4,5 jaar en maar niet luisteren

Hallo,

Ik heb een boef van net 5 en ik herken het wel.
Het zijn ook fases waar je kind doorheen gaat. Sommige ouders (doe het zelf ook weleens hoor)vergeten dat het nog om kinderen gaat en niet een volwassenen.Ze zijn constant op zoek naar omgangsvormen en sociale vaardigheden. Ze zoeken van nature grenzen op. En het ene kind gaat verder dan het andere.
Jullie kindjes zijn net 4 en zitten dus nog niet zo lang school. Daar krijgen ze te maken met een heleboel andere kindjes en ze pikken alles van elkaar op, dus ook andere manieren van aandacht vragen(eisen)
Wat bij mijn zoontje wel helpt is het negeren van slecht gedrag en ik zeg ook tegen hem, dat als hij zo doet ik niet naar hem luister en ik gan dan ook gewoon door met wat ik aan het doen ben. Pas als hij normaal tegen mij praat of gewoon iets vraagd krijgt hij weer aandacht en zeg dat ook tegen hem. Zie je wel dat je het ook gewoon kan vragen en dan wil ik wel luisteren.
Moet er zelf natuurlijk ook op letten dat je zelf niet gaat schreeuwen, want dan zegd hij gewoon als je schreeuwd luister ik niet en hij heeft gelijk.
Ook probeer ik zo vanaf half 5 smiddags de prikkels(zoals tv)uit te sluiten. School is enorm vermoeiend en dan bedoel ik niet alleen de dingen die ze in de klas leren, maar ook de dingen van elkaar.
Het is bij ons eten, douchen en dan nog even wat drinken en dan lees ik wat voor.Net als bij baby's eigelijk. Regelmaat en rust.
En het werkt.
En bovenal, probeer zelf rustig te blijven, als je zelf ook gaat schreeuwen en boos doet wakkert het alleen maar meer aan. Heel moeilijk soms, ik weet het.

Succes ermee.

Evelien mv Dylan
 
poeh gelukkig ben ik niet de enige!


 
ik heb ook een dochtertje van bijna 4.5. en met haar weet ik me vaak echt geen raad, het gaat al maanden moeilijk, zelfs al 1.5jaar denk ik, en ik hoopte dat ze " gewoon aan school toe was" maar daar zit ze nu al een tijdje en het wordt niet minder.


 
ze luistert nooit, als ik het rustig probeer uit teleggen staat ze tegelijkertijd te spelen of de andere kant op te kijken, als ik haar mij aan laat kijken en op het eind vraag of ze me begrijpt zegt ze " hee mam waarom kunnen wij niet vliegen"   ahhhhh om gek van te worden. NIKS DRINGT TOT HAAR DOOR. ze draaft de hele dag maar door, alleen haar eigen zinnetje, als ik haar op de straftrap zet gaat ze liedjes zingen en wilt ze er nog geen eens af als ik haar weer terug roep, als ik ten einde raad zeg dat ze nu geen televisie meer mag kijken , dan vind ze dat niet erg want ze wilt toch liever met de barbies spelen, en krijgt ze als straf geen snoepjes dan heeft ze toch een beetje buikpijn,..NIKS HELPT!! en ik begrijp het verhaal hierboven helemaal over dat negatief gedrag of gevoelens van ouders overgaan op de kinderen maar na maanden lang strijd ga je gewoon zo denken over je kind, niet altijd, maar in het heetst van de strijd wel.   ze is ook zo brutaal, naar mij en mn man en mijn moeder, ik schaam me kapot af en toe, en mijn dochtertje van bijna 2 gaat het nu overnemen,


 
ik ben echt kapot na een volle  dag met  haar, elke ochtend  begin ik met frisse moed, dan neem ik mezelf voor dat ik vandaag alleen maar heel positief en liefdevol  ga reageren maar binnen het kwartier dat ze wakker is begint het gedram  al weer, en na 7 keer vrolijk en aardig en rustig corrigeren komt onvermijdelijk de snauw! ik hoop dat het een fase is, eentje die al erg lang duurt dat wel,  bij die  opvoedprogramma's hoor je alitjd dat de schuld bij de  ouders ligt en dat maakt me soms echt verdrietig, ik probeer het allemaal zo goed te doen, ze krijgt erg veel 1 op 1 aandacht, heeft  dozen veel speelgoed, vriendinnetjes over de vloer, spelletjes, knutselen, elk  weekend dierentuin/zwembad/boerderij elke avond verhaaltjes en spelletjes, stoeien met papa, wat kan je nog meer doen????


 
sorry voor het lange verhaal, ik moest het even  kwijt!  
 
Hallo,
Waar heb jij behoefte aan? rust, harmonie, contact. Waar zou je kind behoefte aan hebben? rust, harmonie, contact. Nog meer doen ?. Tegen al dit 'geweld' zou ik zeggen haal eens diep adem. U kind zingt als het straf heeft gekregen, zingen is een manier om te verwerken, net als spelen, tekenen, etc. Kinderen laten zuchten helpt hen weer in contact met zichzelf en jou te staan. Niet meer gaan doen, juist minder er moet niet gewerkt maar verwerkt worden.
Succes, Knof
 
hoi knof, sorry maar ik begrijp niet helemaal wat je nu bedoelt.

 ik kan mijn dochter wel gewoon op de bank neer zetten en haar niks laten doen maar dat houdt ze hooguit 2 minuten vol en dat zou ik nog knap vinden. een kind moet toch juiist lekker kunnen spelen , spelletjes doen voor het eten met mama en even stoeien na het eten met papa is toch juist harstikke leuk en goed voor het contact lijkt me, en na het badderen een boekje op bed lezen hoort er toch ook bij.  juist op zulke momenten kan ik leuk met haar kletsen als ik haar op een stoel  neerzet en vraag wat ze gedaan heeft op school zegt ze  niks. en ik denk dat elk kind toch ook wel speelgoed in huis heeft en zo nu en dan vriendjes over de vloer,  en elk weekend iets leuks doen lijkt me een beter plan dan met drie kinderen thuis op de bank hangen, dan springen ze zo door het huis heen. dus bedankt voor je reactie maar ik heb niet het gevoel er iets mee te kunnen.
 
en als je misschien bedoelt dat  ze zelf moet spelen, dat doet ze ook wel vaak, ze kan uren met haar barbies spelen of tekenen en knutselen dat is het probleem ook niet, het is meer dat wanneer ze niet zo veel te doen heeft, of ik met de andere kinderen bezig ben dat ze dan erg vervelend en aandacht vragend wordt. maar goed het zal de leeftijd wel zijn en misschien ook nog wat jaloerzie naar haar broertje en zusje.  
 
hallo janneke,
ik begrijp goed hoe je je moet voelen,als je zo je best doen en het lijkt allemaal niet te werken.

misschien is het handig om je kind kort te houden,maak een beloningslijst, en schrijf daar het gedrag op wat jij vind wat als eerst veranderd moet worden.
bv brutaal..
vertel wat je gaat doen, bv iedere keer als je brutaal bent dan komt hier een zielig gezichtje tehangen bij 10 zielige gezichtjes neem ik je (iets wat ze erg leuk vind)...af.
(zelf heb ik het met haar speentje voor de nacht gedaan))het was niet nodig want na 3 gezichtjes was het over)
dus zo snel ze brutaal is gaan jullie een gezichtje plakken,hierbij is het niet de bedoeling dat je ze nog 1 kans geeft(en dan bedoel ik)
 je zegt niet als je nu nog 1 keer brutaal bent dan...
nee..je zegt ik hoor dat je brutaal bent en nu gaan we een gezicht plakken, en bij 10x dan halen we je ... weg.
best wel hard, maar het gaat om het effect.
leg wel uit wat brutaal is,en leg uit(na het plakken)hoe ze het wel kan vertellen of vragen..
let ook op jouw eigen taal gebruik,ze nemen veel over,jij bent het voorbeeld!

negeer dingen zoals ik heb toch een beetje buikpijn(als ze geen snoepje mag)

beter is om dingen te zeggen als
als je je bord leeg heb dan krijg je een ijsje(positief)
als
als je het niet op eet dan krijg je geen ijs)negatief)
zie je het verschil van benaderen..

ook wil ik je mee geven,dat kinderen zich heus wel mogen vervelen(ze genieten dan van het om zich heen kijken)en kunnen hun gedachten ordenen..
succes
en mocht je meer hulp nodig hebben dan kan je met de pedagoog van het consultatiebureau gaan praten..(of gewoon met de verpleegkundige of cb arts van het cb, maar van hun heb ik niet zo ´n hoge pet op)


 
hoi mama van jena, bedankt voor je reactie.


 
ik ga morgen meteen beginnen met de gezichtjes, ze heeft namelijk een lievelingsknuffel en die moet overal mee naar toe dus dat moet effect geven! ik zal het eerst eens allemaal rustig aan haar uitleggen want het is wat jij al zegt, ze begrijpen er soms niks van . regelmatig zeg ik " doe niet zo brutaal" of " je mag niet klikken"   en nog meer van zulk soort termen maar zij weet eigenlijk helemaal niet wat dat betekend. door de drukte in ons gezin, schiet het duidelijk uitleggen van dingen er misschien wel te vaak bij in.


 
ik heb de laatste dagen ook eens extra veel op haar en mezelf gelet en moet eerlijk toegeven dat ik  alle drukte meestal op haar afschuif, hiermee bedoel ik dat als mijn zoontje van 6 maanden veel huilt of mijn dochtertje van bijna 2   veel huilt en dramt ( wat ze gaat doen als ze smiddags te laat naar bed gaat)en zij dan bijvoorbeeld voor de zoveelste keer in de boom klimt met haar schone kleding, dan reageer ik een stuk bozer naar haar dan dat ik in werkelijkheid ben ( het zijn maar kleren) omdat het gedrag van de kleintjes al een beetje op mijn zenuwen werkte, snap je.


 
we hebben nu ook afspraken wat betreft de aandacht vragerij, als ik haar haar doe en haar help met aankleden dan heeft zij alle aandacht maar was ik de andere twee dan krijgen hun de aandacht en moet zij even zelf gaan spelen en tot nu toe werkt dat wel, behalve dan dat haar : zelf spelen" bestond uit springen in het ledikantje van haar zusje en ze dus door het bedje is gezakt,..zucht!!!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan