2 miskramen achter elkaar

Hoi,

Ik ben nog aan het afwachten. Het duurt allemaal erg lang moet ik zeggen. Ik durf niet weer zwanger te worden, ben erg bang voor een 4e miskraam. Toch mogen we de moed niet laten zakken. Dat je al een gezonde zoon hebt geeft naar mijn idee ook aan dat het wel mogelijk is voor je. Het is wel moeilijk om dit te horen zeker. Voor mij was het ook niet makkelijk als mensen zeiden, Joh meid die-en-die heeft 5 miskramen gehad en nu toch nog een gezonde dochter. Tss, wat heb ik daar nou aan. Nu weet ik dat het vaker mis gaat dan goed afloopt. Hopen en bidden dat het voor mij en voor alle anderen die dit hebben moeten mee maken nog een keer goed mag gaan.
Ik wil je nog wel zeggen dat er bijna nooit iets uit komt wbt de onderzoeken. Stel je daar maar op in. Bij ons was het daarom een verassing dat er wat uit was gekomen, nu nog zien of we er wat mee kunnen zodat het wel goed gaat. Ik wens je veel sterkte en veel geduld toe met het wachten op de uitslagen.
Liefs Dorien
 
Hoi Dorien
Bedankt voor je berichtje.
Inderdaad de vriendelijk bedoelde adviezen/verhalen van anderen zijn af en toe erg vervelend omdat je er gewoon niets mee kunt. Maar misschien gaf ik deze adviezen zelf ook wel toen ik nog geen miskraam had gehad... Ik weet dat het lang duurt voordat er uitslagen van de onderzoeken zijn en dat de kans dat er iets uitkomt en ze er vervolgens iets mee kunnen klein is. Ik wacht het maar gewoon af. Ik hoop eind van dit jaar iets te weten en dan het jaar af te sluiten.
Kun jij nu iets met de uitslag van het bloedonderzoek. Krijg je medicijnen o.i.d. of zijn ze nu meer onderzoeken aan het doen.
Groetjes en hou je goed
 
Hoi Kim,

Hier weer een berichtje van mij. Ondertussen heb ik nog steeds geen spontane miskraam gehad dus is het voor mij nog steeds afwachten wanneer het komt. Donderdag weer naar de gyn.
Dan wil ik het ook hebben over het chomosomen-onderzoek waar hij het over had. Hij had het erover dat ze die ook wel na twee keer doen. Dus dat wil ik ook graag. Ook al komt er niet vaak wat uit, dan kun je eventueel toch weer wat uitsluiten. Verder heeft hij mijn bloed laten onderzoeken maar dat was de vorige keer ook zo en daar kwam niets uit.
Op het internet heb ik ook al heel wat afgezocht over mogelijke oorzaken maarja op zich wordt je daar natuurlijk ook niet veel wijzer van.
Op zich wel interresante sites:

http://www.freya.nl/medisch/mis1.htm

http://europe.obgyn.net/nederland/patientenvoorlichting/hab.abort.htm

8 weken, lijkt heel lang he om zwanger te zijn. Tenminste dat had ik wel. Zeker als het de tweede keer is dan ben je vanaf het eerste moment dat je het kunt weten allert. Goed dat je het verteld hebt. Ik heb dat ook tegen een aantal mensen gedaan. Maar niet zoals de eerste keer tegen iedereen. Had nu zoiets van, nee ik hoef er niet met iedereen over te praten, dan komt het steeds weer terug, ook als ik het er zelf niet over wil hebben.
Nou dit is alweer een heel verhaal. Ga maar weer eens stoppen.
Hoe is het boek trouwens? Misschien ook wel iets voor mij. En het bloedonderzoek, wat gaan ze onderzoeken bij jullie?
Schrijf je snel weer?
Liefs Barbara
 
Hoi allemaal,

Wat vreselijk om dit allemaal weer te moeten lezen. Ik ben een tijdje bewust van deze forums weggebleven. Ik heb helaas een goede maand geleden mijn tweede miskraam gehad. Deze keer totaal onverwacht. Op 9 weken controle en de harttonen waar er weer niet meer. Terwijl ik ze een week voordien nog gehoord had. De week daarna vertrokken wij op vakantie, dus heb ik 2 weken met tampons moeten zitten op vakantie. Het was me echt een rotte week voor mij na die curretage. Maandag vernomen dat ons kindje weer gestorven was, woensdag curretage, vrijdag begrafennis van familielid, zaterdag het huwelijk van mijn zus en maandag op vakantie. Iedereen in mijn omgeving lijkt inderdaad ook zwanger te zijn. Binnenkort stopt mijn zus met de pil, dus zal zij wel nog voor mij een kindje hebben. God, wat haat ik de wereld op dit moment!!! Ik wens jullie allemaal veel sterkte en heel veel succes in de verdere toekomst.
 
Hoi Anneke,

Wat rot voor je. Zeker als je denkt dat het allemaal goed gaat deze keer.
Moeilijke tijd heb je achter de rug zeg, al die dingen achter elkaar. Dat gevoel dat andere eerder een kindje hebben dan jij, terwijl jij er eerder mee bezig was is inderdaad heel herkenbaar. Niet dat je het de ander niet gunt maar je wilt het zelf zo graag!
Ik heb zelf ook een hele tijd niet op dit forum of andere forums gezeten. Maar na zulk verdriet is het toch wel lekker het weer af en toe van je af te kunnen schrijven.
Ik wens je heel veel sterkte.

Liefs Barbara
 
dag dames ik herken mijn verhaal hier goed in.ik heb vorig jaar augustus een miskraam gehad..ik was toen 9 weken..toen ik naar de gyn moest gaan toen hadden ze een inwendige echo gedaan bij mij..en de dag daarna kreeg ik die miskraam..ik baal er zo van dat ik toen die dag bij de gyn ben geweest..ik kan er nu nog steeds moeilijk mee omgaan..ik zie ook iedereen zwanger worden in mijn omgeving..en ben zelf al in totaal 2 jaar bezig..maar het wil nog steeds niet..ben al bij de dokter geweest en die zegt dsat ik maar moet beginnen met tempraturen..dus datr ga ik dan maar doen..heb er wein ig hoop op..ik wens iedereen veel sterkte en als iemand wil praaten stuur dan een mail naar me :freakygirl20@hotmail.com groetjes jolanda
 
hoi barbara erg vervelend dat het nog niet spontaan gekomen is . Wij hebben donderdag ons bloedonderzoek gehad dit was om te kijken of je een chromosoom afwijking hebt. Dit is maar een hele kleine kans dat je een afwijking hebt gelukkig maar en we moeten 3 maanden wachten op de uitslag.Maar dat is niet zo'n ramp. Het lijkt wel voor je gevoel dat het gemis nu alleen maar groter word word hier erg onrustig van mijn vakantie zit er bijna op en ik heb helemaal geen zin om aan het werk te gaan Laat je iets horen hoe het nu met je gaat sterkte groetjes kim
 
Dag verdrietige lotgenoten,
twee weken geleden zagen wij op de echo dat het kindje in mijn buik dood was. Ik was dertien weken zwanger maar het kindje was waarschijnlijk al langer dood. Met acht weken zag ik het hartje nog kloppen maar nu bleef alles stil, levenloos. Het vruchtje was helemaal perfect, niets aan te zien. Behalve dan dat er geen hartje was. Doodse stilte daarbinnen.
En ook daarbuiten. Ik was zo geschokt dat ik geen woord uit kon brengen. Mijn keel werd zo dik dat ik bijna niet meer kon ademhalen. In de auto, voor de praktijk, hebben we wat wezenloos voor ons uit zitten kijken. Tot je weer verder moet. Boodschappen doen. Afwasje. Lachen om een grap van je kind. De dag gaat toch voorbij, alleen af en toe: beng. het besef.
Na een week volgde spontaan de miskraam. Ik was blij dat het vanzelf ging maar wat een drama is het toch, met al die geweldige bloedplakkaten. (en dan die onzekerheid: is normaal bloed dun? Was het een teken dat het zo dik was? Hoe komt dat eigenlijk? Met een bevalling is het bloed toch ook niet zo dik en dan verlies je bovendien veel minder bloed????? Hadden jullie dat ook?)
Het was al de tweede keer - en eigenlijk de derde keer (vijf dagen overtijd) maar die tel ik maar niet mee. Wel heb ik een gezonde dochter van anderhalf.
Ik denk maar dat het bestaan van een gezond kind een gunstig teken is dat opweegt tegen twee miskramen. Ik kan het dus wel. Maar dat er ergens iets mis is, dat blijft tergen. Wat overblijft is de dringende wens om zo snel mogelijk weer zwanger te worden maar tegelijkertijd met een afschuwelijke zekerheid dat het dan weer mis gaat. Niet gefundeerd hoor. Een gelukje is dat we gemakkelijk zwanger worden. 'Je kunt nog eens een kansje wagen...'
Nu wordt ons bloed onderzocht (kan maanden duren) en het vruchtje (zo eenzaam) ligt bij de pathaloog-anatoom. Ik hoop dat hij of zij zegt: het had een open rugje, verdrietige pech. Maar ik vrees dat hij niets ziet.
Hoe overleef ik een volgende zwangerschap? Hoe kan ik twaalf/dertien weken in angst leven? Mag ik drie maanden in een holletje van vergetelheid?
sterkte allemaal.
joyce
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan