2e miskraam, wie praat er mee?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,

Augustus 2008 hebben wij onze eerste miskraam gehad. Het duurde even voordat we weer zwanger waren, maar 14 februari hadden we weer een positieve test in handen. Ik ging ervan uit dat ik niet twee keer de pech zou hebben van een miskraam... helaas bracht de echo gisteren toch weer slecht nieuws....en lig ik nu in bed met hevige krampen en bloedverlies...

Ik ga nu twijfelen over het fenomeen pech, is het wel echt twee keer pech, of is er meer aan de hand. De eerste keer kon ik me er makkelijker bij neerleggen, maar nu ben ik zo verdrietig, boos en ongeduldig. Ik wil niet weer tig maanden gefrustreerd bezig zijn om zwanger te raken en dan maar weer hopen of het goed blijft gaan.

Wie heeft er ook twee keer een miskraam gehad en probeert het nu toch weer om zwanger te raken. Hoe heb je je over je verlies heen kunnen zetten? En hoe ga je nu weer om met iedere maand wachten.... En als je dan zwanger bent, hoe kom je dan die eerste 12 weken door?

groetjes,
Kim
 
Ik wil jou heel veel sterkte wensen met dit verlies! 2x! En dan ook alweer zo'n tijd bezig!
Ik kan me jouw ongeduld ook heel goed voorstellen.
Ik heb 'gelukkig' maar 1x een mk gehad en dat vond ik al erg verdrietig.
Vooral omdat het al 1,5 jaar geduurd had voor ik zwanger was.
Kan dus wel een beetje met je meevoelen.

Sterkte in ieder geval! En ik hoop voor je mee dat het deze keer niet weer zo lang gaat duren!

Groetjes Suus
 
hallo Kim,
wat verdrietig om je verhaal te lezen. Tja na een miskraam zou het bij een volgende zwangerschap goed moeten gaan.

Bij mij is ons tweede kindje Jens* bij 19 weken geboren en dus was de volgende zwangerschap extra spannend. Helaas is dit 5,5 week geleden ook misgegaan bij 8wk.   Tja na zoveel verdriet zou je dat niet nog een x door moeten maken.

Tis hier ook nog niet zo lang geleden, maar wij gaan dr gelijk weer voor. Ben nu afgelopen maandag ongesteld geworden en gaan dus maar weer dagen tellen... eisprong 'uitrekenen'' enzo. Pfff... zó geeeen zin in! die onderzekerheid weer, de maanden die zo lang duren. Bah.

Ik heb al een gezonde zoon, dus dat geeft me het vertrouwen in mn lichaam wel een beetje terug, omdat je weet dat het kan, maar kan me voorstellen dat je je vertrouwen in je lichaam kwijtraakt na 2 miskramen.

Wij zijn onder controle bij een gyn en zij vertelde me dat er bij ongeveer 4 miskramen pas onderzoeken gedaan worden.

Sterkte deze dagen.
Gr. Saskia.
 
Hoi Kim en Saskia,

Ik herken jullie verhalen. Ik heb in april en in september 2008 missed abortions gehad en in december een hele vroege miskraam, bij 4,5 week zwangerschap. Ik had na de eerste keer ook niet gedacht dat ik weer opnieuw een miskraam zou kunnen krijgen, al heb ik na de eerste altijd een slag om de arm gehouden bij de 2e zwangerschap. Bij de 2e heb ik me de eerste weken veel sterker gevoeld dan bij de 1e keer. Maar na de ingreep(bij beide keren heb ik een curretage gehad, bij de 1e direct, bij de 2e heb ik 2 weken afgewacht) kreeg ik het echt zwaar. Ik dacht ook serieus dat ik helemaal gek aan t worden was, ik voelde me zo van de wereld! En ik had heel sterk het gevoel dat er iets in mijn lichaam zijn werk niet goed deed, dus heb ik uiteindelijk bij de gyn gevraagd of hij onderzoek kon doen. Ook ik had gehoord dat ze dat niet zo snel doen na 2 miskramen, maar ik ben eens op internet gaan zoeken op sites van ziekenhuizen. En wat blijkt: er is zelfs een heel protocol opgesteld voor hoe  artsen om moeten gaan met meervoudige miskramen en zijn er richtlijnen voor wanneer welke onderzoeken kunnen plaatsvinden!  Ik heb dat aangekaart bij mijn gyn en zonder enige tegenspraak heeft hij een lijst met onderzoeken voor mij opgesteld.  Er is bij mij inmiddels al 4 maand om na het begin van de onderzoeken. Ik moest 22 buisjes bloed laten afnemen voor chromsoomafwijkingen,  erfelijke aandoeningen en afwijkingen in de bloedstollingsfactoren. Mijn vriend moest ook bloed laten afnemen voor chromosoomonderzoek. Bij ons is er helemaal niets uitgekomen, wat betekent dat we allebei gezond zijn, maar dat we nog steeds niets hebben om de schuld aan te geven. Maar goed....  
Ik ben niet gek geworden, maar heb wel een aantal gesprekken gehad bij de huisarts en ik heb mezelf ertoe moeten zetten om mijn verhaal steeds weer opnieuw te vertellen aan familie en vrienden. Ik ben blij dat ik van de mensen om mij heen zoveel steun heb gehad, al ben ik natuurlijk ook wel tegen het nodige onbegrip aangelopen.
 Ik zou  op 6 april uitgerekend zijn en omdat ik helaas nog niet weer zwanger ben, moet ik op zoek naar een manier om voor mezelf om te gaan met deze moeilijke dag. Gelukkig zijn er op het forum(aprilmoeders) ook meiden  die precies begrijpen wat ik bedoel.  

Over  dat protocol: het heet voor zover ik me nog kan herinneren "tender loving care" en ik denk dat je op de site van de afd gynaecologie van de Isalaklinieken in Zwolle de nodige informatie wel kunt vinden. Laat  je niet wijsmaken dat er geen mogelijkheden zijn voor onderzoek, die zijn er namelijk wel! Het enige nadeel is dat je tot de onderzoeken kunnen beginnen zeker 6 weken niet zwanger mag zijn geweest en dat je bij het bloedafnemen ook niet zwanger mag zijn. Maar goed, het kan de moeite waard zijn!  

Veel sterkte met het verwerken en onthou alsjeblieft; je wordt niet gek, je bent alleen heel verdrietig en jouw gevoelens zijn helemaal terecht! Stop ze niet weg, maar besteed er juist aandacht aan!    

Liefs, Karin    
 
hallo Karin,

bedankt voor je lieve woorden. Heb natuurlijk gelijk ff gegoogled op herhaalde miskraam en lees idd dingen die ik nog niet wist.
Ik heb al een gezonde zoon en dat is een troost en toch nog een beetje vertrouwen dat me lichaam het kan (of heeft gekund)
Maar bij een volgende x, hopenlijk is het niet nodig, zal ik zeker aanje denken en ga ik onderzoeken laten verrichten.

Hopenlijk zul je in april al een positieve test in je handen hebben gehad en is word die uitgerekende datum iets makkelijker...

Groetjes Saskia.
 
Hallo dames,

Zal hier ook even eerst mijn verhaal doen... heb helaas ook 2x een mk gehad en ben nu bezig om weer zwanger te raken. De eerste keer was in oktober, ik was toen 6,5 week zwanger. Ik was toen ongeveer een halfjaar gestopt met de pil, waren ontzettend blij en ineens had ik bloedverlies en ging het spontaan mis. Alles is op een natuurlijke manier verlopen. De 2e mk heb ik begin januari gehad. Ik werd na mijn 1e mk direct weer zwanger, hoewel ik dit niet wist omdat ik op mijn NOD een halve dag bloedverlies had. Ik schoof dit nog af op mijn mk en wist dat het allemaal wat anders zou kunnen zijn dus dacht dat dit mijn ongi was voor deze keer, ook de erge emoties waar ik last van had schoof ik nog daarop...achteraf verklaarde het een hele hoop. Na mijn 2e keer NOD, kreeg ik 3 dagen later weer een dag bloedverlies heb ik maar eent test gedaan. Ja hoor: zwanger. Helaas ging 3 dagen later al weer mis. Achteraf had ik toen ook al het gevoel dat het niet goed zat, ik had natuurlijk 2 keer tussendoor rond mijn ongi periode een bloeding gehad en het voelde gewoon niet goed. Ook toen is alles op de natuurlijke manier verlopen.

Hoe ik ermee om ben gegaan? Heb er veel over gepraat, vooral met mijn man. Heb erg veel moeite gehad met de 1e mk, omdat ik waarschijnlijk onbewust al voelde dat het de 2e keer niet goed zat heb ik hier minder last van gehad. Natuurlijk vind ik het ontzetten K** allemaal, maar ja. Wel dacht ik altijd, 1x kan gebeuren maar de 2e keer zal vast goed gaan. Dan zakt de moed toch echt wel even in je schoenen hoor. Ik was echt even het vertrouwen kwijt in mijn lichaam. Het is ook een droom die helemaal inelkaar valt...  Mij heeft het echt geholpen om erover te praten, verder klets ik met de dames van het 'we gaan ervoor' forum, en dat  vind ik erg fijn.  Het kletst toch anders dan met mensen die zelf geen mk hebben meegemaakt. Verder hebben we een ritueeltje,  het vruchtje wat ik heb verloren hebben we in de tuin begraven en ik heb nu 2 vlinders aan de muur als  een soort aandenken. Ook de zwangerschapstest heb ik bewaard....  ik had  echt het gevoel dat ik iets moest hebben om het af te sluiten  maar ook iets om het niet zomaar te vergeten vandaar  die vlinders...

Na de 2e mk heb ik 3 bloedonderzoeken laten doen, ik mocht zelf weten of ik dat wilde, en ja dus. Bloedstolling en suikers waren goed, ik wacht nog op het chromosomenonderzoek...

Nu dus weer druk aan de klus. Ik merk wel nu ik tweemaal zwanger ben geweest ik steeds ongeduldiger wordt. De periode tussen mijn eisprong en NOD lijkt dan wel eeuwen te duren. Op dit moment zit ik ongeveer op mijn NOD of er net iets overheen, dus vind het mega spannend. Hoewel ik nu al weet als ik weer zwanger ben dat ik het dan ook weer mega spannend zal vinden omdat ik dan bang ben dat het weer mis zal gaan... maar ik blijf moed houden...: 3 maal is scheepsrecht!

Goh, wel weer even lekker om mijn verhaal van me af te schrijven!

Ik wens jullie allemaal veel sterkte met het verwerken van jullie mk en ik hoop dat jullie snel weer zwanger raken en dat het dan goed mag gaan!

Groetjes, Hiltje
 
hallo Hiltje,

fijn is dat soms weer ff hé je verhaal van je afschrijven... en wat een mooie gedachte die vlinders.

Tja dat ongeduldige dat herken ik wel ja, pff.. want het duurt weer een hele maand wanneer je ervoor kunt gaan als het niet raak is en tja de bevalling ook weer een maand later...
Als ik bedenk dat als het deze maand niet lukt, de uitgerekende datum al in 2010 zit, zakt me de moed alweer in de schoenen....

Jij dus rond je NOD, spannend... heb je al wel verschijnselen? Laat je ons weten hoe t afloopt?

Groetjes Saskia.
 
Hoi Kim78,

Ik ken het en beetje vreemd maar we zitten dichtbij elkaar. Zo had ik begin september een posi test. Mog met 8 weken komen dat was 1 okt. Moest  een week later nog 1 keer komen dat was 9 okt.  voor allezekerheid helaas was het echt mis. Die vrijdag ben ik naar het ziekenhuis gegaan en ben ik gecurreteerd want het vruchtje was gestopt bij 6 weken dus liep al enkele weken met iets wat niet meer leefde.

Toen begin dit jaar was 10 jan. weer posi. Mocht deze keer eerder komen. Met 7 weken er was toen weer bijna niks te zien wel iets in een hoekje maar onduidelijk, dus moest weer een week erna terug komen. Maar helaas was het weer niks. Heb toen zelf toen ik thuis kwam gebeld naar het ziekenhuis kon toen die vrijdag weer terecht. Ben toen voor de 2de keer gecuretteerd, wilde het zelf zodat we verder konden en niet meer hoefde te wachten tot het vanzelf kwam. Dit vruchtje was met 5 weken al gestopt,

We gaan nu voor poging 3..... En hopen dat het nu beter gaat. Majah die heb je nooit. Sterkte, ik weet hoe het is. We gaan gewoon hopen dat dit jaar een goed jaar gaat worden voor ons.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan