Hier was ik vanwege mijn eigen gewicht (licht overgewicht) direct verplicht om te testen op zwangerschapsdiabetes in het begin van de zwangerschap. Was mijn eerste kind dus ik volgde alles blindelings op...uit de test bleek ik het lichtjes te hebben. Toen moest ik zeer vaak echos laten maken tot het eind. Ook moest ik zo’n prikset aanschaffen. Heel veel reisjes zkh. Steeds legden ze er een soort van ernst op, terwijl achteraf die waardes werkelijk een lachertje waren blijkt nu. Paar uitschieters soms, daardoor geleerd wat ik wel en niet moest eten. En ze bleven maar doen alsof het super erg was allemaal. Ook de echo’s: tuttut is verl te groot, oeioei. Moest zelfs op het laatst gaan spuiten van ze?! 2x gedaan maar daar schoten mijn waardes juist gigantisch van omhoog...ja moest mijn lichaam een balans in gaan zoeken en moest ik mee doorgaan. HELL NO, heb hem direct weggegooid. Alsof ik voor die laatste maand nog zoveel gedoe op mijn hals ga halen. En ik vond het nogal apart dat die mega waardes dan geen kwaad konden. Ik voelde me plots echt een experiment ?. Zeker gezien mensen om me heen pas bij maand 8 zagen dat ik zwanger was...zo groot leek het mij niet, ook de prive vk vond het vreemd wat ze in het zkh riepen. Die dacht dat de metingen geen rekening hielden met lange beentjes. Toch heb ik uit angst dat ik mijn kind in gevaar bracht ingestemd met inleiden op 38+5 dagen. Het was 1grote nachtmerrie. Ook totaal geen natuurlijke bevalling gehad. 3 dagen lang:ballon, pillen, monitors, slecht slapen, ongemak. 2cm pas maar toch... Door het vroegtijdig breken van de vliezen kreeg ik per direct afgrijselijk pijnlijke rugweeen constant om de 4 minuten en 6u later (net na toch maar de ruggeprik te hebben gevraagd, ik was op) gingen ze met een kokertje beneden naar binnen en schraapten ze het hoofdje van mijn dochter. Dat bloed lieten ze testen en toen moest ik met spoed een keizersnee want ze had zuurstof problemen door het hele gedoe. Ik opengesneden, kind naar medium care en ik kon pas 3u later ernaartoe vanuit de recovery... geboren met 39+2 en daar komt ie... 3051 GRAM ? het is dat het mijn eerste zwangerschap is en ik mensen geloofde die dit dagelijks allemaal meemaken enz. Voelde me echt klote want ik wilde gewoon wachten tot mijn vliezen zouden breken en dan naar het zkh gaan enz! Had ik maar mijn eigen instinct gevolgd! En de dame naast mij in de kamer? Nooit getest, niks. Want zijzelf had geen overgewicht.. Krijgt een kind van 5,4 kilo met allerlei complicaties en traumas ?. Dus ik voelde me; gebruikt, misleid, gediscrimineerd en dat alles onder het mom van ‘het is voor uw en uw kind haar veiligheid/gezondheid’. Ik vind dat ze puur moeten focussen op de buik, echos enz van ALLE mamas. Niet alleen die met wat kilootjes meer, zo komt uit mijn verhaal. En bij onze 2de als we ervoor gaan ga ik niet eens zo’n test doen. Ik weet wat ik wel en niet mag eten en verder volg ik mijn gevoel ❤️ ik wens jullie allemaal succes, vooral zelf kijken naar de feiten. Iedereen is anders dus wellicht is het echt zo dat je baby groter is dan ‘normaal’? Of je vind je buik zelf gewoon klein? Volg je gevoel! Laat je geen schuld aanpraten als jij denkt dat een inleiding onnodig is. ??
