Hallo,
OOk ik ben 34 jaar en dit was mijn derde zwangershap, toen ik erachter kwam dat ik zwanger was rekende ik ( vanaf mijn laatste menstruatie) op zeven weken zwangerschap, toen ik echter in het ziekenhuis huis kwam vanwege twee x eerdere zwangerschapvergiftigingen en nu al bestaande chronische hypertensie bleek dat ik 14 weken zwanger was van een tweeling nog al liefs, volgens de gyn was alles goed op dat moment twee hartjes twee bewegende kindjes en ze gaf mij een afspraak voor twee weken daarna om een termijn echo te stellen vanwege de onduidelijkheid wanneer ik nou zou bevallen zou precies.
twee weken later ging ik na de echo en toen zag ik het al het ene kindje wat al een compleet kindje met handjes ,armpjes ,beentjes zelfs het neusje kon je zien bewoog niet ik dacht dat mijn hart stilstond toen ging zij direct naar het andere kindje kijken die bewoog en reageerde op het geduw van de echo ze bleef proberen ben drie keer weggestuurd met de vraag of ik nog wat trappen op en af wou lopen en zo kijken of het kindje niet in diepe slaap was maar ook bij de derde keer bewoog mijn kindje niet, blijdschap dat het met het ene kindje goed ging en ontzettende teleurstellingen verdriet dat ons andere kindje niet meer leefde de zwangerschap is vanaf dat moment ook niet meer iets geweest waar ik kon van genieten, elk pijntje elk dingentje daar vreesde ik het ergste en er konden twee dingen gebeuren of mijn lichaam zou het kindje afstoten of in mijn lichaam opgenomen worden dit noemen ze een vanishing twin syndrome dit laatste is gebeurd ik heb een aantal echo foto,s gehad om te bewaren als herinering voor mij en voor mijn andere kindje om haar te laten zien dat zij er een was van een tweeling, op 15 mei 2007 ben ik bevalen van en gzonde dochter gelukkig is alles goed met haar maar als ik naar haar kijk weet ik dat er eigenlijk nog een had moeten zijn en vraag ii me altijd af was het een meisje of een jongen ... t, is ontzettend pijnlijk en probeer er niet aan te denken maar overal word je op dat moment geconfronteerd met tweelingen lijkt wel alsof het er om gedaan word .. maar goed ik begrijp wat je bedoelt en dit blijft ook altijd je eerste zwangerschap al word je honderd maar ik hoop dat als je het een beetje verwerkt heb je nog een keer zwanger word en al zal dit dan net als bij mij angstig zijn je moet op je jezelf vertrouwen.. t komt goed..
