20jaar, alleenstaand, en gedwongen abortus

•••

het is niet makkelijk, en ik twijfel continu. Aan de ene kant denk ik: als ik het weg laat halen, dan kan ik mijn opleiding gewoon afmaken, kom ik later in mijn leven wel een leuke vriend tegen waar ik dan, als ik er klaar voor ben, een gezin mee kan beginnen. En dan moet ik maar leven met de pijn van het weghalen van de kleine. Wat heb ik nu een kindje te bieden als ik zelf nog niet stabiel in het leven sta? 

Maar aan de andere kant: kan ik het nog een keer weghalen? Ben ik dan later een slechte moeder als ik weer zwanger ben, en er dan wel voor kies, met de gedachte van deze 2 zwangerschappen erbij. Dan moet ik kei hard knokken voor een goede toekomst en gaat er zo veel veranderen. 

Ik twijfel de hele tijd, en vind het zo lastig. En het is niet zomaar een keuze die je even snel maakt...
 
Wat lastig allemaal.. niets doen waar jij je niet goed bij voelt en niemand die wat voor jou kan beslissen. Als je ergens over wilt praten kun je mij een berichtje sturen. Ik ben zelf ook 20 en zwanger en zit in een lastige situatie



Groetjes, Madelon
 
@Madelon

Hele lastige situatie, we kunnen anders wel eerst mailen, en dat ik je via de mail mijn nummer geef.

ik kom ook uit groningen, las in je reacties dat jij daar ook vandaan komt :)

SanneJase20@outlook.com
 
Hoi sanne,

ik ben momenteel bijna 38 weken zwanger en word 20 in juli. Ik zit momenteel niet echt in een situatie als jou, maar we zijn wel ongeveer dezelfde leeftijd. Misschien wil je wel graag weten hoe ik het ga aanpakken als ik bevallen ben qua studie, oppas, ect..

Het moment dat ik erachter kwam dat ik zwanger was, heb ik geen moment getwijfeld. Ik heb wel gedacht, wat nu? wat nu met school, toevallig had ik net een eigen woning gekregen. maar toch er viel best veel op mijn bord. maar ik wist dat ik het hoe dan ook zou houden. en zoals de dames hier boven ook al zeggen. er zijn veel financiele voorzieningen, trajecten en mensen die jou kunnen begeleiden.

Nou moet ik zeggen dat me vriend nou nog wel bij me is, maar ook niet alles gaat even altijd koek en ei. En grotendeels doe ik ook alles alleen, niet omdat hij me niet helpen wilt... maar zodat mocht het zijn onze relatie in de toekomst toch stuk loopt. ik toch wel zelfstandig genoeg ben om het zelf te redden.



Mocht je contact/advies willen hoor ik het graag.
 
Ik wil toch even wat kwijt , je geeft aan later als ik een stabiele relatie heb en een kind wil zou ik er dan mee kunnen leven dat deze zwangerschap is afgebroken.



Maar wees je er ook van bewust dat je niet kan weten hoe de toekomst gaat zijn; kun je later wel weer makkelijk zwanger raken, goede zwangerschappen hebben etc.

Ik heb zojuist een miskraam gehad terwijl het zooo welkom was, denk daar ook aan het hoeft niet maar kan altijd...

Ik denk dat zoals hierboven ook gezegd bij veel instanties hulp kan krijgen en als je nu al twijvelt... De praktische dingen wegen niet op tegen je gevoel denk ik

Sterkte!
 
Hey!

Wat een lastige situatie waar je nu in zit. Zelf ben ik 21 jaar en net 11 weken mama van een zoontje. Toen ik er achter kwam dat ik zwanger was woonde ik nog bij ouders, en mijn vriend ook. Ik heb serieus getwijfeld aan een abortus, terwijl mijn vriend het kindje juist wel graag wilde.

Ik ben nu zo blij dat ik mijn baby gehouden heb, denk dat ik er altijd spijt van zou hebben als ik hem weg had laten halen.

Wat in jou situatie het meest lastige is denk ik is dat je ouders en vriend willen dat je het weg laat halen. Maar laat je keuze niet van hun af hangen! Het groeit in jouw lichaam!

Ik dacht ook dat het nooit goed zou komen met ons, dat ik geen goede mama zou kunnen zijn omdat de basis er nog niet was, maar het is ons ook gelukt! We hebben een leuk groot apartement, mijn vriend werkt,en ik vind het mama zijn hartstikke leuk!

Er zijn genoeg instanties die jou kunnen helpen, maak daar ook gebruik van!

Succes en veel sterkte met je keuze!
 
Ey Sanne,

Als je een paar tips wil kan ik je die geven. Ben zelf 21 en moeder en studeer. En was bij me eerste zwangerschap 17 en in verwachting van een 2ling en hun vader liet mij zitten.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan