te dat. Maar ondertussen gaan ze wel naar allerlij feestjes en spreken gezellig af met elkaar. Maar voor mij hebben ze “oppeens” geen tijd meer. Voor al deze dingen werd ik al gewaarschuwd maar ik dacht “ach dat overkomt mij niet.” Een baby zet gewoon ontzettend veel druk op je sociale leven en je studie en je relatie. En zeker als je nog jong bent. 
Ik werd per ongeluk zwanger. Ik hou zielsveel van mijn kind echt begrijp me niet verkeerd maar het is loodzwaar. Wees verstandig en wacht tot je t een beetje beter voor elkaar hebt. 
 
Nog een toevoeging: de realiteit is heel anders dan het sprookje dat jij nu in je hoofd hebt
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan