18 en heel graag zwanger willen worden

[Anoniem]

Ik realiseer me dat ik ontzettend negatiev overkom, het is natuurlijk totaal anders als je wel gewoon alles voor elkaar hebt! Maar bewust zwanger worden wanneer je t niet voor elkaar hebt is gewoon niet fijn. Dat wilde ik gewoon even duidelijk maken vanuit mijn ervaring

 

[Anoniem]

Heel erg bedankt voor jullie reacties! Ik realiseer me echt wel hoe zwaar het is om een kindje te hebben en ik weet dat er ook minder leuke en zware momenten zullen zijn. Ik kan het gevoel alleen niet uitzetten of wegstoppen en dat stoort me ontzettend! Ik weet dat ik zelf eigenlijk nog maar een "kind" ben maar dat is echt niet hoe ik me voel. Ik kan mezelf maar moeilijk vergelijken met "kinderen" van mijn leeftijd :/ Ik probeer echt niet egoistisch over te komen en ik denk zeker niet alleen maar aan mezelf en wat IK ervan vind. Ik ben juist heel erg bezig met wat ik een kindje te bieden heb en alles daar omheen. Dat is ook de reden dat ik hier heb geschreven. Ik hoop nog wat tips te krijgen of ervaringen te horen want ik heb er echt wat aan! 

 

[Anoniem]

Niemand kan voor jou bepalen wanneer het juiste moment is gekomen waarop je moeder zou kunnen worden maar belangrijk is wel dat je realistisch blijft en gevoel en verstand beiden laat spreken/ in overweging neemt. 
 
Een kindje is een prachtig geschenk, een enorme verrijking van je leven en het brengt je ontzettend veel maar een kindje vraagt ook enorm veel van je. Als ouder/ moeder heb je een enorme verantwoordelijkheid , een kindje is compleet afhankelijk van jou. Daarbij komt ook bijv geld kijken om luiers, voeding, kleding etc voor je kindje te kopen. 
Vergeet ook niet dat een kindje een enorme impact op je relatie kan hebben, slapeloze nachten, spanningen, een huilende baby, kan enorm voor wrijving zorgen tussen jou en je partner. 
Ik gun je enorm een kindje, ik weet hoe groot een verlangen kan zijn maar kijk ook naar of je op dit moment genoeg te bieden hebt aan een kindje, los van heel veel liefde
 
 

 

[Anoniem]

Probeer eens voor jezelf de punten te benoemen waar je dan precies klaar voor bent. Als ik je verhaal zo lees is er geen gebrek aan liefde maar daarmee kom je er niet. 
Zoals de andere dames ook al zeiden; ga eerst samenwonen. Al is je relatie nog zo goed, dan nog leer je elkaar op een andere manier kennen. 
Je zegt dat je weet dat het moederschap ook heel zwaar kan zijn maar dat kan iedereen zich voorstellen. Moeder of geen moeder. Zelfs na 9 maanden zwangerschap kun je je nog niet voorbereiden op wat komen gaat. Tuurlijk ben je ontzettend blij met je kindje en is het gelijk je dierbaarste bezit waar je ontzettend veel van houdt. Aan de andere kant is het ook ineens heel overweldigend en is je nieuwe leven soms echt even pittig! 
Ik ben benieuwd naar je punten waarvan je denkt dat je er klaar voor bent.

 

[Anoniem]

Probeer eens voor jezelf de punten te benoemen waar je dan precies klaar voor bent. Als ik je verhaal zo lees is er geen gebrek aan liefde maar daarmee kom je er niet. 
Zoals de andere dames ook al zeiden; ga eerst samenwonen. Al is je relatie nog zo goed, dan nog leer je elkaar op een andere manier kennen. 
Je zegt dat je weet dat het moederschap ook heel zwaar kan zijn maar dat kan iedereen zich voorstellen. Moeder of geen moeder. Zelfs na 9 maanden zwangerschap kun je je nog niet voorbereiden op wat komen gaat. Tuurlijk ben je ontzettend blij met je kindje en is het gelijk je dierbaarste bezit waar je ontzettend veel van houdt. Aan de andere kant is het ook ineens heel overweldigend en is je nieuwe leven soms echt even pittig! 
Ik ben benieuwd naar je punten waarvan je denkt dat je er klaar voor bent.

 

[Anoniem]

Bedankt voor de reacties
Ik denk niet dat ik er kwa opleiding/samenwonen klaar voor ben maar mentaal denk ik wel en ik zou er niet aan beginnen als ik weet dat ik dit kindje niks te bieden heb. Ik heb een hele liefdevolle familie waarvan ik zeker weet dat ze me zouden helpen. Geld zou ook geen probleem zijn om voeding/luiers/kleding etc. te kopen. Het probleem is gewoon dat ik geen eigen huis heb en geen afgeronde opleiding. Ik heb dus niet echt punten waaruit blijkt dat ik er klaar voor ben, maar mijn gevoel zegt dat ik het kan... Ik kan me inderdaad "voorstellen" hoe het is om moeder te zijn maar ik weet natuurlijk helemaal niet hoe zwaar het is. Door de vele oppas ervaringen weet ik in ieder geval de basis en heb ik vaker meegemaakt dat ik de halve nacht met een huilende baby in mijn armen stond, maar daarna kon ik weer rustig naar huis gaan en de moeder het verder laten oplossen! Ik ken dus inderdaad niet de slapeloze nachten en de momenten dat je er helemaal doorheen zit. Bedankt dat jullie de moeite nemen om me te helpen

 

[Anoniem]

Heb je met je omgeving gepraat? Wat vind bijv. je vriend, je moeder? Die zullen zo ik kan lezen mee moeten helpen als jij een baby hebt. 
Ik zie je punten waarom je niet zou wachten, maar waarom wil je wel een poosje wachten? Misschien kun je op die manier de voors en tegens bij elkaar optellen.. 
Al vind ik het ook mooi om te lezen dat je zo graag een kleintje wilt! En er ook wel goed over nagedacht hebt! 

 

[Anoniem]

Maar waarom niet eerst met je vriend genieten? Eerst eens woonruimte en financiële stabiliteit. Ga eerst eens lekker een weekendje weg, of een langere vakantie. Wees nog even gewoon jong. Over een paar jaar, zon 22, ben je evengoed nog piepjong. Maar een kindje is wel levenslang, bessef dat wel. Je hoeft heus geen gekke of onverstandige dingen te doen maar ga met vriendinnen dagjes weg, ga eens met je lief de kroeg in maar pin je niet meteen nu al vast. Er is nog zoveel ander moois in het leven wat ook weer nieuwe ervaringen oplevert om over een paar jaar wel aan een kindje te beginnen.